Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Άγνωστος Χειμώνας & Ήρωας - Χτυπάνε Τύμπανα live @ Block 33 3/6/2011


Detro - Ακόμη Οι Δρόμοι live @ Block 33 3/6/2011


Άγνωστος Χειμώνας-Η Ψυχή Των Ψυχό live @ Block 33 3/6/2011


Detro - Βλέπω Τα Πάντα live @ Block 33 6/3/2011


Άγνωστος Χειμώνας & Δ.Π.Θ - Όμορφη Πόλη @ Block 33 3/6/2011


6aria live @ πλατεία Κλαυθμώνος 21/06/2011 - Οταν σε θυμαμαι


6aria live @ πλατεία Κλαυθμώνος 21/06/2011 - Αρρωστημενο


6aria live @ πλατεία Κλαυθμώνος 21/06/2011 - Παντα διαφορετικα


Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

6αρια - Κυλανε οι μερες γρηγορα

Το χθες εφερε το σημερα
κι ετσι κυλανε ολες οι μερες γρηγορα
Σπυρακο προσεχε λιγο τα βηματα
ανθρωπος κι εγω οπως ολοι και εχω προβληματα
πανω κατω ετσι πανε αυτα ανα διαστηματα
Χριστουγεννα γιορτες δωρα και καταναλωση
το ξερω μα αγαπη δεν βρισκω στα καταστηματα
πιασε τα μηνυματα που κρυβω στο στιχο μου
και τα θεματα που με κανουνε να χανω τον υπνο μου
μη καιγεσαι για μενα φιλος ειμαι αυτος εκεινος
που κρατουσε το κλειδι και ελευθερωσε το κτηνος
φωτια βαλτε στους μπατσους γιατι δε σβηνει ο θρηνος
κι αν χαθηκε ο Αλεξακης φταιει ο μπασταρδος εκεινος
μονο για αγαπη μιλα και τα νοτα σου φυλα
η μουσικη μου ψηλα η πιο πιστη μου σκυλα
δεν ξερω αν φταιει στανταρ που γεννηθηκα Αθηνα
μα ειμαι να την κανω ετοιμαζω κομπινα
με μια καινουργια ριμα
και λιγο οινοπνευμα ξεκιναω
μην με ρωτας γιατι και που το παω
ο χρονος θα τα δειξει ολα απ'την καρδια μιλαω
και σου'πα θα ειμαι εδω ναι γι'αυτο το συζηταω
και πες μου τι συμβαινει οταν στραβα τα φερνει
κι αν ζουμε στο ιδιο σπιτι μπορει να'μαστε ξενοι
και ακουσα πολλα και ειδα ειδα τι βγαινει
συμπερασμα πως οτι ανεβαινει κατεβαινει
συμβαινει και το αντιθετο και δεν το βαζω κατω
κλεινω πλατεια να'ρθω το σκεφτομαι το γραφω
εχω πολλα να δω ακομα πολλα να μαθω
και ει οσο κι αν λειψω θα'ρθω

Ασε με εδω
εδω τα παντα ειναι ομορφα
εδω ειναι το μυστικο για καθε μου κατορθωμα
για οτι διορθωνα για οτι χαλουσα
για οτι δεν καταφερα ποτε και ας προσπαθουσα
ειναι της μοιρας μου γραφτο να'με εδω
για να δω το σωστο και το λαθος πετω
δεν ξεχνω προσπερνω και στο μεσα κρατω
οτι βρισκω πιο αληθινο μ'ακους μπρο
χανω το μετρο τρεμοπαιζει η φωνη μου
εχω πληρωσει ακριβα καθε επιλογη μου
δεν εχω κανενα πλανο για την μουσικη μου
δεν παιζουνε παρεμβολες ειναι η εκφραση μου
εδω δεν ντρεπομαι εδω δεν φοβαμαι
εδω δεν κρυβομαι γιατι απλα δεν κοιτανε
εδω οσοι περνανε τιποτα δεν ζητανε
εδω στα ματια με κοιτανε οσοι μ'αγαπανε
ειμαι στον κοσμο μου κι εσυ κι εγω ξεκολλα
κανε κατι να επικοινωνησουμε η ωρα
περναει φερνει μαζι της μερες μηνες χρονια
μη χανεσαι μιλω για αγαπη γαμα τη δυχονια
σα μπαλονια ελα να πεταξουμε ψηλα
δεμενοι απ'τον ιδιο σπαγκο κραταμε σφυχτα
κραταμε μαλακα λυνομαι και θα χαθω
ταξιδευω εχοντας την αγαπη για οδηγο
και αφου ειμαι εδω ειμαι εδω για οσους αγαπω
κανε με να σ'αγαπησω για να λυτρωθω
θολομενος απ'το μενος του κοσμου ψαχνω το φως μου
δωσ'μου κατι για να σε θυμαμαι αν εισαι ανθρωπος μου
κι ωσπου να'ρθει αυτο το γαμημενο τελος
δηλωνω ζωντανος μαχητης και τρελαμενος
δηλωνω ζωντανος μαχητης και τρελαμενος

6αρια - Γκριζα πολη

Κεντρικα προς τα βορεια πατω Γαλατσι οταν εισβαλλει
ειναι καυτο ειναι στις καυλες του μαζι του τα'χεις βαλλει
δεν νομιζω εχω καιρο να σε δω οταν ειμαι στην ζαλη
οταν βριζω οταν πινω οταν τα 6αρια γραφουν παλι
και το μπουκαλι αδειο γυρνα το μαυρο
να προλαβω να το πιω γιατι εχω δουλειες να προλαβω
γυρισα απο εκει που ημουνα τωρα δες με ν'αραζω
η να γραφω η τα γουρουνια να στραβοκοιταζω
φανταζω και φανταζομαι να ημουνα καπου αλλου
προς το παρον ζω στην Αθηνα σε στεκια καπνου
να κοψουμε τα μανια δεν παιζει βγες απ'την μεση
μην μας λες τι να κανουμε εμας ετσι μας αρεσει
δεν ξερω αν με ξερεις απο παλια εσυ με τη μυτη ψηλα
εγω τριγυρναγα παντα στην γειτονια
κι οσους ξερω απο οταν ειμασταν παιδια
στους μισους στελνω φιλια και στους υπολοιπους ερωτηματικα
εγω γραφω κατω οτι ζω με στεκι την πλατεια
μα το συστημα ειναι τετοιο που σ'αυτο δε θελω να ζω
ειπα μια μερα θα χαθω θα εξαφανιστω
απ'την Αθηνα θα φυγω και θα'χω κλειστο κινητο
δε σε ξερω δε με ξερεις δε με νοιαζει για σενα
αν εισαι πουτανα του δρομου η βασιλησσα με στεμα
αν εισαι αδερφος η ακυρος που μιλησες για μενα
μετρημενα τα λογια σου εχω νευρα τσιτωμενα

