Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Bong Da City - Ατμόσφαιρες

Κακοήθης

Απόψε κύλησα, μίλησα με μένα καθώς λύγισα
αντίκρισα τα λάθη μου έτσι και τα συζήτησα
με την μοναξιά μου δείπνησα και την εκτίμησα
ευγενικά την άφησα να πληρώσει και ζήτησα να φύγω
και πάλι τις παλιές πληγές ανοίγω
και θίγω, αυτούς που δεν με νιώσανε στο λίγο
γιατί πάντα κρύβω κάτι για μένα για να ξεφύγω
και συνθλίβω ότι με διώχνει απο κει που ανήκω
είναι σκοτάδι, μα πάλι ψάχνω κάτι που να λάμπει
ένα σημάδι, μες στα στενά μου γρήγορο βάδην
και τροχάδην περνάνε τα χρόνια και πίσω μένουμε
μα το σημαντικότερο μένει ότι αντέχουμε
τώρα νιώσε με ρε και μη διστάζεις
μην έχεις όνειρο στην ζωή σου να διατάζεις
τώρα κοίτα πως τα πράγματα πήρανε διαστάσεις
σε φάσεις χωμένος που δεν θα τις καταλάβεις

Μανιακός

Οι μάσκες πέφτουν, εδώ που ο πόνος δεν τελειώνει
προσανατολίζομαι μέσα στη σκόνη
εδώ που λύγισα, εδώ που οι δρόμοι βγάζουνε πάντα στο πουθενά
και όλοι, χωρίς εξαίρεση μένουμε μόνοι
μες στη ζώνη του πολέμου με τα συναισθήματά μου, τις πληγές μου
σε θολές νύχτες κι ατμόσφαιρες, αφηρημένες μνήμες στο γραπτό μου, ότι νιώθω
και είναι μέσα στο μυαλό μου κάπου στην άκρη του κόσμου (x2)

Κακοήθης

Πες μου γιατί όλα κυλάνε εναντίον μας
πες μου γιατί δεν κάνεις κάτι για εμάς και τον πλησίον μας
το νου μας και είναι το μόνο που δεν είναι μείον μας
όταν κάποτε θα κάνουμε όλοι το ταμείο μας
είναι απίστευτο το πόσο εύκολα ξεχνάμε
στιγμές που ζήσαμε και είπες πως δεν φοβάμαι
μόνο μείνε δίπλα μου και μίλα μου και όλα καλά θα πάνε
εν τέλει δεν θυμάσαι τίποτα όμως θυμάμαι
Χίλια πράγματα μες στο κεφάλι μας και προσοχή
άλλοι ξεσπάνε στην μπάλα και άλλοι στην πολιτική
εγώ γιατί διάλεξα να ξεσπάω στη μουσική
μη ρωτάς και αυτό που ακούς εύχομαι να σου αρκεί
περιβολεί το μυαλό μου την καρδιά μου στα ξενύχτια μου
ότι κάνω για μένα το κάνω, κι όλα στα αρχίδια μου
μεγάλε, κάτι για την πάρτη σου εσύ κάνε
γιατί τα χρόνια φεύγουν αέρας και όλα κυλάνε

Μανιακός

Οι μάσκες πέφτουν, εδώ που ο πόνος δεν τελειώνει
προσανατολίζομαι μέσα στη σκόνη
εδώ που λύγισα, εδώ που οι δρόμοι βγάζουνε πάντα στο πουθενά
και όλοι, χωρίς εξαίρεση μένουμε μόνοι
μες στη ζώνη του πολέμου με τα συναισθήματά μου, τις πληγές μου
σε θολές νύχτες κι ατμόσφαιρες, αφηρημένες μνήμες στο γραπτό μου, ότι νιώθω
και είναι μέσα στο μυαλό μου κάπου στην άκρη του κόσμου (x3)

(Τάκη τσαν)

ευτυχισμένες μέρες χωρίς σκοτούρες ούτε έννοιες
γυρνάω πίσω τον χρόνο σε μέρες παραμυθένιες (x4)
πίσω στο '87
δε με 'νοιάζαν τα γκαφρά

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Flowjob - Θα ΄θελα

Θα θελα
να σπάσω δεσμά, κλουβιά κ κάγκελα 
σ' αυτό τον κόσμο θα θελα να χτίσω ένα δικό μου παραμύθι 
να σπάσω τη λήθη
να κάνω ότι κάνουν οι λίγοι, όχι οι πολλοί
να μην πηγαίνω με τα πλήθη
να ορίσω το ταξίδι, τους κανόνες, το παιχνίδι 
μόνο την καρδιά μου ν ακούω, κανείς να μη με πείθει
κανείς, να ψάξω μόνος μακριά απ τα βιβλία τους
να βρω τη γνώση που δε μου χουν δώσει στα σχολεία τους
να βρω έναν δικό μου υπαρκτό Θεό
που να μη ζει στον ουρανό μα στην ανάσα κ το πνεύμα μου
στο αίμα μου και μέσα μου
στο λάθος κ στο ψέμα μου
στο πάθος κ στο τέρμα μου
στους στίχους κ στην πένα μου
Θα θελα τόσο να ξεφύγω για λίγο από τα πρότυπα του κόσμου αυτού
κ ανταυτού
να ζήσω αλλού 
με άλλους κανόνες που δεν φυλακίζουνε το νου
που να ναι προϊόν δικής μου σκέψης κ όχι σκέψης αλλουνού
να φτιάξω
δικές μου λέξεις για να περιγράψω την αγάπη τη θέληση
τον θάνατο, την γέννηση
το όμορφο, το άσχημο
το βλάσφημο ,το ήρεμο
το άγριο, το εφήμερο
να ζήσω δίχως αύριο
να μπω σ έναν παράδεισο μικρό
δίχως καρπό απαγορευμένο
δίχως απωθημένο, δίχως φίδια
δίχως φόβο, δίχως ζήλεια
μόνος στο δρόμο να περπατώ κ ν αγαπώ μονάχα αυτά που αξίζουνε
πώς να στο πω με λέξεις να πιστέψεις πως μπορείς να αμφισβητείς
τις γνώσεις που σου δώσαν να μασήσεις
την αλήθεια να ξέρεις δε γνωρίζει κανείς
γι αυτό πλάσε τον κόσμο σου κ ίσως εκεί την συναντήσεις.
Θα θελα ανάμεσα σε γη, ουρανό και σύμπαν να πετάξω
αυτά που μου είπαν κ με πείσανε, με τους φόβους που μου φόρτωσαν
να βρω το γέλιο εκείνο που μου σκότωσαν
την ευτυχία μου να πάρω πίσω
όλα τα χρόνια που χαράμισα
κι ας άργησα, το ξέρω
όμως μπορώ κ όμως το θέλω
να βγάλω από τις πλάτες την ρετσινιά του κοινού θνητού
ξανά κεφάλι να σηκώσω για να τους δείξω πως
δεν ήμουν ούτε θα γίνω ποτέ γρανάζι τους
μπορώ εγώ να αποφασίσω τι αγαπώ, και τι μισώ, τι σέβομαι
τι σιχαίνομαι, πια δε ντρέπομαι
ούτε πρόκειται ποτέ να ντραπώ
για ότι κάνω κ ότι πω
είναι η ζωή μου κ έτσι θέλω να τη ζω
οι συμβουλές που δώσατε
τα λόγια σας, οι γνώμες σας 
πήρανε ενοχές μονάχα κ φόβους άρρωστους
γι αυτό κ εγώ τα βράδια εφιάλτες θερίζω
με αυταπάτες γονατίζω
γνωρίζω δαίμονες άγνωστους
θέλω ν αρχίσω απ την αρχή μια ζωή καινούργια
να χτίσω μόνος γρίφους
να περπατήσω πάνω απ τα σύννεφα του σήμερα που πλάσατε
να προσπαθήσω κ να κρατήσω μοναχά αυτά που εκτίμησα
εγώ φεύγω, τις μηχανές βάζω μπροστά για να χαθώ στο αχανές
μαζί μου έλα άμα τ αντέχεις κι αν το θες
εδώ βλέπεις το παιχνίδι έχει χαθεί προ πολλού
γιατί έχουν σπείρει πια την νέκρα τους παντού

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Bong Da City - Aπόψε

Μανιακος
Σηκωθηκα στον υπνο μου μεσα στον κηπο σου περπατησα μα δεν κοιταζα πισω μου ειχα τα ματια μου κλειστα καποιος με ακολουθει δεν ειναι φιλος μου κι οταν γυριζω εχει φυγει μεινε διπλα μου και δες το φως να αντανακλαει στις ταρατσες ειμαστε γενια του μισους 2000 και κατι δαιμονες στιχους μα τη ψυχη μου δε πουλαω εχω κατι παραπανω απ' τους κατοικους μεσα στον πλαστικο τους θολο κανω κυκλους οσα εχω χασει μεσα σε τεσσερις τοιχους κι 'ναι κολαση μαλλον θα μ' αποφευγετε σα μολυνση οταν χλωμος κυκλοφορω μεσα στο κεντρο νυχτες που κατω απ' τη πανσεληνο πεθαινω μεθυσμενος μονος και αρρωστημενος ειναι εξαρτηση κολλησα παλι οπως το δερμα στην εξατμιση και παντα επιστρεφω σε οτι ειπα μαγκα τελος τα παντα γυρω παγωμενα μονο καμερες να παρακολουθουν καθε μου βημα ισορροπω επανω σε καλωδια με φοντο την Αθηνα και τυλιγμενος μεσα σε συρμα αλλοκοτες συχνοτητες εκπεμπουν τα καναλια οι τυψεις γινανε φονισσες δε μ' εμαθες ποτε ποτε σου δε προσπαθησες ακομα και να το 'θελες μα μη μου λες οτι δε προλαβες την ωρα δες δεν ειναι υπεροχες οι μερες που φευγω μα αν δε το προσεξες διχως εκεινες δε θα 'σουν εδω κι αυτο ειναι προφανες κλεισ' τις κουρτινες και το φως ασε με μονο μου πενθω τον πονο μου μεσα σε ατμοσφαιρες.


Styl Μω
Αποψε φοβασαι παλι μη χαθεις σε παραισθησεις ανθρωποι με φτερα προσωπα δαιμονα αντικριζεις κι αυτο σε κανει ν' ακους τις σκιες γιατι δεν ακουστηκαν οι προσευχες σου τριγυρω σου ολα ειναι ιδια ο κοσμος μας ανημερο θεριο χτιζει κελια μεσα του ολα γκριζα στην απαγορευμενη πολη βια ολα κι ολοι φαινεται να μενουμε μονοι bong da city κι ασε τα τρελα σου τα στολιδια δε ζουμε πλεον μεσ' στα παραμυθια ξενε δε λεω οχι να αφεθεις μα μην κλεισεις τα ματια σου και μετα χαθεις μεσα στο ψεμα μεσ' στα τοπια που ψαχνουν βροχη γιατι ολα ειναι ηδη ξεραμενα ψαχνεις το φως και το σκοταδι γινεται φιλος και εχθρος σου και στον καθρεφτη σου θολο το προσωπο σου αντικριζεις ομως δε βλεπεις καθαρα γιατι ενωσες τα σπασμενα κομματια κι ολα γυριζουν σαν τρελα ολα γυριζουν σαν τρελα.

Inka
Αυτες τις μερες νιωθω μονη τοσο που πατω στα λαθη μου αναδρομη στο παρελθον προβληματα στην πλατη μου δεκαδες απο χιλιαδες λογια εκατονταδες απο ατομα που δε τους ξερω και δε με ξερουνε επισης ακρες πολλες μα δε μπορεις να πιαστεις απ' αυτες αυταπατες μονη στο περιβαλλον μου και γυρω γυρω χαρτες μα ποιον προορισμο να παρω δε ξερω αφου ολες οι στασεις ειναι σαπιες κοιτα τον ουρανο μακαρι να θυμασαι στιγμες που μεσ' στα χερια μας περασαν μη φοβασαι παρε ανασα στον κοσμο μου τα πριμα και τα μπασα δινουνε να καταλαβεις οτι ειμαι απο αλλη ρατσα αποτυπωνω στο νου μου τοσες συχνοτητες αναμεταδοση σε πεντε ενοτητες πως ειμαι δε με ρωτησες ποτε σαν σημα κατατεθεν μεσ' στο κεφαλι μου τερεν και παλι πισω οι διαβολοι μεσ' στο κεφαλι δεν μ' αφηνουν να σ'αφησω τοσο οσο μακρια μου και να φυγεις θα γυρισω ψαχνω τη μυρωδια σου στο σκοταδι σα το σκυλο και γαβγιζω αναθεμα που στον καπνο ζυγιζω τι αξιζω κι αν πεσω στα χαμηλα μακαρι να 'χω κατι να θυμιζω πως δε πεθανα αλλα χαθηκα στο γκριζο, πως δε πεθανα αλλα χαθηκα στο γκριζο.

Tsaki Vs
Βουτω τα χερια μου στο κρυο αγγιζω το ξυραφι λιγο λιγο σταζει αιμα και μου φαινεται αστειο κοιτα οι σταγονες σχηματιζουν ζωγραφιες περηφανος που εχω φλεβες καλλιτεχνικες η ακρη των ματιων μου συλλαμβανει τις σκιες μα πριν καλα τ' αντιληφθω ενωνονται μ' αληθινες το νιωθω γυρω μου δε ξερω τι σκοπο εχουν παντως ειναι στο σπιτι μου και υπουλα κινουνται παραισθησεις ιλιγγος στο εδαφος δονησεις μια φωνη ακαταλαβιστικη παγωνει τις αισθησεις σταματω με το ζορι προσπαθω το να σκεφτω ισως να παλλεται το εδαφος γιατι δεν αντιδρω παω να μιλησω μα δε θυμαμαι καν τι ξεστομιζω νιωθω αδυναμα τα χερια ενω δεν ξερω αν γονατιζω ενα πεπλο μου θολωνει το τοπιο το οποιο μ' εμποδιζει τιποτα δεν αναλυω με κοιτανε το νιωθω και το νιωθουν πως φοβαμαι το κοκκινο γυαλιζει στη θολουρα που κοιταμε στα χερια ξυραφι κατευθυνομαι προς τον καθρεφτη να δω τι υπαρχει χλωμο χαραζω το χαμογελο απ' τις ακρες των χειλιων να δουνε και να δω ποσο ομορφα γελω.