Ναι,προσπαθω να αποστασιοποιουμαι
μακρυα απ'αυτα που δεν μου αρκουνε
κρατω το φως στα σκοτεινα πιστευω οτι μπορουμε
να δουμε τι και πως μα οχι ν'ακουμε
που ειναι το ραπ που φτανει η λοξα μου εκει
που ταχυδακτυλουργω και δε την πουλαω
μεχρι να βρεις τι κρυβω στο χαρτι μου παω
αναποδα κι αναποδογυρναω
πλαστικο ποτηρι αδειο στο θηρεο ξαναπαω ποτε
ποτε πασο δεν κανω κανε πασα στο μηδεν ν'αδειασω κουπλε
πριν να ξαναμπλεχτω με τα καθημερινα που με
τρωνε πριν να ξαναγυρισω οσο το παιχνιδι ακομα σωνεται
χωνε για να σηκωθω δε θα υποσχεθω
τιποτα για να συγχωρεθω δε θα ειναι απ'τον Θεο
το νερο και το χωμα μ'εκανε πιστο
μονο σ'αυτο που μπορω να δω απο εσενα γι'αυτο χωνε

6αρια και εδω σε θελω diss για αναμετρηση
σας βλεπουμε ηδη νεκρους ε εκτη αισθηση
ειναι τα παντα για εμας κι αφου τολμας
να'ρθεις απ'τα μερη μας δες το σαν εξερευνηση
ορθα κοφτα και παντα διαφορετικα
παντα πατα καυτα και σπα τον φλωρο που κοιτα
δε σταματα απλα mc πρεπει να το χωνεψεις
να προσεξεις πως θα παιξεις και τα οπλα σου να στρεψεις
αγανακτω και πολεμω το ψευτικο καυτο κι ωμο
το δινουμε πουτανες
ειναι τα 6αρια εκπροσωποντας τις αλανες
γεματα τα τασακια μας με mcs και τζιβανες
αφινιαζω κραζω μππιτ θαυμαζω πλαζω ζωγραφιζω αδειαζω
το κεφαλι σταζω στο δικο σου βαζω την καρδια μου μονο
το μυαλο μου δεν υπαρχει πια και τριγυρνα στον χρονο

Ισοβια καταδικασμενος στην γριζα πολη
εδω ξεχασαν ν'αγαπουν κι ετσι μισουνε ολοι
τα μυαλα μας καθημερινα στην μειωση
αφου τα σπαταλαμε μονο για την επιβιωση

Ισοβια καταδικασμενος στην γριζα πολη
εδω ξεχασαν ν'αγαπουν κι ετσι μισουνε ολοι
τα μυαλα μας καθημερινα στην μειωση
αφου τα σπαταλαμε μονο για την επιβιωση

Βόρεια Αστέρια – Μέλι Γάλα

(Ρεφραίν)
Θέλω πολλά να σου πω
Θέλω πολλά να σου δώσω
Θέλω μαζί σου να τα πιω ως το πρωί να ξεφαντώσω
Μη με κοιτάζεις τρομαγμένη
Δεν πρόκειται να σε δαγκόσω
Θέλω πολλά να σου πω
Θέλω πολλά να σου δώσω
Θέλω μαζί σου να τα πιω ως το πρωί να ξεφαντώσω
Μη με κοιτάζεις τρομαγμένη
Απλά θέλω να σου το σςςςςςς
(x2)

(Ζήνων)
Ξέρεις καλά ότι αισθάνομαι πολλά
Μαζί σου χάνομαι φουντώνω όταν σε σκέφτομαι
Όταν δίπλα μου κάθεσε εγώ φλέγομαι δεν ντρέπομαι
Γι’ αυτό που είμαι χαίρομαι τους δυο μας ονειρεύομαι
Να κάνουνε σουξέ, να κάνουνε πουρέ
Κι άσε τους άλλους να ζηλεύουν ρε
Άσε τις φήμες να οργιάζουνε
Νώσε τα λόγια μου και στο πλευρό μου άραξε
Άπλά την γκρίνια σου χαλάρωσε
Κι όλα θα πάνε μέλι-γάλα
Τις Κυριακές μην κλείνεις τίποτα γουστάρω μόνο μπάλα
Σταμάτα την κατσάδα
Φύγαμε για άλλα
Έλα στο κρεβάτι μας να σ’ επεξεργαστώ
Ξάπλωσε κουκλάρα μου κοντευώ να ‘κραγώ
Μου τρέχουνε τα σάλια όταν γυμνή ‘σαι δω
Συγχόραμαι μωρό, αν σε στεναχωρώ
Μα έτσι είναι ο Ζήνων αγύριστο μυαλό

(Ρεφραίν)
Θέλω πολλά να σου πω
Θέλω πολλά να σου δώσω
Θέλω μαζί σου να τα πιω ως το πρωί να ξεφαντώσω
Μη με κοιτάζεις τρομαγμένη
Δεν πρόκειται να σε δαγκόσω
Θέλω πολλά να σου πω
Θέλω πολλά να σου δώσω
Θέλω μαζί σου να τα πιω ως το πρωί να ξεφαντώσω
Μη με κοιτάζεις τρομαγμένη
Απλά θέλω να σου το σςςςςςς

(Μικρός Κλέφτης)
Μωρό χαμήλωσε για δυο λεπτά τη μύτη σου
Κόβε τουπέ τώρα μιλάς με τον αλήτη σου
Σπίτι μου, σπίτι σου, δε με νοιάζει που
Γουστάρω να τσινάζεις χαζή γι’ αλεπού
Θέλω να σκάνε μαζί και να ζηλεύουν όλ’ οι άλλοι
Να μεθάνε μαζί και στο σπίτι να μαλώνουμε για τη λεκάνη
Ξύπναμε όχι αργά για να σε πάω μία βόλτα που δεν πήγες ξανά
Σε δρόμους ανώμαλους γι’ αυτό βγάλε τακούνια
Γάμα το πάμε σπίτι να σ’ εξετάσω με γλώσσα και ρουθούνια
Τρέχεις μαζί μου αν γουστάρεις ως τα μπούνια
Γιατί αλλίως έχει κι αλλού πορτοκαλιές, μιλούνια
Μα ‘σ’ η ψιψίνα μου
Σαράντα μίλα μου
Δυο δευτερόλεπτα σεβάσου την καφρίλα μου
Κι αυτά που λεν για τους φίλους το lifestyle μου
Όλα είναι απρόβλεπτα όπως ένα freestyle μου

(Ρεφραίν)
Θέλω πολλά να σου πω
Θέλω πολλά να σου δώσω
Θέλω μαζί σου να τα πιω ως το πρωί να ξεφαντώσω
Μη με κοιτάζεις τρομαγμένη
Δεν πρόκειται να σε δαγκόσω
Θέλω πολλά να σου πω
Θέλω πολλά να σου δώσω
Θέλω μαζί σου να τα πιω ως το πρωί να ξεφαντώσω
Μη με κοιτάζεις τρομαγμένη
Απλά θέλω να σου το σςςςςςς
(x2)

Βόρεια Αστέρια – Από Τα Μάτια Μας

(Lex)
Είναι τα τέρατα στο κτήριο….. καβατζωθείτε
Ξέρεις δεν ελέγχεις τίποτα όσο παίζουμε ‘μεις
Απλά υπάρχεις για να δείχνεις πόσο λάμπουμε ‘μεις
Είναι τα’ αλήτικο στο κτήριο πες μου τι μπορείς να πεις
Για τους number one ανώμαλους Θεσσαλονικείς
Τόσο καυτό που η γκόμενα σου κάνει στριπτίζ
Βρίσκεται δω γιατί δεν μπόρεσες να τ’ ανταγωνιστείς
Χαμένοι κόποι , hardcore κι ομοία από μέρα πρώτη
Όταν πατήσανε το πόδι εξαφάνησαν το τόπι
Γίναν στόχοι
Δύσκολοι σαν τίτλους στην Ευρώπη
Ήταν οι πρώτοι
Που κίνησαν το ενδιαφέρον μόρτι
Ξεσηκώσαν το κινό σαν καραμπίνα σκρότι
Κατακτώντας την Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη κόποι-κόποι δεν
Ήτανε σπόντα ήταν πλάνο ακριβές
Δουλεμένο στην εν τέλεια το Βόρ.Ας Express
Είχε να κάνει με κωλόπαιδα και με μετοχές
Χτυπάει το σύστημα που μέσα ζει μεγάλες στιγμές να ξες

(Ρεφραίν)
Από τα μάτια μας στα σκαλοπάτια μας
Εικόνες βρώμικες σου δίνουμε να τραγουδάς
Απ’ τα σοκάκια μας περνάς κλεφοκοιτάς
Θέλεις να δεις αν είν’ αλήθεια τα τραγούδια μας
Από τα μάτια μας στα σκαλοπάτια μας
Εικόνες βρώμικες σου δίνουμε να τραγουδάς
Απ’ τα κομμάτια μας πίσω στα λιμέρια μας
Εκεί π’ αρχήσανε ολά τα νταλαβέρια μας

(Jamal)
Απ’ άκρη σ’ άκρη από στενό σε στενό
Απ’ την Πειλαία μέχρι και το Κορδελιό
Η δίψα δε λέει να σβήσει ούτε για μια στιγμή
Το ταρακούνιμα σε clubs μάγκα θα συνεχιστεί
Πάντα μπρός
Ο τρόπος μας λίγο πολύ γνωστός
Τσάμπα κόπος να νομίζεις πως μετράς για εχθρός
Οι απροσάρμοστοι και αγενείς που ξέρεις καλά
Έχουνε σχέδια για σένα κι όλα σου τα σκυλιά
Μη συζητάς
Δεν παίρνεις χαμπάρι από Βορ.Άς
Υλικό όταν σουρώνεις πάντα σιγοτραγουδάς
Συναυλίες παν και hater πληρώνεις να μπεις
Γιατί καταβάθος ξέρεις ότι ντόπα θα γευτείς
Άσε λοιπόν να κάνει τη δουλειά της η ομάδα
Να σκορπίσει επεισόδια σε όλη την Ελλάδα
Δυναμίτης για τους άντρες ηδονή για τις κυρίες
Στο επόμενο μας live για τυχόν απορίες

(Ρεφραίν)
Από τα μάτια μας στα σκαλοπάτια μας
Εικόνες βρώμικες σου δίνουμε να τραγουδάς
Απ’ τα σοκάκια μας περνάς κλεφοκοιτάς
Θέλεις να δεις αν είν’ αλήθεια τα τραγούδια μας
Από τα μάτια μας στα σκαλοπάτια μας
Εικόνες βρώμικες σου δίνουμε να τραγουδάς
Απ’ τα κομμάτια μας πίσω στα λιμέρια μας
Εκεί π’ αρχήσανε ολά τα νταλαβέρια μας

(Μικρός Κλέφτης)
Ναι, το φορτίο μας είναι extra
Extra large για τη μεγάλη φιέστα
Όλοι θα γουστάρουνε και οι μεν και οι δε
Άσε τι λεν τα σπάμε συνέχεια σαν ΑΤΜ
Όσο κι ανασαίνω το πλέον δυσεύρετο
Τρόπο ζωής καλοπέρασης στο έπακρο
Δελτίο έκτακτο γαμάω το έπαθλο
Ρωτάν ως πότε στο γαμημένο φέρετρο
Και γουστάρω που γουστάρεις
Πίσω στην μπίζνα όπως ο Έρικ και ο Πάρης
Πίσω στη δουλειά σαν το 2004
Το συν στη συμπροτεύουσα τα επικρατέστερα
Καταλαβαίνεις επιστροφή στο μέλλον
Αφύπνιση διαβόλων αποχώριση αγγέλων
Από την κοιλιά της πόλης που μας έσειρε
Ο γόνος γυρίζει για να θερίσει ό,τι έσπειρε

(Ρεφραίν)
Από τα μάτια μας στα σκαλοπάτια μας
Εικόνες βρώμικες σου δίνουμε να τραγουδάς
Απ’ τα σοκάκια μας περνάς κλεφοκοιτάς
Θέλεις να δεις αν είν’ αλήθεια τα τραγούδια μας
Από τα μάτια μας στα σκαλοπάτια μας
Εικόνες βρώμικες σου δίνουμε να τραγουδάς
Απ’ τα κομμάτια μας πίσω στα λιμέρια μας
Εκεί π’ αρχήσανε ολά τα νταλαβέρια μας

Βόρεια Αστέρια – Θερμή Θεσσαλονίκη

2004 τα Βορεια Αστερια γραφουνε, γραφουν τα βραδυο γραφω τα βραδια(χ6) με την παρεα,γραφω τα βραδια(χ3)
Γραφω τα βραδια τωρα με την παρεα, θερμη Θεσσαλονικη μαγκα κι ολα ειναι ωραια.
Είναι ωραια απλα αφου το βραδυ το περναμε μαγκα φουντα και ποτα(χ2)

3D
Κοιταω τα φωτα της,διαστελλονται παλι κορες ακομα μια νυχτα(??),μετρο(??)??? σιντι και ψωλες
Εγνατια, παραλια, Αριστοτελους, Τσιμισκή λιγο πιο κατω απο την Κουσκουρα σημαια 2G.
Παιρνει στροφες το μυαλο,μυριζω θερμαϊκο,παιρνω χαρτι και στυλο,ξες ποιος μου δινει ρυθμο.
Μουτρα αλητικα που δεν με αφηνουνε να κοιμηθω
Γραφω τα βραδια, το ποτηρι μου αδειασε βαλε ποτο
Ειναι σωστο γιατι ετσι μ αρεσει να ζω
Ειμαι εθυσμενος στο βορειοαστεριτικο ναρκωτικο
Δεν παιζει εξοδος αμα το ζησεις κολλησες γι αυτο ειμαστε λιγοι και καλοι και ακου μαγκα σκηνικο.
Οτι και αν πω δεν θα το πιασεις,καθως ραπαρω και μονο για να πιω κανω στασεις,3εις 3εις διαστασεις.
Βαλτε να πιω περναω το ραπ σ’ ενα λεπτο
Ειναι ακομα 6 εχουμε μεχρι τις 8.