Bong Da City - Ξυλοκαίνη

Περπατησε μαζι μου, συνοδεψε με, ολα τριγυρω μας καμμενα ειναι ξενε
δεν εχουν θεση οι προσδoκιες, αν υαινα εισαι και μου πουλας λυκοφιλιες
αν ησουν αδερφος και καποτε γυρισες πλατη δε πειραζει,
αν ηξερες και ξεχασες ποιος ειμαι δεν με νοιαζει
απλα περπατα και κανε μου τη χαρη ψηλε κοιτα με στα ματια
κολλανε οι γλωσσες μας οταν καπνους ρουφαμε
μιλανε οι καρδιες, τοσες σκοτεινες μερες, που ναι πιτα στις ανατροπες
ενω ο μπατσος με κοιτα στραβα, κραταω ξυλοκαινη
αν χαθηκα καποια στιγμη και δεν με ξαναειδες ποτε σου εχεις ευθυνη
μαλλον ειναι ανωφελο να προσπαθω να δειξω καλο προσωπο
ποσοι απο σας με βρισκουν απαισιοδοξο
ποσοι γινονται στοχοι, ακομα αισθανονται και ειναι μονοι
παρεα με καποιο στοιχιο, στους δαιμονες του ο καθενας παιζει κρυφτο
μονο σκονη, και αν με ρωτησεις τον λογο που δεν μιλιεμαι, θα σου πω
χρηματα,δουλεια, δεν εχω μελλον
πολλους φιλους να μην κοιτανε πρωτα το συμφερον
απεχω απ το κυκλωμα των μοδατων και ωραιων νεολλαιων
το βρισκω ρουτινα, ζω στην αθηνα
στο στομα μου σειρες απο ξυραφια
καθε βημα μου πνοη, καθε στιχος λαιμητομος
λογος, ζω την εποχη του κτηνους επισης εφ'όλης της υλης
λιγοι παιζουν με ορους ισους
πολλοι χαθηκανε σε εφημερους παραδεισους
και το τι παιζει δεν βλεπουνε
βαλανε καμερες τριγυρω να με ελεγχουνε
μα πεφτει ομιχλη, απεφυγα το να αφησω ιχνη
και τρελενομαι, το δρομο μας συνεχιζουμε
κατεβαινουμε μη δινεις σημασια
στο γειτονα που κοιτα, δεν εχει ουσια
κλεισε την πορτα
ουτως η αλλως πεφτει η θερμοκρασια

you think Bong Da City is stupid and you are the clever one? Problem! You think Bong da city is stupid? ahh

Bong Da City - Blue

Tsaki
Εκπροσωπω τη φαρα μου μαλακο
απο τα ψυχολογικα μου κατω
κρυβω ενα μπασταρδο Tsaki μουνι και λασπη θα σε κανω
οποτε θες απλα ενα verse για να σε μαθω
μου χρειαστηκαν 7 γραμμες σου κ' οι 7 κοινες mcs του opening act
χαρακτηριζω τη πορεια σου toy οτι πιο wack
μπορει να κανει ενα σκατομουτρο να το bdc γιατι δεν τα'χει
με rapαδες τακημοιαζει το styl τους τακη μοιαζει
και μου λεν δεν το πειραζει
αναγκαζομαι να λεω πως ολα πανε καλα
γερασαν μονο για ποσοστα
παιρνουνε πισω τα κουπλε τους οσο ντρεπονται γι'αυτα
συναναστρεφονται με βλακες για να νιωθουν καλα
mcs που κλαιγονται φιλοσοφουν γιατι ολο το παιζουνε rap
το ζω και χεζομαι δεν παιζουν λεφτα
ειμαι του μισους η χειροτερη γενια
ναι bong για παντα και καλα θα κανεις
να παρεξηγεις πιο συχνα
mcs σκουριασανε προωθουν βλακες για να νιωθουν καλυτεροι
οσο rapαδες βαζουν με rap το παιζουν ανηξεροι , μπα
εδω ειναι Ελλαδα ραπαρετε τσαμπα
ειναι μεχρι να πεισω τον Μανι να παρει κεφαλια
εδω ειναι Ελλαδα ραπαρετε τσαμπα
οσο bdc ραπαρουν δε σηκωνετε κεφαλια
αδερφες βγαλατε φημες οτι παιξαμε μπουνιες
αλλα ειστε κοτες
μας γλυφατε τ'αρχιδια ωσπου να κλεισουμε τις πορτες
μουφατζηδες ξεσπατε σε porn
αντι να καταλαβετε πως ειναι απλος βιασμος
τι να μας πεις?
καταλαβετε κανουμε rap για τοξικομανεις
μετρημενοι στα δαχτυλα ραψωδοι
bong για παντα

Κακοηθης
Αντε γαμησου μεσα απο εναν μεθυσμενο νου
το bong da city ολο κολλαει γι'αυτο και κολλαει παντου
και δεν κολλαει κι οταν ξεκινησει ο πρωτος το ντου
θα 'χεις δουλεια το ξερω πουσταρα και θα 'σαι καπου αλλου
μα εχω την υπομονη
να περιμενω εσενα και το επομενο μουνι
που θα μιλησει
ζουμε ωραια γιατι ζει μεσα μας φυση
γι' αυτο το προβλημα ακομα δε βρηκα λυση
συμπεριφερονται σαν πουστηδες που κλαιγονται
φευγουν οταν μας βλεπουνε
φημες βγαζουν και χαιρονται
πες μου ποτε συναντηθηκαμε υπεροχε
και ποτε παιξαμε μπουνιες πες μου ξενερωτε
απο τα παρκα ισως συναντησεις κι εσυ τη μαρκα
εκει κατοικουμε κι εκει μας κολλησαν τη σταμπα
μαλακα εντεκα και εικοσιπεντε θα φωναζεις
bong για παντα μαλακα,παντα

Μανιακος
Ποιον να κυνηγησω
Ελλαδα το rap των ηλιθιων
ποζα ολοι πνιγμενοι μεσα στα σαλια
πουτανες που ζητανε προβολη χαμογελανε σε καναλια
πριν το μπουκωμα
μεχρι να τους στειλουμε στον Πλουτωνα
γυριζουν πισω και κανουν τα ιδια νουμερα
πως περιμενεις να μιλησω με υπονοουμενα
να'στε χαρουμενοι που ακουτε τη φωνη σας
αν ηθελα κουφαλες δε θα ραπαρε κανεις σας
οποτε ζησε το ονειρο σου για λιγο , δεν με γαμας
τον κωλο του θεου σου ανοιγω
κοιτα απο την πρωτη γενια
των δαιμονισμενων κατι επειγων
πειραματα σε σωματα κατοικων

Bong Da City - Πες μου τι ζήτησα

Μανιακος
Δεν ανατελει ο φλεγομενος γιγαντας πισω απ'τις εργατικες
δωδεκα μηνες πενθους ανηγουν προοπτικες μονο στο θανατο
ιδανικες δε γινονται οι καταστασεις ειναι βασανο
και σ' οτι πηρες καποτε με κοπο
ποτε δε θα ξεφυγουμε απ'τη μαστιγα στο τοπο μου
νιωθω τον πονο γυρω μου παντα στην ωρα του
απο τη χωρα του
ποτε και θα θα'ναι δαιμονες πανω απ'τα συννεφα και πεφτει μπορα
τι κολλησε τα ποδια μου στη γη τι κανω τωρα
μπουσουλοντας δεν ανεβαινω την ανηφορα
μεσ' την καπνα
δε βλεπω τιποτα κλεινω τα ματια
και πες μου τι ζητησα
δεν ειναι η ζωη παιχνιδι σου πριγκιπισσα
νιωσε με εχω λογους που λιποθυμησα
πανω στα σκαλοπατια σου ομως δε λυγισα
τοσο αχαρες μερες τοσο ομορφες νυχτες
τις επιλογες μου εχω πληρωσει επι δυο
ημουν τεσσερις μηνες νοσοκομειο
για την παρτυ σου
φυσω στον ανεμο τη σταχτη σου
και φευγω να κανεις ελευθερα το κομματι σου
δεν εχω μελλον λεω
πως μαλλον φταιω
και εγω, τιποτα δεν ειναι τυχαιο
το χωμα που πατας ειναι το χωμα που σε γεννησε
πως του συμπεριφερεσαι σαν να'ναι κατι νεο
το νου σου

Κακοηθης
Το να ξεχασεις το ονομα μας
να μας ειναι η γενια μας
μισους
δεκα και κατι δευτερολεπτα σφυγμους και χτυπους
μεσα σε κηπους που χαλασανε και χτισαν μυθους
γι' αυτο κρατησαμε μακρια σας τη στρατια μας
και δες τι χανεται και τι επαναλαμβανεται
τι κανετε οταν σκαμε κι απ'το πλανο μας χανεστε
φαντασου να πεις κατι χασαμε για φαντασου
εδω ζησαμε τη μερα που δεν επιασε η πουστια σου
πιασε μας δειξε μας τι θελεις αλλιως ασε μας
πες τι εχεις να πεις και φιλε ασε μας στη φαση μας
δεν ειναι ευχαριστα τα νεα γι'αυτο μη ρωτας
θα σε χτυπισω πριν χτυπησεις τι σκατα ζητας
αλλη μια νυχτα θ' απειλησουμε το στεμμα σου
θα βγουμε να προσβαλουμε το ψεμα σου
που δινεις
οτι μας χαλασε κ' οτι χρονια μολυνεις
ειναι ευθυνης ζητημα
και 'συ πουτανα δε θα μεινεις

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Detro - Χάρτινα πρόσωπα (feat. ΔΠΘ)

Detro
Οταν θα ακουσεις τις νεκρες ψυχες να τραγουδανε
οταν θα βλεπεις πορφυρα ποταμια να κυλανε
οταν θα δεις πως η χαρα ηταν απλως μια μασκα
οταν τα ονειρα σου θα γινουνε μαυρα κι ασπρα
τις νυχτες θα ευχεσαι να μην ξαναξυπνησεις
μεσα στον καθρεφτη θα κοιτας και θα λυγιζεις
οταν το σκοταδι θα γινεται φως
τοτε θα καταλαβεις οτι εισαι ζωντανος
χαρτινα προσωπα σε αδεια κεφαλια
απροσωπα κεφαλια γεματα απο μπουκαλια
ξενερωμα απο το ξημερωμα στη νυχτα
τουλαχιστον σαν Νικος οφθαλμαπατες δεν ειχα
σαν κλοουν ακροβατω μια ζωη σε μια μπαλα
που καποιος της ζωγραφισε δυο ματια μεγαλα
κι ενα τεραστιο χαμογελο μια περιεργα χαμογελαστη φατσα
ειναι η γη που ζουμε και ειναι ανωφελο να μεινεις λυπημενος
τιποτα δε βγαζεις με τη θλιψη
χαμογελα μα μεσα σου θα μενεις παντα θλιμμενος
τα αναθυμιασματα που σκοτωνουν την λογικη
αλλα ειναι εκει
για να σε παρασυρουνε σε μια χαρα εξωπραγματικη
ξεγελασε τον εαυτο σου τωρα που μπορεις με το να βυθιστεις μεσ' στον ωκεανο
της προσχαιρα προστυχης ευχαριστησης
πνιγωντας μεσα το καθε ιχνος συνειδησης
η παρε στυλ καποιων κωμικων για προτυπα
ο τζοκερ και ο μιμος να ξερεις πως εχουνε προωπικοτητα
ομως δεν τη δειχνουνε στον κοσμο γιατι η διασκεδαση τους θα χαλασει
θυμασαι που σου ελεγα πως ολα ηταν ενταξει?
ε δεν ηταν!
ο Νικος τα 'χει χασει ειπαν κι ακομα το λενε
ποτε σας τον Νικολη δε γνωρισατε
δεν ξερετε οι εσωκλειστοι ποσο δυσκολα κλαινε
ψυχικη παραμορφωση απο συγκρουσεις συναισθηματων
στην χωρα του ποτε που μεταλλαχτηκε σε χωρα ψυχολογικων τραυματων
ο χρονος δεν περναει εδω, εδω δεν παιζει αυριο και χτες
εδω πολλα αδερφια γινανε απλες σκιες
ξερεις τι?
μαλλον ητανε τυφλες
και ακουσαν για φρικες για φιγουρες τραγικες που σερνανε αλυσιδες

ΔΠΘ
Ειναι σαν να στεκομαι ωρα διπλα σου και εσυ δε μ' ειδες
τις αδειες σελιδες
που μερα τη μερα γεμιζω
φερνω εικονες στον λογο μου
μενω σ' αυτα που 'χω πει πιστος και σου θυμιζω
πως απο τη φυση του αυτοκαταστροφικος γεννιεται
ζει μα χαλιεται
αν εχει τσιπα το κρατα χαμηλα ειδαλλιως πουλιεται
στην εποχη που τα παντα παιρνουν τιμη
συγκατοικοι στην τρελα που το μονο που υποχωρησε απο τοτε ειναι η ακμη
και εχουν περασει τοσοι φιλοι τη γραμμη που μας χωριζει
μα ακομα ακουω καποια φωνη που μεσ' στα αυτια παρανοιες ψιθυριζει
σε μια τρυπα πισω απ'τη συνειδηση μου
μου 'ναι τοσο δυσκολο να καταλαβω τι μου λετε
καποιες φορες μοιαζει χαμενος κοπος το να προσπαθεις να επικοινωνησεις με καποιον που δε μιλιεται
δινω τον καλυτερο μου εαυτο
μα περ' απ' αυτο
ανασαινω, ζω, μισω, αγαπω
σ' ενα κοσμο που θα 'λεγα αρκετα πλαστικο
δε προσπαθω πια τιποτα να βρω
καταλαβα πως ολα ειναι εδω και τωρα
λεπτο το λεπτο ωρα με την ωρα
παιρνω ωθηση
βγαινω με φορα γαμα τη προωθηση
γραφω οσα ζω παλευοντας να ανεβω μια ανηφορα
μας φτιαξαν περιβαλλον στηνοντας βιτρινες κατα μηκος της επεκτασης του εγω
που οταν δεν εχει αναγκες τις δημιουργει
ειμαστε ελευθεροι μα και ριζωμενοι στη γη
κι αντε να δουμε που θα μας βγει
πνιγω την οργη
οταν βρισκομα σε νου καταστολη
κοσμοι αναποδοι το σημερα συνεπεια του χτες
αναμνησεις καλες και κακες
χαρτινα προσωπα που συνανταμε στις αστικες φυλακες
κρυβουν την εκφραση, προθεση
εγω κι εσυ ειναι μια αλλη υποθεση
μα στην πλειοψηφια
οι ανθρωποι εχουν ταση να φορανε προσωπεια
με σκοπο να κρυψουν τα αληθινα συναισθηματα τους
τα καθημερινα και ασχημα εγκληματα τους
το προβληματα που τους απασχολουν
αγνωστοι μεταξυ τους μα θορυβο κοινο προκαλουν
καθως κινουν ανεκφραστα ακανονιστη η πορεια που ακολουθουν