ΡΕΦΡΑΙΝ
Γραφω τα βραδια τωρα με την παρεα,θερμη Θεσσαλονικη μαγκα και ολα ειναι ωραια.
Είναι ωραια απλα αφου το βραδυ το περναμε μαγκα φουντα και ποτα(χ2)

JAMAL
Καλη διαθεση χρειαζεται και αλκοολ να ρεει,να κανεις κατι σωστο για να ναι η βραδια οκ
Να χρησιμοποιησεις αυτα που σου δινονται
Μια πολη που ποτε δεν κοιμαται και ολα γινονται.
Σκηνικα καλα θα δεις, αμα την ζωη μας για ενα βραδυ γευτεις,δεν θα απογοητευτεις,θα θελεις ετσι να ζεις,θα θελεις ραπ με εμας να γραψει λιγακι για να ακουστεις.

ΜΙΚΡΟΣ ΚΛΕΦΤΗΣ
Αν ψαξεις καβαντζες παιζουν πολλα σπιτια
Μια βολτα στις σωστες περιοχες και θα μας βρεις.
Σκερτσα σε δρομους αλλα και ντοπα beatια
Ειναι οι ανωμαλοι number 1 θεσσαλονικεις.

ΖΗΝΩΝ
Ειναι οι 2G που δινουνε ρυθμους ζαλαδα και τρελη φεγγαραδα,φωτιζει μυαλα
Ατακες σουπερ γραφονται μεχρι τα ξημερωματα
Χαβαλες και αναμενα φυτηλια οι γειτονες απ τα μπαλκονια κατεβαζουν καντιλια.
Λενε πως ειναι 6 το πρωι κατεβασε την μουσικη μου λεει.
Κλεινω παντζουρι και παταω play
Σε ενα κομματι μεσα γινεται χαμος, λυρικος σεισμος ο βητα αστερισμος.

ΡΕΦΡΑΙΝ
Γραφω τα βραδια τωρα με την παρεα,θερμη Θεσσαλονικη μαγκα και ολα ειναι ωραια.
Είναι ωραια απλα αφου το βραδυ το περναμε μαγκα φουντα και ποτα(χ2)

Βόρεια Αστέρια – Τία

Ήταν μεσάνυχτα Δευτέρα σ’ ένα Μάι δροσερό
Έψαχνα φίλους για να βγω να πιιω ένα ποτό
Είναι αλήθεια πως οι επιλογές τελειώνανε στη λίστα μου
Κι ένα ξερό γαμήσι ίσως να γέμιζε τη νύχτα μου
Μα, βολτάρω κέντρο κάτω απ’ την Εγνατία
Η πόλη κρύα κι αφιλόξενη βουβή σαν ταινία
Στέλνω μηνύματα και παίρνω τηλέφωνα
Ψάχνω την τέλεια καβάτζα όπου τη μύτη μου θα έχωνα
Μα η ώρα πάει μία συναντώ τον Ηλία
Έχει αγκαζέ μια κυρία που συστήνεται Τία
Δε ρωτάω από πού βγαίνει, στάνταρ απ’ το αμαρτία
Είχε περάσει τα τριάνατα μ’ άγρια σαν εφηβία
Μία σειρίνα ξαφνικά παγώνει τη συνομιλία
Και η γκόμενα τσινά με το που βλέπει αστυνομία
Κρύβει πρόσωπο και λέει πάμε κάπου μ’ ησυχία
Στα φτυνά ξενοδοχεία, ξέρεις στην Εγνατία
Βήματα γρήγορα, βήματα βιαστηκά
Ακόμα δεν ξέρω τι παίζει ακολουθώ στα τυφλά
Προσπαθώ να αποσπάσω απ’ τον Ηλία μια ματιά
Μα αυτός, χα, μ’ αγνοεί διακριτικά
Κι ακολουθώ στα τυφλά για απόψε τι καλύτερο
Επόμενη μας στάση το πιο κοντινό περίπτερο
Τσιγάρα, οοο, χαρτάκια για το χο
Μέσα στις τσέπες μου όλο κι όλο έχω τρία ευρώ
Η Τία έχει ψιλιαστεί τ’ ότι δεν παίζουν λευτά
Και πριν το πάρω χαμπάρι μιλάει στον περιπτερά
Του λέει κράτα τα χαρτάκια τα δυο Lucky μαλακά
Μαζί μ’ αυτά, κι ένα κουτί προφυλακτηκά
Κι αν είχα μία υποψία τώρα είμαι σίγουρος γι’ αυτό
Θα μείνει στην ιστορία το όλο περιστατικό
Κι αν είχα δύο υποψίες κρατάω μια πισινή
Που στο διάλο ο δικός μου το μωρό είχε βρει
Με τα λίγα ή τα πολλά φτάνουμε στην Κολόμβου
Τότε ακούω το δικό μου να λέει, που θες μωρό μου?
Σχήμα λόγου αφού όσο κοιτούσε αλλού
Η ψιψίνα είχε είδη αποφασίσει το που
Κι όσο χαζεύμαμε ταμπέλες για την πιο φτηνή option
Η γκόμενα χαμογελούσε στον τυπά της reception
Και πριν προλάβω να ρωτήσω τον Ηλία τι και πως
Έχει μπουκάρει στο hotel και σκάει δίπλα της κι αυτός
Μπαίνω μέσα και μόλις φτάνω επικρατεί σιωπή
Το θέμα είχε κανονιστεί ο μάγκας δίνει το κλειδί
Το ένστικτό μου λέει δεν θα ‘πρεπε να ‘μουν εκεί
Μα ποιος στη θέση μου θα έφευγε μια τετοια στιγμή
Μπαίνουμε μέσα στ’ ασανσέρ κι ανεβαίνουμε είδη
Ο Ηλίας κάνει την κίνιση και αρχίζει παιχνίδι
Δίχως δεύτερη κουβέντα απλώνω χέρι κι εγώ
Μα έχουμε φτάσει πρωτού προλάβω να ελιχθώ
Δωμάτιο 27, η ώρα δύο παρά
Η Τία βγάζει από την τσάντα της τα προφυλακτικά
Λέει στρίψτε να πιω, έτσι γουστάρω εγώ
Ο Ηλίας ξεκαβατζώνει απ’ το παπούτσι του το χο
Εκείνη έχει ξεντυθεί πρωτού η τζιβάνα να μπει
Και πριν τις πρώτες ψηλές πέφτει γονατιστή
Ήταν βγαλμένη από τσόντ’ αυτή σεξουαλική σκηνή
Μετά από κάπου μία ώρα φεύγει για να πλυθεί
Η ευκαιρία να ρωτήσω τον Ηλία εμφανίζεται
Τι παίζει με την γκόμενα ρωτάω και ζορίζεται
Αρχίζει να εξιγεί την ήξερε από παλιά
Ξαφνικά, η πόρτα χτυπά, συνεχίζεται

Βόρεια Αστέρια ft Πελίνα – Υπάρχουν Νύχτες

Ρεφραίν
Νύχτες, σκοτάδι αλήθειες
Μέσα στο ξύδι σκέψεις, ενοχές, ραπ και κακές συνήθειες
Αλήτες, πιστοί ξενύχτες
Κράτα τα μάτια σου ανοιχτά για τσούλες, ψεύτες κι ασφαλήτες
Νύχτες, βρώμικες νύχτες…

Lex
Υπάρχουν νύχτες που τίποτα δε με ηρεμεί
Γάμα τ’ αλκοόλ γάμα τη φούντα όταν ο νους παραληρεί
Η πόλη δε με χωράει, φαντάζει τόσο μικρή
Κάθε γωνία και ανάμνιση καλή ή κακή
Υπάρχουν νύχτες που η τύχη δε θα σ’ επισκευτεί
Είσαι μονάχα ότι έχεις το βρακί σου κι εσύ
Γάμα τους μπάτσους δε με κάνουνε να νιώθω ασφαλής
Είναι ακόμα ένας λόγος για να καβατζωθείς
Υπάρχουν νύχτες που απεγνωσμένα κάτι ζητάς
Είναι στη φύση σου να θέλεις κάτι και να τολμάς
Είναι στο χέρι σου να πάρεις ότι εσύ αγαπάς
Αυτό να σκεύτεσαι τα βράδυα που τρελά πραπατάς
Υπάρχουν νύχτες που ούτε οι φίλοι σου δεν σε θέλουν κοντά
Είσαι μονάχος κάτω απ’ τ’ άστρα με κεφάλι σκατά
Θέλεις να τρέξεις και να σπάσεις μαλακίνου νταργά
Κανείς δε νιώθει όπως νιώθεις δες το ρεαλιστηκά
Υπάρχουν νύχτες που η αλήθεια είναι τόσο απλή
Είν’ ο καθένας για την πάρτη του και μόνο γι’ αυτή
Όσοι πιστεύουν το αντίθετο είν’ οι ρομαντικοί
Που δε φάγαν τη σφαλιάρα για να δουν τι εστί


Ρεφραίν
Νύχτες, σκοτάδι αλήθειες
Μέσα στο ξύδι σκέψεις, ενοχές, ραπ και κακές συνήθειες
Αλήτες, πιστοί ξενύχτες
Κράτα τα μάτια σου ανοιχτά για τσούλες, ψεύτες κι ασφαλήτες
Νύχτες, βρώμικες νύχτες…

Μικρός Κλέφτης
Υπάρχουν νύχτες που ‘σαι μόνος κι όχι σωματικά
Φαίνονται μάταια όλα δύσκολα κι αγχωτηκά
Μου πες πως πίνεις να ‘συχάσει το κεφάλι σου
Γουλιά-γουλιά γεμίζεις κι άλλο το κουτάλι σου
Υπάρχουν νύχτες που χάλια πίνεις ξύδια μπουκάλια ανοίγεις
Ώσπου ν’ αδειάσουν αν θυμάσαι δεν το λήγεις
Πίσω από ακρυβά φορέματα ξοδέματα μαγκές και κοκορέματα τυφλός της πόλης στρέματα(?)
Από αυτές που τη σιωπή σου κρατάς
Όλοι γελάνε τα σπάνε μα εσύ μόνος σκας
Όλοι κι όλα φτένε σ’ έναν εσωτερικό κύκλο φωτιάς
Όσο θα καίγεσαι ???? πονά θα μιλάς
Υπάρχουν νύχτες που οι φίλοι σου θα ‘ναι αλλού
Και θα σου λύπει η παρουσία του μωρού ή του κολιτού
Όλα γυρνάνε στην εξέλιξη του κάθε εαυτού
Κι όταν βρεθείς εκεί αυτά που έχεις θα εκτιμηθούν
Μιλώ για νύχτες που δε θέλεις να ‘ρθει τ’ άλλο πρωί
Κι αυτό που νιώθεις ελπίζεις να κρατήσει μια ζωή
Φοβάσαι κάθε δευτερόλεπτο πονάς επειδή
Ακούγεται άδικο μα δε συγκρατήται καμιά στιγμή μα

Ρεφραίν
Νύχτες, σκοτάδι αλήθειες
Μέσα στο ξύδι σκέψεις, ενοχές, ραπ και κακές συνήθειες
Αλήτες, πιστοί ξενύχτες
Κράτα τα μάτια σου ανοιχτά για τσούλες, ψεύτες κι ασφαλήτες
Νύχτες, βρώμικες νύχτες…

Ζήνων
Υπάρχουν νύχτες που το κεφάλι μου γυρνά
Μου λύπουν τόσες στιγμές θυμάμαι που ‘μασταν παιδιά
Αθώοι τσόγλανοι που δε μας νοιάζαν τα λευτά πιτσιρικάδες φαρδοί παντελονάδες
Βγαίναμε πάντα σε ομάδες έχω νύχτες να σε λέω αν θα θυμηθώ καυγάδες
Εμείς τα βράδυα εκφραζόμαστε εμείς τη νύχτα αγαπίσαμε
Για σένα νύχτα τραγουδίσαμε
Στην υγειά σου νύχτα τα ποιαμε
Στη δικιά σου αγκαλιά κλάψαμε και γελάσαμε
Στα σκοτεινά σου μονοπάτια εμείς βαδίζουμε
Αστέρια είμαστε γι’ αυτό στο μαύρο σας μοτίβο ξεχωρίζουμε
Νύχτες πανέμορφες εγώ και η ομάδα μου φάσεις αξέχαστες
Στο πιλοτίριο κλεισμένοι ώρες ατέλειωτες ετοιμάζουμε δουλειές δες
Υπάρχουν νύχτες που το μάτι δε λέει να κλείσει
Σε σκέψεις βασανίζομαι ψάχνω να βρω μια λύση
Σε καταχρήσεις πάλι καταλίγω
Για να ξεφύγω, από τον κόσμο σας για λίγο

Ρεφραίν
Νύχτες, σκοτάδι αλήθειες
Μέσα στο ξύδι σκέψεις, ενοχές, ραπ και κακές συνήθειες
Αλήτες, πιστοί ξενύχτες
Κράτα τα μάτια σου ανοιχτά για τσούλες, ψεύτες κι ασφαλήτες
Νύχτες, βρώμικες νύχτες…