Detro - Θλιμμένες εικόνες

Είδα στα μάτια σου το φως
το φως εκείνο που 'βγαζαν τα δικά μου κάθε φορά που 'μενα μοναχός
ανέπαφος από αυτά που σε τάφο με 'θέλαν
να σκάω όπου σκάω με σκουφιά και με καπέλα
την τρέλα του ιμπεριαλισμού
να βγάζω προς τα έξω σε κάθε φάση αυτοσχεδιασμού
με υψηλών ρίχτερ σεισμού ποτισμένο έχω το στίχο μου
στραβές ματιές σ' αυτόν που τις ρίχνει σε κάθε φίλο μου
κι αν ψάξεις θα δεις πως είναι λίγοι
και θα δεις πως κάποιοι απ' αυτούς ονομάστηκαν λύκοι
κι άλλοι έτσι αυτοαποκαλέστηκαν και η βλακεία τους με πνίγει
η φωνή μου θα πάψει όταν η ανάσα μου θ' ανοίγει
φτερά και στο πουθενά θα καταλήγει
εκεί που η λύπη με το διάβολο υπέγραψε συνθήκη
κάθε όμορφη στιγμή που μου ανήκει να μην αγγίζει
στο αλκοόλ όταν χάνομαι να με περιτριγυρίζει
να μη βλέπει ο Νίκος τη θλιμμένη του εικόνα όταν καθρέφτη αντικρίζει
πονάω γιατί ξέρω τι φταίει κι έγινε ο κόσμος σκοτεινός
ρέμα ξωπίσω μας και μπρος γκρεμός
ποιος είν' αυτός που θα μου πει εάν είμαι σωστός
ποιος είν' αυτός που θα ζητήσει από 'μενα flows - τι να τα κάνω
πατώ στα πόδια μου κι εκεί που περπατώ από κάτω νιώθω το έδαφος να χάνω
προσπαθώ από ένα χέρι να πιαστώ μα δε το φτάνω
ελεύθερη πτώση στο άγνωστο, βλέποντας δαίμονες τριγύρω να πετάνε
για το τι θα βρω στον πάτο δε φοβάμαι
ευχή στο μαύρο άστρο που εκείνοι που ξέρουν που είναι, είναι εκείνοι που το ξέρουν πραγματικά
είναι εκείνοι που στα τρομακτικά ζωντανά όνειρα μου
στην άκρη τον φόβο τους κάνουν και στέκονται κοντά μου
να 'μου για τη hiphop αδελφότητα σας
απέχουμε πολύ απ' την πραγματικότητα σας
όταν κοιμάστε γυρνάμε έξω στους δρόμους - πολεμάμε
γιατί αυτά θα μου μείνουν για να 'χω να θυμάμαι
και τα όνειρα που κάναμε σε κανένα δε τα χρωστάμε
ψηλά πετάμε μάγκα με ηθικό λυσσασμένο
μένω ζωντανός ακόμα, με ύφος λυπημένο
κάτι με κρατάει όμως εδώ στη Γη των κολασμένων
ίσως καταραμένος, γι' αυτό και μένω στην πόλη του χάους - μένος
μια κοπέλα και οι σκέψεις μόνη συντροφιά
στερήθηκα πολύ της ζωής μου την ομορφιά
όμως ένα προς ένα έσβησα όλα τ' άσχημα κρετίνε
αν είσαι ΟΚ, δίπλα μου μείνε, στήριγμα γίνε
για να μη μετανιώσω που εκείνες τις σκιές απ' το δωμάτιο μου έδιωξα
εκείνες που για καιρό μου μιλούσαν και τις ένιωσα
που δίπλα μου ήταν όταν το θέλησα, κατέληξα
μόνος μου να μιλάω ποτήρια να σπάω
γιατί νόμιζα πως το χέρι κάποιου φίλου μου ακουμπάω, παραπατάω
πέφτω στο κρεβάτι και βυθίζομαι σ' έναν ωκεανό γεμάτο εφιάλτες
κι αίματος φρικιαστικές εικόνες θανάτου, οφθαλμαπάτες
δεν έχω γι' αυτό με χαμόγελο δε θα με δεις ποτέ - και θα με βρεις
ξάγρυπνος να μένω αν ποτέ δίπλα μου κοιμηθείς
και σου ζητώ να μη με λυπηθείς, ίσως αξίζω
δαίμονες στο κρεβάτι του πόνου τα βράδια να αντιμετωπίζω
μα ελπίζω πως θα γίνω χαμογελαστό προσωπείο για να καλύψω
τη θλίψη που μέσα στα μάτια σου αντικρίζω
κι ας σ' έχω δει σε μια φωτογραφία μόνο
με το να περιμένω να σ' αντικρίσω έμαθα να εκτιμώ το χρόνο
θέλω να 'χω φόντο μόνο τη νύχτα εσύ και 'γω
σ' ένα βουνό τα γκρίζα μάτια και από το σκότος ουρλιαχτό σκληρό
όπως μάθαμε να επιβιώνουμε σε τούτη τη ζωή
νιώσε με ως την τελευταία μου πνοή
να είσαι εκεί κάνω ευχή απ' την καρδιά μου
να είσαι εκεί με όλα τα παιδιά μου

Detro - Αντικρίζω τη μορφή μου

Κάπου κάπου..
Με πιάνω να μιλώ και να με κοιτάζετε σα βλαμμένο
δε με καταλαβαίνετε , μα σας καταλαβαίνω
εσείς δεν είστε απ' τον δικό μου , μα από άλλο πλανήτη
εκεί που κανένας και ποτέ δε σ' εγκαταλείπει
Τι να πιάσω? Σύριγγα.. Να μου λείπει
Τι να πρωτοσκεφτώ όταν στο κεφάλι μου η λύπη
χορεύει μαζί με το διάβολο και τρώω φρίκη
κάθε φορά που αντικρίζω στον καθρέφτη τη μορφή μου
κι από πίσω μου οι λύκοι
πολλές φορές εύχομαι να υπήρχανε άλλοι χιλιάδες Νίκοι
μα σκέψου τι θα γινότανε αν βρισκόμασταν αντίκρυ
Η γη είναι μικρή και μακρυά οι ουρανοί
για να πατίσεις εκεί και να περπατήσεις ζωντανή
εικόνα μέσα στο μυαλό σου να διατηρήσεις
κάθε πινελιά ή αλλιώς τον καθε στίχο κλέβεις
συνοδεύεις τον εφιάλτη στο δρόμο με τις πένες
είδα δόντια από ατσάλι να κομματιάζουν τις καδένες
που σας δώσανε αξία , σας δώσανε ζωή
δημιούργησα με μαγεία καθε μια μου αναπνοή
γι' αυτό ανασαίνω χωρίς να ντρέπομαι αέρα βρώμικο
αν δε σ' αρέσει η ζωή μου θα σου δώσω τον κωδικό
για καλοπέραση 22 17 7 12 και ενα
τι να κουβαλώ πάνω στο φόρτο σας σε σένα και χαμογέλα
να ήξερες πόσοι πεθάναν για ν' ανοίξουν μερικά γαμωμπουρδέλα
πόσοι βρώμικοι μπάτσοι σκοτώσανε παιδιά και αθωώθηκαν για τρέλα
η πασαρέλα γεμάτη με πουτάνες που αποκάλεσαν μοντέλα
και η κόρη σου θα θέλει να μοιάσει σε κείνες
έλα στα όνειρα μου όταν κοιμάσαι για να ζήσεις
εφιάλτες σκίσε τις σελίδες του βιβλίου της ζωής
και κάφτες , μονάχα κάφτρες αχνοφαίνονται στα στέκια στο σκοτάδι
μια μια λιγοστεύουν κάθε βράδυ όμως

Bong Da City - Μάγκα τι τρέχει

Μαγκα τι τρεχει,τσικι τσικι Bong da city
τσικιτσικι bong da city.....

Φονικος
Κατεχω τον ηχο γι'αυτο παντα
γκρεμιζω τροφη για τα αυτια τους
καθε μου στιχος μεσα στο πληθος
μονος συνηθως
φονι εεεεε
το αφηνω να κυλησει
σε ρυθμους που το μυαλο μου εχει κατακτησει
μονο χωνω φτυνω πονο
μοκο σ'ολο το'χω
ειναι το bong bong φονι και μονο
hardcore rap δινω καιρο μπαμπαμπαπ
ειναι το αθηναϊκο styl mo ανετο
οσο ανετο σ'αφηνω ριχνω mcs
απο τη θεση τους ματια ανοιγω
εμεις δε μοιαζουμε ουτε λιγο messieur
οταν μ'ακους σαν να σε φτηνω
ανηκω σε ομαδα που γαμαει κι οταν λειπω
ανηκω σε ομαδα που γαμαει κι οταν λειπω

Κακοηθης
Και πειτε bong
και στρεφω ευθης την καννη πανω σου
σε εσενα και ολα τα αλανια σου
ειμαι μπελας για την ομαδα σου
και διπλα bdcs
κολοδαχτυλα σε κρατος και police
ο κυριος κακοηθης δεν τον πειθεις
με δυο couple που φτυνεις
κριτικαρουνε πουτανας γιοι γι'αυτο κ'εσυ θα κρινεις
στο προσκηνιο μαλακο δε θα μεινεις
στα παρασκηνια που καταλειγεις
γραφω γραμματα για αγραμματους
τους αλλους γαματους
bong da city πληρωμα για παντα
και παντα θα πατω πανω τους
στη μαπα τους ζημια
και το κεφαλι σου ταιριαζει γαντι πουστη
σ'αυτη τη θηλια
ειστε μουνια γι'αυτο και σας γαμω συχνα ρε φιλος
η ομαδα μυθος και αν κοντραρεις σκας σε τοιχος
η ομαδα μυθος και αν κοντραρεις σκας σε τοιχος

Μαγκα τι τρεχει,τσικι τσικι Bong da city
τσικιτσικι bong da city.....

Tsaki
Μαγκα τι τρεχει
οι φιλοι σου σε φτυνουν και λες βρεχει
tsaki bdc πουτανας γιε κι ακομα τρεχεις
δε σας ειδα
τα rap μου πεταμενη σελιδα
σε μανατζαρουνε ακομα γιατι δεν εχεις αρχιδια
βαζω ναρκωτικα στον κωλο της γυναικας σου
και τη ρουφω απ'το στομα λυπαμαι
την κανω bong
κι οταν γυρισεις σπιτι σου ψαξε τον κωλο της
και μη δυστασεις λιγο να ρουφιξεις απ'αυτο
city da bong
ανοιξαμε τις πυλες του arkham
και δειξαμε τον δρομο γιατι δεν ανηκεις εδω
κρατα τα tapes σου τις groupies τα fake σου raps
βγαλ'τα σε parts
μα ξεκαθαρισε πανω απ'ολα τι τρεχει

Μανιακος
ενα ενα
τσεκαρω το μικροφωνο ενω παλευω να βγω απ'τη βλεννα
κλεισε το ραδιοφωνο σου γυρνα το λαιμο σου
μεχρι να ακουσεις τον ηχο
χαρακτιριζω μονο το στιχο
πονανε γι'αυτο και δεν τους ακουμπαμε
πινουμε και πινουμε μα δε μεθαμε
εγκεφαλοι κολλανε
γλωσσες διπλωνουνε και τα μασανε
και κατι κανει τικ τικ τικ τικ
ναι
επειτα σκαμε
αστεροσκονη το πατωμα
και το φεγγαρι κτηνος ειμαι ακομα στο παγωμα
βρηκα τροπο να συντονιζω το πληθος
δε σημαδευω το κεφαλι μα το στηθος
το ονομα μου ειναι superfunk
εθισμος στα βολβεκαλ
καψιμο στο χαραμα με raps
ειμαι τροφη για τα τερατα που δε βλεπουν το φως και
πρωτος μπελας για τον μπατσο, πινω
και καταπινω καπνους
αν εχω τασεις σαδισμου καταληγω σε οπαδους
true musta
ειναι το bong διχως μασκα
ωμο

Μαγκα τι τρεχει,τσικι τσικι Bong da city
τσικιτσικι bong da city.....

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Bong Da City - Δικό σας

Μανιακος

Που καταλήγω όταν, χάνω τον δρόμο μου να δω το φώς
μα πάντα μέσα μου κρυβόταν
εγώ τι ρόλο παίζω, έναν εγκέφαλο ν' ανακατεύω
κάποιες σκέψεις, γίνανε τόσο μοχθηρές, δεν τις ελέγχω
για πιο θεό μιλάς, εγω πιστεύω σ'ότι βλέπω
και βλέπω μόνο χάος, κοιταξέ το
Δεκαπενταύγουστο, όλοι μονομάχοι για μια θέση στον παράδεισο
γίνατε πόρνες, συχνότητες που βγαίνουν απ' οθόνες, τοποθετούν κανόνες
υποδυνείδητα μέσα απ' εικόνες, είναι κάτι φορές πριν κοιμηθώ
που όσα θυμάμαι με πονάνε, οι μπάτσοι με τραβάνε, γιατί δεν πιάνει
η μούρη που πουλάνε σε με και είναι άσχημη, γιατ' η προσωπικοτητά τους
μένει στάσιμη και φαίνονται όλα τοσο αρρωστημένα, πνίγω τους συμμαθητές μου
ένα-ένα και εξαφανίζω στοιχεία, εξασφαλίζω, μένω στην εστία, πόσο έχουμε σήμερα
και την χρονολογία, ναι, λέγομαι Μάνι, κρατώ το λόγο όμηρο ανάμνηση για ότι ζωντανό
εχει πεθάνει, σταμάτα τον οδηγό, βγές απ το αμάξι, είσαι περικυκλωμένος
το στόμα σου, τη μάζα που μιλάς πολύ, μα τώρα κάπως βρέθηκες μπλεγμένος
δεν δίνω μια, δεχτείτε με μοιράζω πένθος..

Αλήτες, θαμώνες που στα πάρκα καταλήγουνε τις νύχτες και ζούνε γιαυτές
Είναι δικό σας...
Πολίτες, σας μάθανε να κρύβεστε καλά μα βαδίζετε με μάτια κλειστά
Μοιάζω εχθρός σας...
Και αν πίνετε φυσή συχνά
Είναι δικό σας...
Αμα μιλάτε αληθινά
Είναι δικό σας...
Αν βλέπετε ότι συμβαίνει, όχι ότι φένεται κινούμαι στις ίδιες συχνότητες
Είναι δικό σας...

Μείναμε(?) πίσω σου τα πάντα σκοτεινιάζουν σα λεπίδα
όταν αγκαλιάζει την καρωτίδα, το στ.. της μητέρας σου κορνίζα
σύριγγες σ' όλο σου το σώμα, ρουφάω την ενέργεια απ' την ρίζα
Η αστυνομία στην πόρτα μου, όμως δεν μασώ τα λόγια μου, χαμογελώ
παίζουν στο κόλπο μου..
μπαίνω στο σπίτι των γειτόνων μ' ένα tazer και παίζω με τα volt
απλά σπαταλώ τον χρόνο μου...
Πιστεύω πως της εποχής μας το συναίσθημα είναι ο φόβος
και λίγοι μένουν πιστοί προς τις απόψεις τους, φένεται σαν άδικος κόπος
σ' ένα καμένο τόπο, ο Μάνι απο την χώρα των θαυμάτων
πήγα στην κόλαση και γύρισα πίσω, είχα το θάρρος να μιλήσω
όταν το' νιωσα, ζήσε για μένα λίγο και αφησέ με για σένα να ζήσω
για να μην τρελαθούμε μες το γρκίζο, επιβάλλεται..
Σκοντάφτω, βιάζομαι, δεν βιάζομαι, βάφω την πόλη κόκκινη
και χάνομαι μέσα σ' αυτή φαντάζουμε ψυχασθενείς
βρέθηκα την λάθος στιγμή στο λάθος μέρος, συνειδητά
γιατι είχε ενδιαφέρον.. είμαι το παιδί της γης και διαφέρω
δεν νομίζω, το ξέρω, δεν δοκιμάζω λέξεις που δεν μπορώ να προφέρω
μιλώ και φτύνω και πέρασα τα πάντα ώστε να το φέρω.. Δικό σας...


Αλήτες, θαμώνες που στα πάρκα καταλήγουνε τις νύχτες και ζούνε γιαυτές
Είναι δικό σας...
Πολίτες, σας μάθανε να κρύβεστε καλά μα βαδίζετε με μάτια κλειστά
Μοιάζω εχθρός σας...
Και αν πίνετε φυσή συχνά
Είναι δικό σας...
Αμα μιλάτε αληθινά
Είναι δικό σας...
Αν βλέπετε ότι συμβαίνει, όχι ότι φένεται κινούμαι στις ίδιες συχνότητες
Είναι δικό σας...

Στυλ μώ(Φονικός)

Αντιλαμβάνομαι τα όσα πια σήμερα δεν γνωρίζω
τι και αν δεν βλέπετε, δεν νιώθετε, δεν σκέφτεστε
λόγια τυφλά, σε ώρες άδιες και βουβές επιμένετε
απο εγωισμό βουλιάζετε, μ' ονόνατα μιλούμε πάντοτε
κλείνουμε στόματα πελάτη, γίγαντες που δεν βλέπω στο χάρτη
πουθενά και οι εχθροί μου πιο ποτέ κοντά πλησιάζουνε
ανταγωνισμό στον καθένα..
Σε κάθε βήμα άμυνα, πάτημα, καθοδηγόντας όλη την πόλη
τώρα μάλιστα, τελειώνει, ο λόγος σου μηδέν μπροστά σε μένα
και σ' όλο το crew μου πιόνι δεν χάνω πίσω απο την πλάτη σου
ποιος πληρώνει, ασύχαστοι πόθοι γινονται σκόνη
καλύτερα το μάτι γιατι το όνομα λερώνει και τότε θά'ναι αργά για συγγνώμη
συγκροτήματα, μάτια μυνήματα στη μουσική παγώσανε κεφάλι
κανείς τους δεν λειτουργεί και είναι χάλι, όλοι τους ρουφιάνοι
όποιος θέλει μάχη πες του με τον κώλο νά'ρθε..bong tha city
αγκάθι, θέλουνε τα μυαλά μας στην κατάψυξη.. αυτο δεν γίνετε
λέτε φράσεις με πίκρα γιατι ακόμα πονάτε.. περνέτε πίπα απ' την
bdc μου κλίκα..
τελικά υποχώρηση ξένε άσυλο Arkham...
εχθροί του (..) μώνοπόλιο μες την αθήνα τα cdς μας ακούς τζάμπα
μαλάκα μια κίνηση εναντιά μου φτάνει για να σε πεθάνει.. τρίτο μάτι..

Αλήτες, θαμώνες που στα πάρκα καταλήγουνε τις νύχτες και ζούνε γιαυτές
Είναι δικό σας...
Πολίτες, σας μάθανε να κρύβεστε καλά μα βαδίζετε με μάτια κλειστά
Μοιάζω εχθρός σας...
Και αν πίνετε φυσή συχνά
Είναι δικό σας...
Αφού μιλάτε αληθινά
Είναι δικό σας...
Αν βλέπετε ότι συμβαίνει, όχι ότι φένεται κινούμαι στις ίδιες συχνότητες
Είναι δικό σας...

Bong Da City - Άμυνα

Inka
Αμυνα
αντεχω γιατι εχω πολυ stamina
μακαρι να
λεγατε το πως βαδιζετε κι αυτα που χτισατε πως τα'ριχνα
να 'ριχνα
βενζινη στο σπιτι σου
παραναλωμα πυρος
κανεις δεν μου μυριζει σαν εχθρος
ογκολιθος μουσικος bong da city
απ'την ανατολη ως και τη δυση
φερνει φυση
ποτε εμεις οι δυο δεν ημασταν ισοι
κι αν χιονισει
τρεχα να το καλυψεις μη σου σβησει
υπαρχουν ανθρωποι που ειναι αχρηστοι απο τη φυση τους
δενονται μοναχα με την κριση τους
φοβια
αυτα που μου'λεγες μαλλον σε κανουν μπροστα μου να εμφανιζεσαι κυρια
ακου τη συμβουλη και τσουλα το προς την πορνεια
οι στιχοι μου θυμιζουνε Πυθια
αναλυω τη Σαμβια
πλεκουνε το περασμα της γνωσης στα ηχεια
κι αν δεν εχεις αυτοαμυνα τρεχα να βρεις πορεια

Μανιακος
Φανατιζομαστε πολλες φορες τον ελεγχο χανω
και ξεχυνομαστε κατεδαφιζουμε καταναλωνουμε
καταρα δινουμε κατα σου χωνομαι
και καταστρεφω το μυαλο σου μα δεν μεγαλωνουμε
ποτατι δε σεβομαι ποτη δε χρωσταω και τρελενομαι
ποσο σε σιχαινομαι δε λεγεται
δεν κρυβομαι
δεν εχω προβλημα να φαινεται
δεν ειμαι king απλα γαμω στο rap κι αυτο το ξερετε
δεν αντιστεκεσαι
οταν πηδαω ολο το crew σου
και κανεις πως δε βλεπεις σα δε ντρεπεσαι
δευτερος ερχεσαι
παρακολουθησε με σκαω
μεσα απο τον υπονομο βρωμαω
και με παρεξηγησατε
εγω δεν ειμαι ουτε θελω να γινω αυτο που γινατε
μεθω τον ουρανο σαν πεφτει η νυχτα
και δεν μου καιγεται καρφι για 'σενα
εφοσον ειμαι πιτα
εφοσον αμφιβαλλεις ομως πως εχω μικροφωνο στιλετο
πεσ'στη πιστα
κι αντιμετωπισε με ξενε θα δεις τη γλυκα
ξυπνα μυγα
το rap σου μπαζει απο παντου
μαλλον θα σου δωσαμε μουφα ξυγα

Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

Bong Da City - Purple

Μανιακος
Κοιτα πως αφησα τη πολη να κοιτα τα
καταραμμενα μου χειλη
την ωρα που γενναν
δαιμονες απο μεσα πεταν
ολα μωβ superfunk
κατεστραμενοι για τα ματια σου πενες ποναν
οταν θετω το μισος μου
παιρνω προβαδισμα μεσο του στιχου μου
κι οχι του γλυψιμου
ποζερια
πως θα γραφετε μουφες διχως χερια
ανελυσε το super κατα πανω μου καταληγει σε στουκα, yo
ο ραψωδος κατω απ' τ'αστερια
κουμαντο στο κεφαλι μου κανενας οταν φτυνω μαχαιρια
οταν θα καταληξω διπλα σου και τελικα παγωσουν ολα
τιποτα δε θα μηνει οπως πρωτα
κανεις τωρα πουτανα με τη μοστρα που πουλας
φωνη σου τρεμοπαιζει πως κανετε αλυσιδα μεταξυ σας
για να γλυφετε τον κωλου το δεξι σας
φαινονται τα χαρτια σου μαγκα κρυφτα, ντροπη σας

Φονικος
Κατω απο το χαρτη το φως σε μαυρο ουρανο
βλεπω θανατο
μεταμορφωνομαι φορες για να χαθω
μεσα απο τη σταχτη μου θα ξαναγεννηθω
πισω γυρισα θα σε καταπιω
τριγυριζω αφραγκος ειμαι επικινδυνος για καθε πολιτη μπορει
ταφο να σε στειλει
οι πνευμονες μου σαν πηγαδι
μεσα τους ψυχες
το βλεμμα στ'αχανες , gotham
ηχος που στοιχιωνει το σπιτι σου απο φωνες
αλλοκοτες σκιες
beats from the bong σ'εποχες
μ'ακους και τον εγκεφαλο σου καις
ολοι μεσ'την χαμενη πολη
γευση πικρη σε μια κοινωνια μουντη
ολοι στημενοι στο τοιχο μικροι ανθρωποι
απροσωποι πισω απ'την μασκα η καθε στιγμη τους
bong για παντα
ζουμε σε εποχες παρανοιας ψυχολογικα
καταθλιψη και φαρμακα
χαθηκε η χαρα απο τα ματια σου
κ'εγω τι να πω ερημος τον πονο μου χαζευω
μεσα σε 3 γραμματα η ζωη μου να τη βλεπω
εδω μεσ'τον καθρεφτη
σε δυσκολους καιρους ζωντανευει
και με βλεπω εχω παρει
παραμορφωμενη μορφη εχω φρικαρει
μην δεις το ματι μου γιατι θανατος θα σε παρει
μην δεις το ματι μου γιατι θανατος θα σε παρει

Μιλας πολυ
μα για μενα εχει παντα λογικη
αφου μετα ισως η γλωσσα σου να εχει κοπει
και να'ναι αργα
φαντασου να σου κλεβω την ανασα
ενω το μιζερο κοινο σου σε κοιτα στα ματια
Μιλας πολυ
μα για μενα εχει παντα λογικη
αφου μετα ισως η γλωσσα σου να εχει κοπει
και να'ναι αργα
φαντασου να σου κλεβω την ανασα
ενω το μιζερο κοινο σου σε κοιτα στα ματια
δεν με ξερεις
ειναι το bong da city crew
εικονες φρικη
αρρωστημενα ματια ,εγκεφαλοι
ε,χε,ναι,ναι

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Bong Da City - Γίνατε πόρνες

Φονικος
Κρυα η πολη zombie μοιαζουν ολοι
το πορτοφολι μας αδειο να μενει σκοτος πεφτει
η ωρα που κατεχει η ομαδα εξω βγαινει σε μερη
που οι αλητες μας δηνουν τα cds μας χερι με χερι
βλεπεις πως παει οταν αυτη η παραδοση κραταει
κανεις δε το πουλαει κανεις μας να'χεις παει
ο νους στη φλογα που σβηνει καθε μοδα
καθε φλωρο που βγαινει στα πλατο
για να το παιξει εμας ρωτα
παντα στην κοντρα ρουφιανοι
το bong da city δεν ηρεμει τα τερατα κραζουνε και παλι
styl mo απο την βρωμικη Αθηνα που θα δεις τα παραλογα
λογικα με ξεπλημα το χρημα

Μανιακος
Γινατε πορνες πεσατε χαμηλα οπως το βαρομετρικο
σ'αυτους τους νεκρους χειμωνες σαν κοτρονες
ειδα το χρημα να εξυψωνεις σα θεο
πονω μονομαχω πινω κινω τα νηματα
εγω πολεμω τονους mcs πατω κατεχω το
εντονο υπερηχητικο flow σαν εντομο μενω σωμα
αποφευγω τους ρουφιανους παντα διακριτικα
νιωθω τα βλεμματα τους να με υπνοτιζουν τακτικα
καταλαβαινω γεννιεμαι και πεθαινω ανασαινω
μεσα απο στιχους ανοιγω οτι εχω στο νου μου θαμμενο
παραλληλα δεν κοιμηθηκαμε ποτε
μεσα στην πολη των δαιμονων
δεν με κανεις να σε πιστεψω καν
ζησε το αγγιγμα του φοβου σε τετραστιχα
εδω που οι μπατσοι δε πατανε τροφικοι νικαμε
κατι τρεχει και τον κοσμο μου γαμανε
μας εστησαν στο ραντεβου μας
μαλλον θα με δεσανε σε νυχτες που γυρναμε
σε νυχτες που η ομιχλη σα μεταξι
τα κτηρια σκεπαζει απ'τις καρδιες μας πηγαζει
φωναζει το κτηνος που απο πισω σου στεκεται
παντα κατι ετοιμαζει το ποιος κανει τα κουμαντα
και τα συρματοπλεγματα μπροστα απ'τα ματια μας
σε καθε φατσα καθε τι που αναλωνεσαι
σκονη εισαι και απλωνεσαι συχνα
οταν ο ανεμος γυρνα σε μερη σκοτεινα
εκει π'ουρλιαζω
στη τσεπη μου θριματα απο χασισι
και παντα καυτα δε βγαζω το συζητας

Bong Da City - Πολέμου μηχανές

Μανιακος
Με τεχνικες kung fu
πολεμου μηχανες ειμαστε
εχω το νου μου στη φου και τη φου στο νου μου
το χρωμα τ'ουρανου κι αυτο του προσωπου μου ενωνονται
χαμογελα παγωνουνε
ο μαγος κοιταζει τη πολη καθως παραπαταει μεθυσμενη
καθως αργο πεθαινει
το ματι του μεγαλου μου αδερφου
επανω σε κολονες καποια σκανδαλα δε μαγνητοσκοπουν
υπουργους να φουταρουν απ'τον εκτο στον ακαλιπτο
εννια εδω κ'ενα δεκαλεπτο
καθε κυβερνηση που αποσκοπει σε διαλογο
ειναι αστεια σκαω και φτυνω βια
κοινωνια μια δε δινω μα θεομηνια
τη θυελα στη gotham ανεμια
σε καθε πουτανας γιο πολιτικο κι αστυνομια
κατι φιδια που εχουν υπηρεσια και
κρυβονται πισω απο απροσωπια με θηρια
εχω τη θεραπεια κ'ειναι επωνυμια,ταινια
με κομμενα καρε καμμενα και λαθος το συμπερασμα
μεσα απ'την κολαση το περασμα

Inka
Ελα μαζι μου στο ταξιδι μου
να σε ξεναγησω μεσ'το σπιτι μου
σταγονες βροχης που κοιταν τη λυπη μου
την υγρασια μη φοβασαι
ειναι ο μονος φιλος που τα βραδυα σε κοιτα καθως κοιμασε
οτι μαρενεται λενε πεθαινει
εδω που οι δαιμονες αρχιζουν να ρωτουν το τι συμβαινει
πεφτει κατω κι οτι πεφτει κατω καποτε ανεβαινει
κουβεντα εσωκληστη που στην καρδια μου μενει
ανεμοθυελλα οι σκεψεις μου
τοσο που αν στις πω θα εχεις προβλημα στις σχεσεις σου,σκεψου το
ειναι ωραια στον παραδεισο προτιμησα την κολαση
γιατι μου εδωσε τριτη οραση
κι οσοι βρεθουν απεναντι μου κοβοντε απ'την προσπαθεια
το χειροτερο πραγμα ειναι η ημιμαθεια
δες το κατι σα μαστιγα και κρινε απ'τα τετραστιχα
ουτως η αλλως απο παντα υπηρχε ασταθεια

Tsaki
Ειναι το mad house πληρωμενοι δολοφονοι
του arkham εμπολεμη ζωνη εκ γενετης
αερια στην ατμοσφαιρα υπνοτιζουν bdc's
ειναι αστεια απλα κανω practise για το bong το τρια
ειναι νοσος φλεβα και πονος μα το'χω μαθει
σιχαμενος το ιδιο το σωμα μου μ'αποβαλλει
με πονα στο κελι μου η παρανοια δε χωρα
χαμογελα ενα χαπι καθε φορα αποπνικτικα
zombie που πατανε κουμπια σε μαυρα κουτια
καλωδιομενοι ηλεκτρονικα εγκλωβισμενοι
υποσυνειδητα το stress μου ανεβαινει
υπνοτικα το ζω περνοντας αγχολυτικα κι αλλη μια μερα στο σπιρτοκουτο
ειπα να κρεμαστω στην εισοδο μ'ενα καλωδιο μα δε γαμιεται
αφου δεν πινω κ'ειμαι ολο στο παρα πεντε
κοιτα κατω γιατι τα ματια ψεματα δεν λενε
εχουμε πολεμο πριν απο το 2000 το φημολογω
ηλεκτριζω κι οτι γραφω δεν αποστιθιζω
mister freeze διακινα το υλικο μας πιο νωρις
φακελοι του arkham σε μερη κλειδωμενα και ασφαλεις