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

6αρια - Χάρηκα

Emor
Έχω στυλ που σε μεθάει καταλαβέ το
axel mr.emor στα μέτρα παίζει πακέτο
άμα θέλεις να σταθείς μπροστά μου απλώς καταλαβέτο
σκάω σκάει και βρωμάει σαν ρόπαλο σκέτο
έχω πλάτες στις πλάτες μου μόνο και έτσι παλεύω
έχω μάζες μέχρι τους mc που δεν χωνεύω
αντιπροσωπεύω αλή-
θινους mc πετά το μουσικό μου χαλί
έλα και εσύ λαμπρινή
Εδώ μεγάλωσα στον τσαμπουκάλεμα
εδώ έμαθα να σβήνω ατάλαντους τόσο άνετα
έμαθα να ξηγιέμαι σε όλους και για αντάλλαγμα
να φέρνω ένα χαμόγελο μόνο μετά το χάραμα
απ την άλλη αν ξηγιέμαι και μου παίξεις πουστιά
θα γνωρίσεις τον κακό μου εαυτό πιο καλά
είναι ελάτωμα το ξέρω αυτό όμως θολώνω
όταν δίνω συναισθήματα και παίρνω πίσω πόνο
χώνω ρίμες χώνω ασταμάτητα
το αγάπησα στο τέλος μέσα από αυτό εκφράστηκα
χάθηκα για λίγο καιρό μα ξαναστάθηκα
στα πόδια μου με μάτια θηρίου Δημήτρης χάρηκα

Axel
Άκου το φτύνω πάνω κάτω πουτάνα σε πάω μάθε το
εισβάλο ζαλισμένο κεφάλι σε βγάζω άχρηστο
το ναρκωτικό μου στην φλέβα σου είναι άρρωστο
το μικροφωνό μου στα αυτάκια σου φέρνει πανικό
κανονικά είμαι ο (Ά)λφα(Ξ)ι(Έ)ψιλον(Λ)άμδα
τσι γαλατσί στην λαμπρινή εκεί με βρίσκεις μάγκα
σε κάθε περιοχή που παίζουνε πλατείες και πάρκα
οι αληταράδες θα ναι εκεί να κάνουν τα κουμάντα
λοιπόν πούστη κρέμεσαι απ τα αρχίδια μας
αν παίζει πρόβλημα πλησίασε και μη μιλάς
ρίμα καυλί και θα γαμήσουμε το σπίτι σας
απ τον υπόγειο στίχο και όχι πίπες
αλφάδι κυκλωμένο το δίκανο κοζάρεις??
πως πρέπει και να το χεις για να ραπάρεις
μην μου μιλάς πολύ το πούλο man θα πάρεις
θα καταλάβεις τι ζηπέ έτσι για να γουστάρεις
Axel πουτάνα αλκοοόλη
αν είσαι βλάκες πες απλά πως σας παίζω πιστόλι
και μια ατάκα για την γνωριμία κ.τ.λοιπά
γράφω με Μήτρο ρίμες είμ' ο Σπύρος Χάρηκα
Ρεφραίν
Είν' ωμό και τρελό παλαβό και καυτό
φυσικό να χωθώ σε ένα τέτοιο ρυθμό
πείτε ο για να δω ποιοι το νιώθουνε εδώ
με το 3 2 1

6αρια - Δεν Ξέρεις Τι Σου Ξημερώνει

Παταω αργα δεν ξερω την συνεχεια ακομα
μα απλα γραφω αυτο κανω και μου βγαινει μετα
εφοσον δεν ξερω μαγκα η μερα τι μου ξημερωνει τωρα
καλο ταξιδι αλανι να'σαι καλα
και παλι τη νυχτα μεσανυχτα μπλεκομαι ακομα
σε ενα καυγα που εγινε αδικα την πιο λαθος ωρα
το θεμα εληξε θεμα σεβασμου εδω και χρονια
στην πλατεια που μεγαλωσα και μεγαλωνω ακομα
Λαμπρινη και Γαλατσι βρισκομαστε εκει
απο το ονειρο στον εφιαλτη βρεθηκα εκει
και ενα λουλουδι την στιγμη που επρεπε να αφεθει
απο μενα για σενα μ'αγαπη για την δικη σου ψυχη
και εξακολουθω να γραφω να γεμιζω σελιδες
να μην μιλαω σε ντιβες να τριγυρναω τις νυχτες
η νυχτα με εκανε σκληρο και οι φιλοι μου ειναι αλητες
και η γειτονια μου ειναι μαζι στις χαρες και στις λυπες
μετα απ'αυτο πρεπει να σηκωθω να θυμηθω
τι ηπια χθες το βραδυ για να φτιαχτω οοοο
καλες κουβεντες απο εσενα κρατω
κοπελα ευχαριστω για το τελευταιο κερασμενο ποτο
ελα αν ενδιαφερεσαι για μενα εγω κρατω
κι ας ειναι δυσκολα προσπαθω απ'τα δυσκολα να βγω
δωσ'μου δυναμη για μενα δωσ'μου δυναμη να ζω
κι αν μπορεις να με προσεχεις μαγκα απο τον ουρανο

Παταω αργα και σταθερα για μενα
ενα κομματι της ψυχης μου σ'αδερφια χαμενα
κοιταω ψηλα και μελαγχολω
ενα μελλον θολο ριψοκινδυνα ζω
Παταω αργα και σταθερα για μενα
ενα κομματι της ψυχης μου σ'αδερφια χαμενα
κοιταω ψηλα και μελαγχολω
μ'ενα μελλον θολο ριψοκινδυνα ζω

κι αφου δεν ξερω τι μου ξημερωνει ποιος μετανιωνει
δεν εχει νοημα στον χρονο δεν γλιτωνει σκοτωνει
συνηθως αδικα μονοι ολοι τρελαθηκαν πολη
γυρω κολλαδικα φλωροι μπεσα συχαθηκα
αναβω ενα φυτιλι για τα αλανια μας
νυχτα περπατα μας σκοταδι αν μπορεις αγαπα μας
στα νιατα μας σταγμενο στ'αδικο ελευθερια
ονειρο να καψω κολλαδικο στην πλατεια
νυχτα γεννηθηκα μαυρο η ασπρο γαμα το γκρι
αναρωτηθηκα παλι για το που πανε οι νεκροι
βλεμμα βαρυ και θλιμμενο διπλα μου παντα αδερφοι
γαμω τον καθε στιμενο και την πουτανα ζωη

Παταω αργα και σταθερα για μενα
ενα κομματι της ψυχης μου σ'αδερφια χαμενα
κοιταω ψηλα και μελαγχολω
ενα μελλον θολο ριψοκινδυνα ζω
Παταω αργα και σταθερα για μενα
ενα κομματι της ψυχης μου σ'αδερφια χαμενα
κοιταω ψηλα και μελαγχολω
μ'ενα μελλον θολο ριψοκινδυνα ζω