Ε.Π
Σου σβησανε τα νιατα σου φορτωσα προβληματα
τη φατσα του μαλακα
ειναι μασκα για να κανεις νυχτα πιατσα
απο τη γεννα σου στη κασα
του κλοτσου και του μπατσου διχως να παρεις ανασα
που πας με τετοια φατσα
τους πετα απ'την ταρατσα για ν'ακουσω το κτουπ
παρεχω δημοσιο εργο εξαφανιζω τους φλου
οπως τα σπορια απο τη φου και το αγχος απ'το νου
κανω κατι που δεν κανεις γενικα ειμαι αλλου
σκατα δε θελω τιποτα δε θυμαμαι και δεν ξερω
υποφερω κλεισμενος μεσα σ'αυτο το μπουρδελο
δεν εχω ιδεα τι μου γινεται πως το ελεγχο
πως το αφηνω ανεξελεγκτο πως το χανω και πεφτω
πως σωνομαι τελευταια στιγμη το ιδιο story βλεπω
και εχω φτιαξει απο πακετα ενα τεραστιο πακετο
11 και 25 σβησ'τα φωτα ακομα μποχα
και εχω τα προσοντα να σε κανω ρομπα
ακου βρωμα το αστειο σταματα σε καποιο κομμα
και τελειωνει μεσ'το στομα σου αφου τα δωσεις ολα
καρμανιολα μονος μου και γυρω νεκρα ολα
ειναι ο χωρος μου λεκανοπεδιο αττικης καριολα

Φονικος
Διχως αθωοτητα στο βλεμμα του
βγαινει το εμβρυο και τρωει τη μητερα του
ολα ψυχρα ειναι μεσα του
αν δεν πεθανει εκεινοι ηπαν πως δεν θα σωθουν
πες μου ποιος νοιαζεται και τι να λεει
οταν μεσα σου το δικο μας δηλητηριο ρεει ,ει
ε τι να φταιει που ξερουμε το rap και σε καιει
μεινε εκει δε σε παιρνει πες μου τι δε καταλαβαινεις
αιμοδιψω το λαιμο σου βλεπω και με αρρωσταινεις
ο θανατος εβγαλε το παιδι του βολτα ψυχες παιρνει
μπροστα σου να με δεις δε σε συμφερει

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

Bong Da City - Γενιά του μίσους

Εθισμένος σε ότι με καταστρέφει εν τέλει
καταραμένος
στο σώμα μου ο θάνατος και στο χαρτί μου πένθος
παντού καπνοί
μεσ την ομίχλη βαδίζω πάνω σε μια καμμένη γη
πολλές φορές το γκρίζο γίνεται κτήνος και τότε μπορει να σε καταπιεί όπως τα αποτυπώματά μου η βροχή
κοίτα πίσω απ'την πλάτη σου κάποιος σε ακολουθεί
και είναι απειλή σε αυτούς τους δρόμους που είναι τόσο σκοτεινοί
απείθαρχοι
σε αυτόν τον τόπο τον φόβο καναμε φίλο για να ζούμε μεσα στον κόσμο
έχω την νόσο και την τάση για να την εξαπλώσω
εκπροσωπώ το bong κόλπο grosso και εφ'όσον
ζούμε την εποχή του τέλους των ανθρώπων
δίνω πόνο γιατί πόνο βλέπω δεν το καταστρέφω κανει γκελ,ανάλογα στα πόσα ντεσιμπέλ,χτυπάνε το κεφάλι σου σα κτελ,με καύσιμα αρκέτα για να τραβήξουν ως τους κήπους της Εδέμ
μέσα απο τη Βαβέλ,ανασταίνουμε νεκρούς
τους κουφούς μπορείς να κρατήσεις για οπαδούς
και ότι ακούς είναι από τους δαίμονες για θνητούς
τα τέρατα της Gotham κραδασμούς δοκιμάζουνε ναι
και έλα με πλάτες και κονέ ζήτα μου μάχη
ανίκητοι πύρινοι κυνηγοί μες στο παλάτι σου σκιές
αλλόκοτοι ρυθμοί και εναλλαγές
οι τόνοι πέφτουν πέντε φονιάδες που καταστρέφουν
ανοίγουνε πληγές σαν να τρέφουν
γύρνα την πλάτη σου σε μας και θα χαθείς είτε είσαι mc
είτε νταβατζής συντονίσου,σβήσε το τρέμουλο απ τη φωνή σου,τραβήξου,βγαίνεις σκάρτα εσύ και η φυλή σου
ανοίγω τις πύλες της κολάσεως τιμή σου
έχεις θέση στα καζάνια μας,ποιοι είμαστε θυμήσου

Γνωρισα πολλους ανθρωπους για αυτο και αγαπαω τα ζωα
Τωρα που το ραπ εγινε μοδα και κυλαει σαν ροδα
Τα συναισθηματα μας πιο σκληρά και απο κοτρωνα
Για να καταπατησουμε του καθενα την κορωνα
Δεν συχαθηκες το ραπ αυτο συχαθηκε εσενα
Τις πουτανες τα λεφτα σου και ολα τα δαιμονισμενα σαν και 'σενα
Η πενα μου αγγιζει τον πυθμενα
και με κανει να ασχολουμαι όλο πιο πολυ με μενα
Υπαρχουν και αλλοι
που φαινεται η γλωσσα τους μεγαλη
Μας οι πραξεις τους μικρες μηδαμινες ζαλη
Και οταν κοιταζουν τον καθρεφτη τους βλεπουν το χαλι
που τους περιβαλλει και ας μην ξερουν τι θα πει κρεπαλη
Μας περιμενουν μερες βρωμικες για τον καθενα νομιζες
Πως θα ανοιξεις το στομα να μιλησεις
Εσυ που σε πορειες δεν πατας και ας νομιζεις πως το να μου λες πως πινεις θα σε κανει μαγκα
Βριζεις αυτα που καποτε φιλουσες για να βγαλεις CD
Και ολα εκεινα που σε ανεβαζαν μωρη
Κοιτα να λες αληθεια γιατί θα την πατησεις και εσυ
και μετα δεν θα υπαρχει δρομος πια για την επιστροφη
Ανωμαλα του Bong φλεγομενα μικροφωνα κακόφωνα
για τον καθενα θα τα λεω ομοφωνα οπως πρωτα
το στιλ εξελισετε σαν ντοπα
το 'πα καποτε μα δεν με πιστεψες και τωρα ρωτα να μαθεις
Αν μπορεις καημενε να μας φτασεις μαλλον θα περιμενω πολυ να ερθεις να μ κλασεις
και για αυτο που σ λεω δεν χρειαζομαι συστασεις
ποσο μαλλον το να πω αληθεια πως δεν θα μας φτασεις....

στιχων μολυνση απο τον καιρο που ενωθηκαν μυαλα
ονοματι Da Bong γενια του μισους κοπανοι φλεγομενοι
κομητες φορτωμενες ετοιμολογες βαλλιστρες ετοιμοι να επιτεθουν στον καθε καριολο αναλατο
οπως παντα αναλογα με τις βλεψεις σου παντα πατα αποτομα και απροσμενα στα προσωπα ζημια ανωφελατα
μελανια μας σε στοματα να τριψουν την βρωμια που κουβαλατε ολα να γινουν αισθητα
σου το ΄χα ταξει πως τετοια μια πουτανα δεν θα γραψει κανε χαζι
ακολουθα τα λογια των Καμικαζι και αν δυσταζεις παλούκια στον κώλο να μην νυστάζεις
ειναι το Bong που κραζεις φιλε Gotham δεν σε παμε
πουστη μαθε το και φυγε καλυφθείτε τα τετραστιχα μας μαστιγα
ουτε να το φανταστείτε αυτα που γραφετε πως ζητε γαμηθείτε
σκιζουμε μητρες οσο ηχογραφείτε εδω οι δαιμονες διψανε
πουστη μαθε το και φυγε καλυφθείτε τα τετραστιχα μας μαστιγα
ουτε να το φανταστείτε αυτα που γραφετε πως ζητε γαμηθείτε
σκιζουμε μητρες οσο ηχογραφείτε εδω οι δαιμονες τρέφονται μονο σαρκα που ασελγείτε....


Ξέχασες τους ρυθμικους αναπλαστήρες των ρυθμών θανάτου οπαδούς
κανε σσσ εξαπλώνεται από επικούς παλμούς καταστροφικούς σεισμούς
Ομικάδες αναδύονται γάμα τους αυτούς και την πουτάνα μάνα τους
καταπάνω τους βάζω φωτιά στα πλάνα τους,κοπάνα τους
θάνατος στους αθάνατους και δες το ραπ δεν εξαρτείται απ τις πνοές χορδές
αναδρομές σε λόγια γνώριμα του χθες μου λες
πως γράφεις κάθε μέρα δεν το νιώθεις όμως μπές
στο παιχνίδι της παράνοιας που καίγονται ψυχές
φτάνουν δυο στιγμές να νιώσεις πως δεν θες να μας κοντράρεις
έχουμε υλικό αρκετό για να σαλτάρεις
γουστάρεις
προτιμώ τον κώλο τον δικό σου ακόμα κι απ της Πάρις
αν δεν δώσεις δεν θα πάρεις με εξαίρεση το crew μου που μοιράζει skills με δόσεις τρέλας
μπούφο να φλιπάρεις,κι αν γουστάρεις
έλα σε live μας για να φρικαρεις
Ελλάδα είναι το μόνο crew που φτύνει λάβα
καθώς χάνουμε σε παρασύρουμε (ναι) στον Κεάδα
παρα τα άλλα το crew μας πάντα σχέδια μεγάλα
υποστήριξη στα πάρκα και εσυ μύγα μες στο γάλα
ξέχασες τους ρυθμικούς αναπλαστήρες των ρυθμών θανάτου οπαδούς
κανε σσσ εξαπλώνεται από επικούς παλμούς καταστροφικούς σεισμούς
Ομικάδες για να ακούς

Bong Da City - Είναι το bong

09 Bong Da City
Tsaki,Styl μω,Inka,Κακοήθης,EΠ,Mani,Jessy Blue,Mast,Mastigo,Άδοξος,Relik
Και..
μετά την πρώτη τζούρα από το Bong Da city
ΜCs συνέχως βγάζω off
είναι πλήρωμα
γυαλιά καρφιά τα κάνει σίγουρα
όποτε πιάσουμε μικρόφωνα βάζουν φίμωτρα
Πέστε κάτω
ανάποδα όλα γυρίζουνε
όταν γράφουμε δεν ηρεμούμε ποτέ
θα σε κάνουμε rap να
μάθεις man και άμα δε γουστάρεις που το ξέρεις το ζητάν δεν
θέλουμε διαφήμιση
όχι ρε συ
είναι Styl μω
ρυθμός που κατοικεί στο κεφάλι σου
μέσα χώνω δίχως φρένα
σπασμένα όταν έρθει η ώρα να πιάσω πένα ΕΕΕ
μιλάς για μένα ρε;
έλα από κοντά
λυρική σφαλιάρα τσιρικα-πί κάτσε καλά
σε εποχές 09 αναίδης γίνομαι α-ναίδης γίνομαι (α)ναίδης γίνομαι..

ε μα ναι
πώς την έχεις δει κουτέ;
φεύγεις με ένα κουντουπιέ
πάρε τον πούλο s'il vous plait
αλλιώς θα τα δεις όλα μπλε
μάλλον μαύρα
MCs μου κάνουν τράκα
τα styls μου για δε μάθανε να ακούν μέσα τους καύλα
πάντα μένουν σύξυλοι με μία ατάκα πέφτουν τάβλα
εξαφανίζονται με ένα μπου άμπρα κατάμπρα
ποιος γαμά τη Μαριάντα;
είναι δόλωμα είσαι το θύμα και εγώ είμαι η φάκα
παλιοπούστη
έχουμε έφεση σε raps σε cans σαν traps σε tracks σαν tanks
και νταξ με drugs κολλάς μη μιλάς για μας
σε βλέπω κολλάς profile advance άπειρα card postals
crew Βong Da city και σας γράφουμε στον πούτσο μας

Οι κυνηγοί ψυχασθενείς.Είναι το Bong.Από τη χώρα των καλύτερων MCs.Είναι το Bong.Κακοποιοί και εγκληματίες,κυρίες,Bong Da City Crew και κομμένες οι μαλακίες[x2]

Γεμίσε ο τόπος καριόλες
ηχογραφώ και φτύνω φόλες
πάνω στα μούτρα σας όλες εκείνες τις άδειες ώρες
απ' όλες τις ρίμες γράφω
εξασκώ το μυαλό μου στο υπογράφω
για να μη με δεις να πέφτω στον πάτο
απ' την κόλαση
ήχοι που σου κόβουνε την όραση
σαν όραμα εξαπλώθηκα και αφήνω πίσω όαση.
Ανάλογα χειρίζομαι το Κ όπως τα άλογα
και αν θες να μου τη βγεις μάλλον θα παίξεις δυσανάλογα
κίνουμαι πάντοτε σωστά
αναλόγως τη δουλειά
έχοντας μέσα στο νου μου τα λεφτά
αναμφισβήτητα
μιλάς με ταχύτητα μα δεν μπορείς να αρθρώσεις τίποτα
για αυτό κάνε πρόβα πρωτύτερα
και όσο για σένα
ναι ναι ναι για σένα μιλώ
παλιοπουτάνα που μου το έπαιζες παρθένα
έχω κρέμα για τα κρύα βράδια του χειμώνα και θα φτύσεις αίμα
μονάχη μονομάχος στην αρένα
πιάσε θέμα

Βάλανε πείσμα και μέσο για να νικήσουνε το τέρας
όποιος έπεσε κάτω πριν από το τέλος της μέρας
δεν κατάφεραν καν να με κουνήσουνε
γυρίζουνε ηττημένοι μαχητές στον Νικολέα
ακούς και εθίζεσαι αποστολέα με νέα μισους σημαία
σαπίζει η καρδιά τους μοιραία
σα σύγκρουση μετωπική
βελόνες με μελάνι η συνταγή επιτυχίας αφορμή για πτώση
της
θερμοκρασίας
στα αυτιά σου μια λέξη μέσα απο την πρόταση μου
θα ναι standard μετά βίας "νύμφες σκάνε"
παράσιτο γύρω σου θα 'μαι σύντομα
εκκρεμεί ξεπλήρωμα
μεταμορφώνω το στίχο σε χίμαιρα
το flow μου καρκίνωμα
κοίτα πώς κινήθηκα
και απορροφησέ το
γιατί φέτο το μισείς του χρόνου θα ακούς stavento
νοήματα δεν παίζουν χώνω raps στα ίσια
και κατάλαβέ το,απέχω
απέχεις,τα raps σας αδερφές είναι για λύπηση
δεν ξέρεις με ποιον μπλέκεις
είμαι δυσφήμηση

Οι κυνηγοί ψυχασθενείς.Είναι το Bong.Από τη χώρα των καλύτερων MCs.Είναι το Bong.Κακοποιοί και εγκληματίες,κυρίες,Bong Da City Crew και κομμένες οι μαλακίες[x2]