FFC - Το τελευταίο γράμμα ενός αυτόχειρα

Όταν διαβάσεις το γράμμα αυτό
θα είμαι κάπου μακριά
δεν έχω πάει ξανά
μα το σκεφτόμουν συχνά
και αν νιώθεις πίκρα και δάκρυ
να στάζει αυτό το χαρτί
μη σε ξενίζει αυτό,
έτσι ήτανε όλη μου η ζωή
πάντα η ίδια ατυχία
απλώς αλλάζαν οι χώροι
πρώτα σχολείο τιμωρία,
μετά στρατός και καψόνι
από μικρός μεσ' στην τάξη
παλιά και ίδια ιστορία
οι άλλοι καλοί μαθητές
κι εγώ στα τελευταία θρανία
πάντα ήθελα κάτι να γίνω,
ποτέ δεν έμαθα τι
όταν οι άλλοι είχαν διαλέξει
να γίνουν δικαστές και γιατροί
και μετά ήρθε η ώρα
για να πάω στρατό
μα όταν πήρα Ι5
όλοι με είπαν τρελό
έτσι βρέθηκα μόνος
μια δουλειά να ψάχνω να βρω
μα όλες οι πόρτες κλειστές
και το μέλλον θολό
με τις γυναίκες να νιώθω
σαν να 'ναι από άλλο πλανήτη
μ' άλλον πολιτισμό και κουλτούρα,
έθιμα και ήθη
προσπάθησα πολλές φορές
για να τις καταλάβω
έμαθα τι είναι αγάπη,
πως σε βουλιάζει στον πάτο
και σ' όσους μου στάθηκαν
πρέπει απλώς να ζητήσω συγγνώμη
και στους γονείς μου που απέτυχα
και σ' αυτούς ακόμη
συγγνώμη μητέρα,
που δεν ήμουν καλός μαθητής
συγγνώμη πατέρα,
που γιατρό δεν θα με δεις
συγγνώμη που δεν κατάφερα
να σας ικανοποιήσω
και ούτε θέλω πάνω σας
το φταίξιμο να ρίξω
παίρνω όλη την ευθύνη
γι αυτή μου την πράξη
και αναρωτιέμαι
τον ήσυχο ύπνο σας αν θα ταράξει
θυμάμαι μόνο μια ζωή
όπου το πάθος κυβερνούσε
στα ραντεβού με την τύχη μου
εκείνη πάντα αργούσε
όπως τότε με έναν φίλο
μεσάνυχτα στην εθνική
μία στάμπα από αίμα στην άσφαλτο,
το τέλος για μια ζωή
δεν το κατάλαβα ποτέ μου το γιατί
και ας ήμουν εκεί
και ας έψαχνα με λέξεις να βοηθήσω
για δες πώς τα 'φερε η ζωή,
σαν να 'ταν γραφτό να συμβεί
έρχομαι φίλε να σε συναντήσω...

FFC - Φταίω Κι Εγώ

Φταίει κι αυτή η ζωή που πάντα μ' αφήνει απ' έξω
Kαι το στημένο παιχνίδι που ποτέ δε δέχτηκα να παίξω,
Φταίει που κινούμαι μόνος στην άλλη πλευρά,
Φταίει που δεν έκανα την μουσική μου πουτάνα για τα λεφτά.
Φταίει που δεν έσκυψα κεφάλι όταν το κάνανε όλοι οι άλλοι
Και δε το βούλωσα ποτέ, βλέπεις δεν τους έκανα την χάρη,
Φταίνε κι οι μέρες που περνάνε και πάντα μένουνε ίδιες
Και αναποδιές που δεν είναι μία ούτε εκατό αλλά χίλιες,
Φταίει που μένω πιστός σε ότι πίστευα στην αρχή
Φταίει που για κανέναν και για τίποτα δεν έχω ξεπουληθεί,
Φταίει που δεν ακολουθώ τις μόδες ούτε εμπορικά τεχνάσματα,
Φταίει που μέρα με την μέρα μεγαλώνουνε τα χάσματα,
Φταίνε όλα αυτά τα συγκροτήματα σαν τυπικά παρασκευάσματα
Με έξυπνο περιτύλιγμα για όλα τα κοινωνικά φάσματα,
Φταίει που επιμένω να μένω όρθιος ανάμεσα σε χαλάσματα
Απ' τον παλιό καλό καιρό έχουνε μείνει μόνο φαντάσματα,
Φταίνε τα χρόνια που περνούν σαν δευτερολέπτου κλάσματα,
Φταίνε οι άνθρωποι που μεταλλάσσονται σε αλλόκοτα πλάσματα,
Φταίει ένας αέρας γεμάτος από χιλίων ειδών αναθυμιάσματα και ένα νερό πλημμυρισμένο Από χημικά και τοξικά αποβράσματα.

Φταίω κι εγώ για λάθος μου αποφάσεις ανούσιες καταστάσεις χωρίς αντίκρισμα πράξεις!
Φταίω κι εγώ για όλα αυτά τα χαμένα, χαμένα και κερδισμένα όλα από μένα κερασμένα!
Φταίω κι εγώ για λάθος μου αποφάσεις ανούσιες καταστάσεις χωρίς αντίκρισμα πράξεις! Φταίω κι εγώ για όλα αυτά τα χαμένα, χαμένα και κερδισμένα όλα από μένα κερασμένα!

Φταίνε όλ' αυτά που αγάπησα πολύ
Φταίνε όλ' αυτά που δεν είναι πια εκεί
Φταίνε όλ' αυτά που μου έχουν αρνηθεί
Φταίει το άσχημο τέλος και η όμορφη αρχή(x2)

Φταίει η νέα τάξη πραγμάτων και η ύπουλη ενημέρωση,
Φταίει που κάθε μορφή αντίστασης την κάνουν να μοιάζει με επικίνδυνη ένεση,
Φταίει που μέσα από την τηλεόραση κάνει ο διάβολος παρέλαση,
Φταίει που καθετί αληθινό μοιάζει με ύποπτη εξαίρεση,
Φταίει που η τέχνη έγινε χρήμα και το χρήμα έγινε τέχνη
Και η νέα εποχή που ισοπεδώνει λαούς θρησκείες και έθνη,
Φταίει που πρέπει να είσαι gay η πουτάνα για να κάνεις επιτυχία
Και οι τραγουδίστριες που μοιάζουν σαν ηθοποιοί σε πορνό ταινία
Και ψάχνω ακόμα στο παρόν σημάδια απ' το παρελθόν
Μιας πρώην ένδοξης πατρίδας μητέρας των πολιτισμών,
Φταίει κι αυτό που νιώθω μέσα μου κι ονομάζεται ψυχή
Που μου κραυγάζει σιωπηλά πως πρόωρα θέλει να βγει!