Κάποτε ο πατέρας μου μου είπε να προσέχω
σε νταλαβέρια και λοιπά ποτέ να μη μετέχω
εγώ απο αντίδραση του είπα:ναι καλά
σκέφτηκα πως δεν ειν' κακό να πιω ναρκωτικά
στα δεκατέσσερα μου δοκίμασα βρο-μά
γουστάριζα και πως να τ'αποχωριστώ μετά;
στα δεκαοχτώ μισόκιλα άρχισα να πουλαώ
είχα αμάξια γκόμενες λεφτά να σπαταλάω
στα δεκαεννιά προσπάθησα να ανεβάσω ένταση
έτσι βρήκα και έφαγα κάτι χαπάκια ecstasy
όλα πήγαιναν καλά και όμως έλειπε κάτι
πήγα για αναζήτηση σε μερικά trance party
εκεί βρήκα tripάκια,micro μα και σταγόνες
και ενώ ο ήλιος έλαμπε εγώ έβλεπα τυφώνες
ήταν τότε που άρχισε η trance να με εμπνέει
έτσι ήρθε και κόλλησε και το m.d.n.a
στα εικοσιδύο ήθελα να ξεπεράσω τα όρια
έτσι βρήκα και έπινα τότε πολλά κοκόρια
ο έθισμος μεγάλωσε,η μαστούρα ακριβή
βάλθηκα να σπρώχνω κόκα για να ρίξω την τιμή
και ενώ πλούτιζα και έπινα έγινε μια στραβή
και αυτούς τους στίχους έγραψα μέσα στη φυλακή
ποτέ μου δεν περίμενα πως θα έρθει εκείνη η μέρα
που θα φωνάξω δυνατά:δίκιο είχες πατέρα

Bong Da City - Έντεκα εικοσιπέντε

Ξαπλωμένος στο κρεβάτι, αφήνω το σώμα μου χαλαρό για να μουδιάσει βελόνες κατά μήκος προκαλούντε και συσπάσεις με σκοπό να προκαλώ το πνεύμα μου στο να αποδράσει εκεί που η λογική τελειώνει ξεκινούν άλλες διαστάσεις, βρισκόμενος σε μία, παράλογη ηρεμία, αφήνω το σώμα με το δωμάτιο εν αρμονία μη καταλάβουν οι ψυχές γιατί γι’ αυτές είναι σαν να ζουν 2 φορές εις βάρος μου και εγώ καμία, όταν σου δίνεται ευκαιρία, τα χέρια ως τις άκρες είναι κρύα, δε το νιώθεις όμως σίγουρα κάθε σου αρτηρία είναι και η μόνη μαρτυρία ότι είσαι απών στην ουτοπία χαμένος σε μηδενικά πίσω από κάθε φαντασία, όταν το σώμα σου πάνω απ’ το αληθινό αιωρείται …

… και δε σ’ ακούει κανείς!
Ότι αγάπησες σιχάθηκες τώρα που όλα γυρίζουν, ακόμα και οι δικοί σου δεν σε προσεγγίζουν, της πόλης το στόμα ανοιχτό, όσοι νομίζουν και δεν είναι σίγουρα γι αυτά που λένε το γνωρίζουν, όσοι φοβούνται να μιλήσουν θυμούνται κάθε κακή τους ανάμνηση μόνο, ως αποτέλεσμα το κεφάλι τους σκύβουν και με κοιτάνε παράξενα, φαίνομαι αλλόκοτος ανάμεσα στο πλήθος τους γιατί κοιτώ κατάματα, το τοποθετώ θετό το πυροδοτώ και μετά πετώ, αφήνω εγκαύματα! Μέρος της πόλης που κοιμάται τα χαράματα, ζωντανεύει τη νύχτα, είναι η χώρα των θαυμάτων η Αθήνα, για κοίτα, για κοίτα …

… μέσα στα μάτια … ναι, μέσα τα μάτια …
Όσο ανεβαίνω του πόνου τα σκαλοπάτια, δεν είδα ποτέ μου φάτσα κομπλέ, μονάχα κάποια ύπουλα, και ο χρόνος να κάνει πισωγυρίσματα, ύποπτα βήματα να πλησιάζουνε δίπλα σε με, μη με σκέφτεσαι γρήγορα πράξε, όπου και να ‘σαι ψάξε με, οι δρόμοι μας χωρίζουνε κάπου και καλά να ‘σαι, και καλά να ‘σαι, πληγές γεμίσανε τον κόσμο, η πόλη ναρκωμένη μένει μέχρι κι ο άνθρωπος σου θα στη φέρει κάποτε, να με θυμάσαι, ναι, να το θυμάσαι, βλέπει το τρίτο μάτι, όλοι μιλούν μέχρι ν’ αντέξουν αφού θελήσανε μαζί μου να μπλέξουν, σκάρτοι, ρουφιάνοι, πούλο από τον κράχτη, Bong Da City, αγκάθι, αγκάθι …

Πάνω στο χέρι μου το μικρόφωνο σου μετατρέπεται σε στάχτη, αναμετάδοση απ’ άκρη σ’ άκρη, κινούμενος στόχος μέσα στο χάρτη για τον καθένα που νομίζει πως κράζει, δεν υπάρχει λόγος, τα χέρια μου σταυρώνω γιατί αν τα ανοίξω θα μυρίσει πόνος, όλος ο κόσμος όλος είναι μόνος, αδιάσπαστος για τα προβλήματα μας είναι ο χρόνος κι αν τολμήσεις να βρεθείς μπροστά μου είναι γιατί θα ‘σαι κληρονόμος, της μουσικής σκηνής ο μετρονόμος είμαι για πολλούς MCs, ο λόγος που δεν κοιμούνται τα βράδια είμαστε εμείς, και κοίταξε να το πεις, πως σας έχω όλες ένα τετράστιχο εξ επαφής

Κι επειδή, μ ‘ένα δάκρυ άκρη δεν ψάχνω να βρω, οπλίζω, επαναφορά, το ύφος μου αποκρουστικό, κρουστικό, κρούει συναγερμό, ανοίγει το έδαφος στα δυό και καταπίνει ανεξέλεγκτα τον όχλο, τον κάθε στόχο, τον κάθε φόβο, μέσα στις φλέβες μου καυτό κυλάει και ρωτάνε αν το ‘χω, στήνετε κώλο, βλέπεις τους έδωσα αυτό το ρόλο να ‘ναι πρωταγωνιστές στην παράσταση που τους έχω όλους σόλο, μολονότι δεν κατέχουνε τον ήχο, το στίχο, ανάσα, οι ίδιοι ποζεράδες με την ίδια μάσκα

Και έχω τους δαίμονες, ακόμη παρέα, κι άσχημα νέα γιατί έκρυψε την τόσο όμορφη θέα, τελευταία ακούς μηνύματα δίχως αποστολέα σ’ όσους ύψωσαν πάνω απ’ την πόλη τη μαύρη σημαία, είναι φορές, ειλικρινά, που δεν έχω καμιά ιδέα στο γιατί να σκοτώσω αυτό που ονόμασες γιορτή, είναι στιγμή να πουν αλήθεια τα στόματα τους, τα πτώματα τους γυρνάνε μα δεν θα βρεις ποτέ τα αποτυπώματα τους, σε λεπτή γραμμή σωστού και λάθους τ’ ασκώ, σ’ αυτήν την πόλη την αγάπη εγκλωβίσανε σε μπετό, γι αυτό πετώ, γι αυτό αφήνω εσένα να φιλάς σταυρό, κρατάω μονάχα το δικό μου αδερφό … καρδιά μη σβήνεις.

Bong Da City - Kαληνύχτα

Αδερφε μου,που βρισκεσαι τι κανεις,πως περνας
Εκει που πας να εχεις το νου σου μικρε
Μια φορα κολλας,εκει κοιμασαι εκει που διαλεξες μονο σου να 'σαι
Ειναι νεραιδα η νυχτα σε μεθα να μην φοβασαι
Κατω απο αρωματα σου μοιαζουν ολα γνωριμα
Μα οσο κολλας τοσο τα νυχια αυτη σου μπιγει βαθια
Και οπως κοιτας,κοιτα μονο που δεν αγαπα τρεφετε απο σενα
Στη φλεβα σου τριγυρνα
Ζητα ελαχιστα την λενε νυχτα και μου μοιαζει μαγισσα
Οσο βραδια και να καθησα μαζι της την αγαπησα
Μοιραστηκα την λατρεψα κοντα της τα σπαταλησα
Μαλιστα δεν μετανιωσα εστω και αν δεν την αγγιξα
Ειναι πουτανα ειναι γυναικα,αφου τα κοπλα της σε σαγινευουν
Σαν τα αστερια,οσα αν εχεις στην τσεπη σου ξυπνας με αδεια χερια
Παρεξηγηση σαν βερια που κατεληξαν σε νυχτα και μαχαιρια.....

Σε μια χωρα που οι ανθρωποι εδω χαμογελουνε σπανια
Φτηνα τα λογια,εικονες απο μονες τους μιλουνε γεγονοτα
Τα βραδια χαδια επικινδυνα φορες με πλησιαζουνε
Μου λες τι θελουνε αραγε,σε αυτο τον τοπο τι απεμεινε
Αμφιβολιες μονο,οσες φορες κι αν κατσω και σκεφτω τον πονο
Που δινει επιβαρυνει το κεφαλι μου και αυτη η ανασα μου σε καθε στιχο
Να καταληγω σε προβληματα τα λογια μου μηνυματα σε ολο τον κοσμο
Καθε φορα που νιωθεις μονος γινεσαι στοχος και οτι μισεις γινεται ποθος
Ολα γυριζουνε σαν τρελα,μαζι με χημικα βλεπω την καπνα
Ελλαδα ως το κοκκαλο βαθια,πολλα τα χρεη,βλεπω το συστημα σου καταρεει
Πες μου ποιος νοιαζεται και τι να λεει......

Μονος μιλαω,παρεα το παραπονο μαζι του συζηταω
Ενας νταλκας που δεν τελειωνει οσο ποτηρι κραταω
Και οσο ακουμπαω τα δυο μου χειλη σε αυτο
Αναρωτιεμαι αν θα θυμαμαι πως βρηκα αυτο που ζητω
Ολα γυρνανε τοσο γλυκα που ξεχασα τι συζηταμε
Χρωματα μου δωσανε να ζησω μα φοβαμαι βλεπεις
Ολα καχυποπτα πως ειναι απλα δεν ξερεις
Ειναι νυχτα το αστερι σου,λαμπει ομως θα πεσει
Μην φοβασαι,οταν ανοιγεις ματια δεν θυμασαι,ενας κομπος
Στο στομαχι σου που μιζερα ξυπνας
Ναι,ειναι νυχτα και νυχτα αν δεν ζεις αντε γαμησου
Την ανατολη δεν αφησες να μπει μες στην ζωη σου
Ξημερωνει καινουργια μερα,μυρισα την σκονη
Μυρωδιες νωχελικα που με υπνοτιζουν στο μπαλκονι
Ενα διστιχο που μουρμουριζει αρχιζει να στοιχιωνει αληθεια
Χαρηκα που ησουν μαζι μου,Καληνυχτα....

Το να χαθουμε στο φως
Αναμενομενο να γινουνε καπνος
Κοιτα πως τρεχουν ελα στο cypher και θα σε καταστρεψουμε,ναι
Σε μενα δεν παιρνανε κονε
Και οσοι δεν με ενιωσαν ποτε δεν με ξερουν δεν ακουνε δεν βλεπουν
Δεν εχουν κατι να πουνε πεφτουνε
Και ελα στο cypher και θα σε καταστρεψουμε,ναι
Το Τσιρκο με τα τερατα υποδεξου,Μεσιε
Το να χαθουμε στο φως
Αναμενομενο να γινουνε καπνος
Κοιτα πως τρεχουν ελα στους στο cypher και θα σε καταστρεψουμε,ναι
Σε μενα δεν παιρνανε κονε
Και οσοι δεν με ενιωσαν ποτε δεν με ξερουν δεν ακουνε δεν βλεπουν
Δεν εχουν κατι να πουνε πεφτουνε
Και ελα στο cypher και θα σε καταστρεψουμε,ναι
Το Τσιρκο με τα τερατα υποδεξου......

Bong Da City - Το φυτό στη βεράντα

Styl μω
ειναι το bong da city crew...
yaw
ειμαι ο δαιμονας των mcs
στο σωμα τους δε τους αφηνω
σκεψη τους κατευθυνω
ευθυς οσο η ψυχη τους στο τοπιο μου το γκριζο μενει αιχμαλωτη
bong το φτηνο στο μεγιστο ωτοστοπ
γιατι ξεχαστηκαμε ενα βραδυ που ειχε πανσεληνο
ποτε, λαθος σου μεγαλε που οι ψυχασθενεις θα σε κοψουν στο φιναλε
τρεφομαστε μονο με σαρκα Two Face Dr.Freeze σε μια μασκα
ποσο επωδυνο θα 'ταν να ζουν ο ταξιδιωτης με μας λασκα
ποτε σου το νου σου να 'χεις παντα
μετωπο με μετωπο το κανω εδω πονοι στα στηθη σας οταν χωνω raps αποτομα
κλεβω την ανασα σου μα δεν ειμαστε ποτε καλα
ετοιμαζομαστε να τα τιναξουμε ολα στον αερα
ρυθμους βιαζουμε κανε περα
το bong tha city σε υπνωτιζει μεσα απο ηχους φλογερας φλογερας

Inka
μαγκες μου μπερδευεστε
ειμαστε εδω για να παιδευεστε
εσυ κι ολο το crew σου μαλλον πρεπει να αστειευεστε
μαλλον το ζουμε σε αλλο περιβαλλον
κι εχω θρασος να ζηταω να σκασεις εκτος των αλλων
κι ειναι αγενεια να σου φερθω με ευγενεια
αφου εισαι καθυστερημενος με ολη την εννοια
κανουμε εγκαινια στο σπιτι σου κουφαλα
και ισα ισα που αναπνεεις και μας βλεπεις απ' τη γιαλα
σταλα σταλα οι στιχοι μου κρεμαλα
που τα ποδια μου γυριζονται σαν μπαλα
και εχω σχεδια μεγαλα
να καψω ολη τη χωρα για να μου ζητανε κι αλλα
και για πρωτα στειλε ολα τα ανηλικα σου για τραμπαλα
δε βοηθαω πληγωμενους να βρουν λυσεις
για αυτο μην το προσπαθησεις για να 'ρθεις να μου μιλησεις
μη μ'αγγιξεις γιατι κανω τζις αν μ'ακουμπησεις
πουλα τρελα στις εκπτωσεις γιατι ακομα το ζοριζεις

Μανιακος
αν δε θυμασαι πως με λενε
δεν εχει σημασια μισησε με
μονο μη μου δαγκωνεις τις μπαρες γιατι σε καινε
και πως θα γλειφεις κωλους εχοντας καμμενη γλωσσα πες μου ξενε
δεν ειμαι απλα ενας mc
ειμαι ο λογος ωστε να αποσυρθει
καλα δε στα 'πανε, δεν περιμεναμε για να επιτεθει
απλα τον φαγαμε, τωρα εγινε τι να κανουμε
με βρισκουν ειρωνικο
εγω τους λεω γραφω κοινωνικο,μα το θεο
το επιπεδο μου μηδαμινο
δεν εχω μελλον και δεν εχω ρευστο ευχαριστω
πριν εθιστω στο δρομο κυνηγητο
ημουν μικρος ειπα πως οτι με χεσει θα ερωτευτω
και να 'μαι τωρα ερωτευμενος με ολο τον κοσμο
μοιραζουμε απλοχερα τη νοσο
μαθε πως, φιλε να αλλαξω τακτικη δεν εχω προθεση με mcs που ειναι wack οπως η σταμπα στην κωλοτσεπη
πηρα την πολη
οι υπολοιποι παλευουν να ανεβουν στο κωλοχωρι τους που τη βρισκουν την ορεξη
θα πουλαγα χασις στον Ομπαμα
αν η μητερα μου δε με γενναγε στην Ελλαδα
δεν ειμαι ικανος για τιποτα μα κανω τα παντα
και τιποτα δε ξερω για το φυτο στη βεραντα

Bong Da City - Σιωπή

Άντε ρε χέστη,
τώρα κράξε με και δες τη,
θα σε κάνω να μετράς τώρα κάθε σου λέξη,
και μες τη,φάση δεν είσαι τίποτα κι έτσι,
κάπου εδώ η αποστολή μου φλώρε εξετελέστη,
κόζαρε μούτρα,που διεκδικούνε και την κούπα,
δεν έγινες mc επειδή έτυχε κι ήπιες μια φούντα,
μαζευτείτε όλες οι πούστρες απ'την κλίκα σου κι ελάτε,
θα κάνω το τσιγάρο μου και μετά θα τις φάτε,
σκάω με τους τρελαμένους,πορωμένους bong da city,
να σε μάθω πρίχτη πως γαμιέται σωστά ένα σπίτι,
έλα λέγε τσίφτη,λέγε και συ την ιστορία σου,
να σου πω πως είσαι βλάκας για την ηλικία σου,
και πούλο,
και πάρε και το φίλο σου το μούλο,
γιατί από μουλωχτούς έχω γεμίσει ένα μπαούλο,
αν μας δεις να την κάνεις με ελαφρά,γιατί ανέκαθεν τα μυαλά μας δεν πήγαιναν καλά...

Κάνε μας δύο κωλοτούμπες να μας διασκεδάσεις κι άσε τις συστάσεις,
απλές πράξεις,μιλώ με νόημα μπας και το πιάσεις,
ανεγκέφαλοι,το χιπχοπ δεν είναι μόδα ακέφαλοι,
στο σπίτι σας ακουνε Bong da city, μεσ'την έξταση,
Εντάξει,πόσ'απ'αυτά που λες τα κάνεις πράξη,
ένα μπάφο θα πιεις και θα μείνεις στην ίδια τάξη,
παλιοβλάχοι,τα κλαρίνα σας έλειπαν σε φάση φλωρινιώτη,
μας τα'κανες σαν τη φαρίνα γιώτη,
έχεις πρόσωπο προδώτη δήθεν πότη,ψευτομόρτη,
το προσπαθείς πολύ μα δεν σου βγαίνει με την πρώτη,
έχω τ'αρχίδια να κράξω όσους ατάλαντους,ανάλατους,
ένα τετράστιχο και παν στην μάνα τους,βρίσκεις?
Για τα προβλήματά σου έχω λύσεις,κι αν με πείσεις,
θα σε κεράσω ένα μπολάκι Friskies,μην ελπίζεις,
να πετύχεις τ'αδύνατο,αδύναμο,τη σκέψη σου κινώ σα δυναμό κι είναι γαμώ...

γαμα το σταριλικι εδω το ζω σε ρυθμους city bong da
μια σκετη φρικη οταν χωνω ραπς ασταματητα μεσ'απ'το σπιτι
που ακους τον αλητη νταπα ντουπα απ'αθηνα ως θεσσαλονικη
το στυλ μου εξαπλωνεται γρίφους λύνω σαν κομπους
στο λαιμο που καθονται και mcs ποδοπατω
σ'ενα λεπτο αρκει για να φερω τον πανικο
ενα λεπτο μου φτανει να μου δειξεις σεβασμο
σ'ενα λεπτο μ'αρκει να προκαλεσω μακελιο
μισο λεπτο παρε τις groupies δε χωρανε εδω
κανουμε μουσικη κορυφη πατησαμε με το πρωτο lp
μην την ψαχνεις δεν μας φτανεις μωρη
ειναι ο φονι που πληγωνει *τσικ* σε κανει σκονη ε
εψαχνες μπελαδες με τους πιο κακους στην πολη ρε
εκπροσωποντας σκεηταδες, γκραφιταδες, djs, b-boys, beatbox hiphopαδες
και οχι δηθεν πολλοι απ'αυτους την ειδαν killer
φεραμε τ'αληθινο οπισθοχωρηστε σταση για διαφημιση δεν παιζει
μεσ'απο ραδιοφωνικο σταθμο η μουσικη μου δεν εκπεμπει
ολες σταχτη στο χαρτη απο τον κραχτη καντε ακρη
madames ο ναι δεν παιζει παυση το crew μας κανει θραυση
πελατη απ'ακρη σ'ακρη εξαπλωνομαστε φερνοντας δραση
στα ηχεια σου ξεπηδαμε στο σπιτι σου ακαλεστοι αναπαυση
τα mic μας υπο αναφλεξη νεμο και θα του δινουμε πνοη
σαν μολοτοβς τα κουπλες μου βομβαρδιζουνε

Εν όψει παραλογισμού,ακατέργαστου ανθρωπίνου νου,κατά ρυπάς είναι το Gotham σκιαγραμμένοι χαρακτήρες,πίσω από φορείς φορέας,στιχουργικής κρυσταλλομένης,ύλης υμήτερης που'χει σαν ηδονή να γράφει ρίμες..
Bong da city,city da bong,bo bong da city,μάθε το καλά ότι θα'μαστε μπροστά σε κάθε πίπα που θα λες για ποζεριά,ξέρω καλά πως τα κουπλέ μας θα σε κάνουνε να τριγυρνάς στην πόλη μ'ασφαλίτη,κρατώ καβάντζες,σε μέρη που νόμιζες ότι τα'δες,σκάω με φάτσες ορεξάτες και χασίσι μες τις τσάντες απ'τα Πετράλωνα-Θεσσαλονίκη,πίσω Νέα Σμύρνη,πες μου πούστη,η σκατόφατσα σου ποια μέρη γυρίζει,δεν αγγίζετε κανείς σας,μην πασχίζετε ο λόγος μας σπαθί σαν λαιμητόμος που βαραίνει μ'όσα λες,ψιρίζουμε τις κλίκες σας σαν κλέφτης μες το σπίτι σας,καβάντζωσε τα πάντα και γέμισε υπογραφές.Από τα μέρη που φοβάσαι να περάσεις ψυχωτικός εφιάλτης το ηχόχρωμα τα bong στις γειτονιές,κάναμε δισκογραφικές"ΝΑ ΠΑΡΑΤΑΝ ΤΟ ΡΑΠ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ"γνωστό το νταλαβέρι μας σε όλες τις γωνιές,δεν παίζει ρόλο,το πόσο συχνά γράφεις για το δρόμο,εφ όσον γράφεις παπαριές απλά σου σπαταλάς το χρόνο,γράφεις πίπες,ψέμματα που έγραψες κι αφουγκράστηκες,παίζει να σου θυμίσω πόσους φλώρους συνεργάστηκες....

Το μπουρδέλο σου τινάζει στον αέρα καμίνι,
ώρα μηδέν Ελλάδα σκάσε και προχώρα είν'η Bong Da φλόγα,
στον πυρετό της Gotham βράζει city,
εξάλλου,
το κάνω σκόπιμα πάντα γαμίδι,
ιδρώτας να κυλά καιμε από τη μύτη σου αρχίδι,
να προσέχεις,
όταν κυκλοφορείς τη νύχτα αλήτη,
πράγματα που μπορούν να σου συμβούν ειν'επικίνδυνα,
η κατάληξη είναι πάντα να μένουν πίσω τα θύματα.
Άρρωστοι χρηματολάγνοι,στημένα συναισθήματα,
απωθημένα,προβολή σ'ανούσια συγκροτήματα,
πάντα τα φίδια έρπονται,
πάλι μαλάκες έρχονται,
παρανάλωμα πυρός στάχτη και μπούρμπερη επανέρχομαι,
το'χω στο λόγο μου κι όποιος έμπλεξε μαζί του έπεσε,
σώμα ψυχή τα αφαιρώ δεν έχω τέτοια κλισέ,
πουτάνας γιε,έλα για μάχη man 2 man και,
θα φύγεις έντυπα να σε,
διανέμουνε πλασιέ....

βγαλανε βρωμες κοιτανε να μιλησουνε μιλανε πολυ
εχουν σκατα μες στο κεφαλι τους δε νιωθω
μονο το σωμα χωρις κεφαλι θ'αφησω
δεν εισαι γιγαντας βλαμενε μοναχα μου δινεις στοχο
για το bong αν δεν υπηρχε το gr θα ησουν fan σταχτοπουτα
ασε με να εξασκησω πανω σου το kama sutra
το στιχο μου παγιδα για τη λουπα
αντιλαμβανεσαι πως το να φωναζεις πολυ
σε κανει να κουραζεσαι χυνεται οτι βραζεται καιρο
κ'εχεις το θρασος να μου λες πως ονομαζεσαι lebron
δεν εισαι καν στο αντρικο μεινε σπιτι σου κυρια
και πες πως εχεις αγοροφοβια μα βαλε συναγερμο
παρε πρεφα πως δε μοιραζουμε την αθηνα
και να που λες κατω απ'τη μυτη σας μοιραζουμε
ναρκωτικα στους φιλους σας ειναι το bong da city πληρωμα
τα τερατα του arkham περηφανος περιφημος και απιθανος σε ραπς
αναμενω αναμετρηση τα μικροφωνα μας αναγεννηση καθε κουπλε μου
φαινετ'επενδυση τρεμει ο κοσμος βαρανε κρουσματ'απ'την ελλειψη

ανοιχτη για καθ'επιδοξο πολεμιστη απ'το υπογειο
το bdc φτυνει πολεμο μες στο λιοπυρι της αθηνας ολοκαυτωμα σιωπη
ανοιχτη για καθ'επιδοξο πολεμιστη απ'το υπογειο
το bdc φτυνει πολεμο μες στο λιοπυρι της αθηνας ολοκαυτωμα σιωπη

Bong Da City - Εμείς και οι αμαρτίες μας

ΕΙΝΑΙ HARDCORE όλα πουτανα απο την ωρα που ανατελει ο ηλιος μεχρι και τη δυση

Α...ορατοτητα μηδεν...δυο μηδεν μηδεν μηδεν μηδεν οκτω..
Bong tha city...Rollin' Stoned..κι ολα πουτανα..ναι ναι ναι..
εκπροσωποντας..εμεις κι οι αμαρτιες μας..yaw yaw yaw..ταινιες δρομου..α χα
who's next..λοιπον..λοιπον..και παει καπως ετσι..

Υπαρχουν ενδεχομενα να περασα την μανα σου για γκομενα
και να αφησα το σπερμα μου στην ανοιχτη κοιλοτητα της
ματης ξερω τα παντα πως πως δεν υπαρχεις
πως δεν γραφεις πως παντα το πουτσο γλυφεις και καλα να παθεις
βλακα..βγαλε απ'το στομα σου κουπλε μου μαγκα
τα μικροφωνα μας ο φονιας μας η ταυτοτητα μας
bong για παντα..ανατολη ως δυση κωλοδαχτυλο στη πουστικια σου μαπα,δαγκα
σε καθε ξηγα, ξερεις λιγα τοσα σου μαθα για να γλυφεις τα αρχιδια μου ναι
πουτανας γιε, κοπιασε, στα τερατα της Gotham ή καλυτερα αφησε τα
τα κονε σαν αδυνατουν να μας χαλασουνε τη μερα γαμησε τα
πεινασμενα ακους τα τερατα που λουζουνε την μανα σου μεσ'το σαπιο της αιμα κι ενα
για να μη χανεσαι απ'το θεμα υπαρχει λογος
συνηθες αυτοπροσωπως, το στυλ μας ενας θρομβος
και για το λαιμο σου κομπος
ο πουτσος μου καταλληλος στην οικογενεια σου
χωρις γονικη συναινεση γαμαμε τα παιδια σου
καρφωνω ολα τα ραπς μου, στα μουτρα καθε μπατσου
ρουφιανου πουστη τσατσου, μικροαστου trendακου
δινουμε πρεζες θανατου κι ακου, μυθους του βαλτου
εδω κουπλε πυροδοτουντε μεσα σ'οργια θανατου (σσσ)
πολυ μιλας πουτανας γιε για την καριερα σου
ενω τρια κουπλε μου ειναι μια πουτσα στον πατερα σου

Τσουτσεκι δεν τα πινεις με μας
μη μας μιλας δεν λες
εισαι σπιουνος χαφιες
απο ποια μερια το καις? RNS
πουτανα στο μνημα σου σκασανε οι εμπρηστες
ερπηστρικες ασκησεις μην αρχισεις υποδειξεις
ειμαστε στα στημμενα παιχνιδια τους ληξεις
προτου σφυριξεις.. ειναι οι λυρικες αφιξεις
απ'τις νευρικες μου αποληξεις, σιγουρα θα καταληξεις
νεκροοος, AIIGHT! να του ρουφηξεις το μεδουλι απ'τα κοκκαλα
μεθυσμενος διαολος, σοδομα και γομορα
ομορφα, θα σε βρουνε χωρις τα δαχτυλικα μου αποτυπωματα
βρωμικα χαρακτηριστικος, ο πλεων battle ραψωδος
ακρως εριστικος, ερεθιστικος για beat, mc's
διαθετω punchlines για να ζηλεψεις
μην το κλεψεις
οταν φτυνω τις γαμημενες λεξεις
μην περιμενεις να σου δωσω να το πιστεψεις
γιατι δεν θα τη παλεψεις, δεξου τις γνωστες ΛΠ ραπ ενεσεις
RN RN RN RNS παντα παντα μ'αγριες διαθεσεις
και bong,da,city, ναι, μ'αγριες διαθεσεις

Παιζει προβλημα? Απο την ωρα που σηκωθηκα
η ομαδα μου σαν συννεφα πανω απο την κοινοτητα
μικροφωνα τυλιγμενα με φλογες
απ'τις κατακομβες, α μπομπιρα το
ψυχειατρειο ανοιξε πυλες το κρυο μου χαμογελο εξαπολυω
μεσα απο απροβλεπτα γραπτα κι η γλωσσα φονισα
μοιαζει θηριο νομιζεις πως ειναι αστειο
οταν το στομα μου μοιαζει με χειρουργειο
αναλυω, ειμαι μειων μηδεν απο την γεννα μου
γι'αυτο δεν εμπιστευομαι ποτε μου το πλησιον,
εναντιον τους, κι αυτο ανευ οριων
σα γραμμες λεοφωρειων, που ψυχακηδες κραταν ομηρους μαζες ηλιθιων
εμεις κι οι αμαρτιες μας, εκπροσωποι των δρομων
τωρα κοιτα μας, το bong δεσε παντελονια αστυνομικων
το δες, το 'δανε ολοι και μαρμαρωσανε με στιχους
παρασιτα σε οθονες κι υπερηχους
μορφες που αναδυονται απο τοιχους
σα φαντασματα, νυστερια στα μυαλα, τυφλος του πληθους (ναι)
κι αμα περιμενεις διαλογο
νομιζω πως δεν νιωθεις τη διαλεκτο
τη μαυρη λιστα μου, μαυρο καταλογο πες
εχω ενστασεις για αδερφες
ταινιες δρομου σε, πρωτες προβολες εκτος νομου με-νουμε
κατοικουμε και φωλιαζουμε στο στρες
με μοναδικο αντιπαλο το χθες να το θυμασαι

Ειναι το αρρωστο μυαλο μεσα σε αρρωστο σωμα
με αρρωστες σκεψεις τρεφεται ακομα
υπογεια κινειται κι εχει σκοπο να στειλει την καθε βρωμα
6 ποδια κατω απ'το χωμα, με κοκκινο χρωμα
βαφει το Χ και σου κλεινει το στομα
με μια μονο εικονα, του θανατου αρωμα
εξαπλωθηκε με τα χρονια,
απο γειτονια σε γειτονια γυρνα σκορπα διχονοια
λεξεις που φωτια φτυνουν πετανε στα ορια
συνεχως στα περιθωρια
στενευουν για σας ορνια
δεν ειχατε τροφη γι'αυτο τα λαθη σας πελωρια
ειναι, μεσα στο παραθυρο σου μεινε
ειναι τελικα τροπος ζωης να καιγεσαι φιλε
και με κατι που δεν πινεται μαλακα σε ποιον κοσμο ζεις
εδω ειμαστε εμεις, και να πεις, τους sick mc's
οταν μας δεις, μετα να κατσεις να λογικευτεις
θα ηττηθεις και ποιοι ειστε σεις
που μιλατε για diss εχω ενα δις
τροπους να ταφεις, αν λιγο μ'άκουσεις θα σωθεις
εισαι στα χερια της επιχειρησης, της
σκοτεινης δυναμης τι μαστουρα θα κολλησεις δασκαλο θα βρεις
γεννημα θρεμα της οξινης βροχης
εχω διπλα μου το στρατευμα τι εχετε εσεις?
εχω τη δυναμη του λογου εχει την δυναμη σιωπης, cappiche?

Ετσι εξαπλωνεται, γινεται λαβα και ξενερωνετε
ακομα για τον πουτσο χωνετε δεν μεγαλωνετε
το σπρωχνετε προς τα κατω να πιασει πατο
μα παλι bong da city σερβιρει κατι γαματο
κρινω σωστα,δε σε κρινω αντικειμενικα
κι ετσι συμπερασματικα ολα τα ραπς σου ειναι σκατα
και πες μου τι συμβαινει, υποθεση για μενα τελειωμενη
αφου μεσα στο crew σου ενας και ενας μαλακισμενοι
πιτσιρικαδες καναν ομαδες και ψαχνουν ακρες
για νταβαδες, μαπες θελουν και φευγουν ανα δεκαδες
χιπχοπαδες ενα λεπτο ζητω απο το χρονο σας
να βαλετε μυαλο κι αρχιδια μεσ'στα παντελονια σας
δωσε αναφορα εσενα ναι κομπαρσε ναι
η κλικα σου μας τα κλασε και καθεται και κλαιγεται
κι ειναι σταντε, οτι ποτε δεν θα μοιασεις σε μενανε
παρε φορα απ'την απεναντι χωρα πουτανας γιε

Τσαλαπατωντας τα μουτρα σας
κανω το μπραφ για να σας βγαλω απο τα ρουχα σας
νιωστε τη, λυρικη καυλα μου
εχω τα ματια μου σε σενα
και εσυ τα δικα σου κατεβασμενα
ακου, ο μαυρος πητ σας γαμα οταν βγα-α-λει ενα βρυχυθμοοο
φερνει ?μπουγιο? γιο γιο γιο γιο
κρατω στα χερια μου το απιστευτο δωρο θεου
τα χρυσα, βασιλικα μου flows σβηνουν αστερια
οπως τα ????? ξεσκονιζω με ενα φου (φου)
εχω εκπαιδευτει αυτοσχεδης
σα μολοτοφ να κατασκευαζει ριμες μεσα στου χαοτικου μου νου
το πιο σκοτεινο δωματιο, αποθηκευμενα κατω
οταν ονοματα ραππαδων στο βρωμοστομα μου πιανω
ονομα και πραγμα Roll'n'Stoned
προκαλει εθισμο
δεν ειναι ψεμα ουτε σωστο να το αρνηθω πως
στα mics κι οχι μονο τη σκληρη μαστουρα εκπροσωπω
μικρε, μικρος που 'ναι ο κοσμος μας κοιτα τα
ραπς σου ειναι μονοτονα γι'αυτο σκυψε καλυτερα και κανε μας μια πιπα
θιγουν εμενα λιγα, λιγο μιλα πινω
το στυλ σου σε ποτηρι και το φτυνω
και ταναπου,μια ταναπου
ψαχνει για πουτανια ρε που κρυβουν mc's
θα παρομοιαζα τους ραππερς με πουτανες αυτους
που στα CD τους τωρα βαζουν τιμη, μονο δεν εχουν τιμη
Pete Ξαρχάς Καπα Καπα καυλιαρης για μια ζωη
RNS Bong da City
ποιοι απο σας επιτελους δεν το κανουν μοναχα για το χαρτι
ειστε ψοφιμια τελικως εχετε ξεπουληθει
απ'το δρομο για το δρομο πουτανες απο'κει που'ρθε
κατευθειαν στα αυτια σου, ειν'ο Rap Γκοτζιλα Supreme
γι'αυτο που νιωθω και γραφω, γι αυτους που χουν παθος-τιμη
που χουν τα αρχιδια να μην αφησουν ποτε
μα ποτε απο καποιους που ειδανε επικαιρη τη μουσικη μας
μοδα να κανουν και μονο, να συντριβει
σου το υποσχομαι μωρη, οσο περνα απ'τα χερια μου
δεν θα επιτρεψω στη καμια αυτο το να συμβει
τωρα το μπουλο, RNS Bong Da City

μεσα απο στοες πυρινες ακλονητες σκιες του χτες
κατεβαινουνε στη πολη με σκοπο να ζησουν λες
και ετοιμαζονται να αναβιωσουν τις 7 πληγες
μη βρεθεις στη Gotham city οι ψυχες παιρνουν φωτιες
τα μεγαθηρια, υπο την επηρεια αριθμων
καταπατουν στο διαβα τους ομαδες Α ραψωδων
καθ'οδον ειναι ο εγκελαδος..
να μετατρεψει την ομαδα σου σε συντριβανι αιματος
απ'τα πιο σκοτεινα και απομερα μερη της Gotham στο'παν
πως θα σκασει σαν τυφωνας στον αγωνα πανω απ'ολα
σαν θανατου καρμανιολα κολλα καριολα
ριχνουμε φολα σ'ολα και ασφαλιτων τσολια
κι ολα κοινα, αληθινα, τετοιες ριμες δεν θα ακουσεις πουθενα
ειν'ο Mastigo (ΑΑΑΑΑΑ)
μασα, κατω μαλακα δυναμωσε λιγο τα μπασα
παιζει οι μουσικες μας να σε κλεισουνε στη κασα
κι οπως κινηθηκα μπηκα στο λαβυρινθο του μισους
βγηκα με αποσταγμα απ'τα ονειρα τους
να θυμιζει τα αδικοχαμενα δακρυα τους
η φυση συνομμωτησε να χασουν τα παιδια τους
μαγκια τους, ξεφυγαν απ'το παιχνιδι του αγχους
για τη φυλακη μιλαω καπου στα
2007

Εσυ στην τηλεοραση και εγω στη κολαση διασημος
Ειναι οι Bong Da City, RNS..

Ταυτισμένος Λάθος - Συναισθήματα

Ειν' το κομμάτι π' αναλύω συναισθήματα
Επιλογή δική σου έχω μόνο για σημερα επειδή κρατάω προσχήματα
Ήρθαν ωστικά κύματα ξέχνα τα επίμαχα
έστω μία δόση αγάπης υπάρχει δε πάει στα αδύνατα
Καθόμουνα και κοίταζα τα πλήγματα
Πριν δω και πάθω ποτέ δεν το πίστευα
'λεγα μόνο στα κινηματογραφικά γυρίσματα
Συμβαίνει πρέπει να το ζήσω κι εγώ όσο με παίρνει κι έγινε
Κι όσο μαζεύω τα κομμάτια μου ενώνω,
είν' αυτός οπού συνήθιζε να προκαλεί συνεχώς πόνο
Τα λάθη μου σηκώνω πες μου είν' αρκετό αυτό που παθα
Αν αξίζει ακόμα να πληρώνω πες το λόγο
Κι όμως δεν κατηγορώ παραδέχομαι είναι λογίκο
να μην πειστείς από κάποιον που κυνηγάει τ' όνειρο
Τίποτα γι' αυτόν πιο σημαντικό κι είν' απόλυτο
Όχι για λίγη φήμη, γεμάτο πορτοφόλιο
Μα υποτίθεται πως σου 'χα κάνει κάτι
Έλεγα προτεραιότητα δεν ήταν το κρεβάτι
Δυστυχώς ήμουν απαρηγόρητος κοιτώντας τη δική σου πλάτη
24/2 ήταν Τετάρτη
Τώρα είτε αυτό το αποκαλούν αγάπη μόνη σημασία έχει
Πως ένα μεγάλο μου κομμάτι
Ήσουν
Είσαι
Θα είσαι
Στο πέρασμα χρόνων
Αιώνες
Αιώνων
Ερχόντων.

Γαμώτο λίγο χώρο, θέλω οξυγόνο
Μέσα μου έχω βάρος πολλών μεγατόνων
Δεν υποδηλώνω πως δεν κατορθώνω
Να σταθώ στα πόδια μου μα θέλω λίγο χρόνο
Δεν είναι θέμα φόντων και λοιπών προσόντων
Ούτε θέμα όλων για να ασκήσουν λόγο
Θέμα αγάπης...Ταυτισμένος Λάθος συναισθήματα

Κυβος ερριφθει
εξαπόλυση racoon city
αρχικώς θωράκισε το σπιτι
βλέμμα αιμοσταγή μεταδιδόμενο σα γρίπη
έχε πυρομαχικά προβλέπετε ξενύχτι τινει
νύχτα υπέρ της μέρας
εικονες που φαντάζουν όπως κάποτε χολέρας
υπερισχύει ο αιθερας
αμαρτωλοί κι αθώοι γίνονται ενας
ισως παρακαλάς στο τέλος να γινεις κι εσυ ενα τέρας
πολη καραντίνα
κι οι δυο μεριές ψοφάν απο την πείνα
άνθρωποι μες την τροφική αλυσίδα
κάνεις μες στην φυλή να δώσει ελπιδα
στα γόνατα να περιμένουν του νωε πλημμύρα
πέστο ασπίδα
τα νερά ξηρα τριγύρω στα πτώματα
πουθενά μιλιά χαχανητά
βήματα που μοιάζουν ύποπτα και λοιπά
φωτα που πανε γρήγορα
θορύβους και λαγωνικά
μα μην ξεχνάς πως εισαι ο επόμενος μες την σειρά
Και έχω να πω ενα αστείο
χρειάζομαι αίμα γιατι παραλύω
νιώθω διπλάσιους βαθμούς στο κρυο
να βγαίνει πόνος απο κάθε ισχύω
μην περιμένεις αν τυχόν σε βρω της επιστροφής πλοίο
κι ας μην είσαι τέιον μείον
ξεχνά τον πλησίον
θαύματα των ιερών θείων
τίποτα απόλυτος απο το ταμείων
η βοηθεια οικείων η κατάκτηση πολλών πτυχίων
βρείτε θεση στο υπουργείων
κι όσοι αίσιων έχω πρόβλημα έχουν
βγήκαμε γυρα αναθεωρησετο
χρονος απο το σουροπο ως την αυγη για να αλλάξεις μέτωπο
κρύβεται άνθρωπος προαίσθημα έντονο
μην μπεις αναμεσα σε θηραμα κι αρπακτικό
κυνηγου ένστικτο
εχω δύναμη στο υπέρτατο
το σώμα ειναι ευέλικτο
νομιζω πως η μερα ειναι σημείο ευαίσθητο
πεντε και τεταρτο
το αφηνω ακομα για οποιον προλαβαινει
χαριστικά το κανω αρκει για πάντα να σωπαίνει
εξω ξημέρωμα
κρυμμένος που νυχτώνει
σκεπτόμενοι πως θα'ρθει βράδυ η φάτσα τους ειδρωνει
σταματα να ρωτας πόσο ακόμη
δεν φτανει η ωρα αφου δεν εχει λυπηση για κανένα στην πολη

Ταυτισμένος Λάθος - Γυρνάω γης σφαίρα

Γυρναω γης σφαιρα
το δαχτυλο σου ηλιολουστη ημερα
για με το σλογκαν "νεος ψανχει νεα"
τσακωμοι διχως αιτια
ειναι σαν να 'σαι μεθυσμενος και να προσπαθεις σε μια γραμμη να πηγαινεις ευθεια
απλα δε παιζει
δε τρωω σε οικογενειακο τραπεζι
συνηθως βγαινω ο κακος σε καθε σχεση μου χιονισει βρεξει
μην ξαναμπλεξω με τετοιου ειδους δεσμευση
μα υπαρχει δυστυχως κι απ'τον κανονα η εξαιρεση
δεν ξερω αν σε βολευει αυτο
μα στην γωνια δεν περιμενω
εχω δουλειες δεν προλαβαινω
ισως να'ταν αλλιως τα πραγατα αν δεν μ'ειχες δεδομενο
και οπως καταλαβες η υπομονη τελειωνει πλεον το ξερω
ολα εχουν αρχη και τελος μια χαρα τα καταφερνω
θα'ταν αφυσικο να μην την δω
οτι κι αν πω θα ειναι λιγο μπροστα στο θεαμα αυτο
ειναι κατι σαν να βλεπεις πρωτογνωρο
και με το στομα ανοιχτο σαν χαζος θα την βλεπεις
θες να την βλεπεις
απλα σωπαινεις
καταπηνεις γλωσσα,λεξεις μπερδευεις
εφευρισμος εισαι ο Χριστος για να την εχεις
μαγκα τι συνεχως με τρωει υποσυνειδητα Πανο λεει κρατησου πισω
εζησαν καλα κι εμεις καλυτερα
και παλι επαληθευτηκα
οσο τα 'ψαχνα μπερδευτηκα
την λεξη κερατας την αναλυει η εγκυκλοπαιδεια
δεν ξερω αν σε βολευει αυτο
που στην γωνια δεν περιμενω
εχω δουλειες δεν προλαβαινω
τα πραγματα θα'ταν αλλιως αμα δεν μ'ειχες δεδομενο
καταλαβε το η υπομονη μου τελειωσε σαφως το ξερω
ολα εχουν αρχη και τελος αν ρωτας τα καταφερνω
οτι ανεβαινει πεφτει
οτι κανεις γυρνα
οποιος ομοιοπαθης παιρνει αριθμο μπαινει στη σειρα
προσεξε το αμα πεσεις να προσγειωθεις ομαλα
θαυμαζω παιδια που ριχνουν μαυρη πετρα
κοιταν' μπροστα
πες μου ειλικρινα το ποια ειναι η διαφορα
αναμεσα σε μενα και σε αυτον παλιοπουτα-να
οταν σου μιλαω σταματα να βαζεις τα κλαματα
εκανα πολυ καιρο να βγω απο αυτο υπερανθρωπη προσπαθεια

Αναζήτηση