Φταίω κι εγώ για λάθος μου αποφάσεις
Ανούσιες καταστάσεις χωρίς αντίκρισμα πράξεις!
Φταίω κι εγώ για όλα αυτά τα χαμένα,
Χαμένα και κερδισμένα όλα από μένα κερασμένα!(x2)

Φταίνε όλ' αυτά που αγάπησα πολύ
Φταίνε όλ' αυτά που δεν είναι πια εκεί
Φταίνε όλ' αυτά που μου έχουν αρνηθεί
φταίει το άσχημο τέλος και η όμορφη αρχή(x2)

FFC - Συνοποσία

[Verse 1]
Λοιπόν λοιπόν
Οινοποιήματα σαν είδα πάνω στης ζωής τα κύματα
Βήματα πάνω σε πολιτισμικά λύματα
Και διώξεις όμως για αιχμηρά φιλτραριστά μηνύματα
Πάντα με επιχειρήματα και λύσεις για προβλήματα.
Ο νέος τρόπος σκέψης για να δω πόσο θ’ αντέξεις
Όπως λένε οι FF.C πίνω κρασί και φτύνω λέξεις
Σου κόβω τις ορέξεις μάγκα
Δε θες με μας να μπλέξεις
Κάτσε να πιείς με μας αλλιώς πήγαινε άλλού να παίξεις

Σηκώστε λοιπόν τα ποτήρια σας ψηλά
Νιώθω μια κόπωση αλλά μια πρόποση θα ‘θελα
Ας πιούμε λοιπόν για κάθε mc για κάθε dj και κάθε b-boy
Για κάθε μπατσάκο που τώρα σ’ αυτή τη χώρα ξύλο τρώει
Από κάποιο αλάνι που κανείς δεν πιάνει με σπρέυ στη τσάντα
Κύριε μπάτσε θα ‘σαι δεύτερος για πάντα
Κύριε Ρυθμοδαμαστή μήπως παραφέρομαι?
Βάλε άλλη μια κανάτα! Γειά μας λοιπόν!

Του σταφυλιού η απόσταξη είναι που δίνει υπόσταση
Σ’ ένα ποτήρι με κρασί θα πρέπει να γίνει πρόποση
Ξανά σε όσους βρίσκονται μαζί μας
Και σε τούτο το μεθύσι σ’ όποιον θελήσει να το ζήσει
οι όροι είναι ίσοι
σ’ αυτούς που αποχώρησαν ο χρόνος θα τους στήσει
στη κατάλληλη απόσταση αρχίζει η διανομή παρακαλώ να ‘ναι ισόποση
η κατανάλωση μάλλον θα φέρει τόνωση και πώρωση
ύστερα εκτόνωση στο τέλος ίσως κόπωση
μα πάνω από όλα μετράει η συνεύρεση
και αμπελοφιλοσοφίες σε εξέλιξη
«ε παιδιά βρήκα κρασί μέσα σε χάρτινο κουτί»
πςςς ωραία εφεύρεση!
Αν πιω πολύ τότε θα πάρω κρασί
Αν κι έτσι κι αλλιώς θα το ‘κανα δεν ξέρω να οδηγώ δεν έχω αμάξι
Απλώς παραμιλάω απ’ το μεθύσι εντάξει?
Εντάξει είπα λοιπόν κι εγώ κι έτσι απλά συνέχισα
Γύρα στη γύρα μπύρα στη μπύρα κι ακόμα δεν ξέρασα
Έχω μάθει να το ελέγχω η μήπως όχι
Μήπως πρέπει να κάνω πίσω
Δεν το νομίζω αφού στη πραγματικότητα θέλω δεν θέλω θα γυρίσω!


[Chorus]
Μικραίνω την απόσταση πίνω κρασί απόδραση του νου χάνεται η όραση
Η όσφρηση και η αφή έχω χαθεί κι εγώ
Μ’ αρέσει εδώ λέω να καθίσω
Μα στη πραγματικότητα ξανά δεν θέλω να γυρίσω
Μικραίνω την απόσταση πίνω κρασί απόδραση του νου χάνεται η όραση
Η όσφρηση και η αφή έχω χαθεί κι εγώ
Μ’ αρέσει εδώ λέω να καθίσω
Μα στη πραγματικότητα ξανά δεν θέλω να γυρίσω


[Verse 2]
Άσε με να ζήσω όπως θέλω
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο ελληνικό αυτό μπουρδέλο την Αθήνα
Τη μεθυσμένη πόλη της κραιπάλης, τη πόλη της σπατάλης και της παραζάλης
Αν και δεν είμαστε όλοι παιδιά της ίδιας μεγάλης αγκάλης πόλης
Να πάρεις ένα ποτήρι να βάλεις όλοι να πιούμε, να ξαναπιούμε να μεθύσουμε
Να ξαναξενυχτήσουμε
Ίδιος τρόπος σκέψης
Λέξεις ήρθαμε να φτύσουμε
Φωνές να ενώσουμε στόματα να βουλώσουμε
Και τα σκουλήκια που σέρνονται στο λάκκο τους πάλι να χώσουμε
Τα χέρια μας θα λερώσουμε στο κόσμο για να χαρίσουμε
Hip hop αληθινό, λυσσασμένο γιορτινό
Μεθυσμένο από οίνο ειλικρινό στο κοινό
Το σκηνικό είναι λαβωμένο όμως ακόμα ζωντανό
Στην ελληνική πάλη οι ρίμες μου θυμίζουνε φλεγόμενο μπουκάλι
Σου ‘χω δώσει τη μια ώθηση μαζί και την άλλη.

Σηκώνω το ποτήρι μου ψηλά πίνω ακόμα μια γουλιά
Βάζω σε τάφο προβλήματα ξεχνώ, τα πνίγω όλα σ’ άσπρο πάτο
Βαρέθηκα οι ‘φάλες να μου τη λένε για το αλκοόλ
Ότι δεν σκέφτομαι μ’ αυτό
Μα που να ‘ξέραν πως αυτό είναι ένα όπλο μυστικό
Ισχυρό, το τελευταίο οχυρό για το μυαλό
Και συνεπώς είναι αυτό που με κρατάει σε ρυθμό
Πως με κρατάει σε ρυθμό μ’ αυτά τα 5 στάδια μέθης
Το πρώτο το μαύρο το πέπλο που πέφτει και λέει
Λάβετε θέσεις κι άλλες ανέσεις ξύδια πολλά όλα απλά
Δεύτερο στάδιο όλα θολά ζαλισμένα μυαλά
Μπήκα στο τρίτο γερά καλά κρασιά κανένα από τα πόδια μου δεν με κρατά
Είμαι στο τέταρτο ψάχνω το ίδιο το βρήκα αργά κινούμαι στραβά
Το κεφάλι γυρνά με κομμένα πια αντανακλαστικά
μάτια θολά κεφάλια βαριά που κουνιούνται σαν ζάρια ανόητα
κάνω οχτάρια λίγο πριν πέσω στο πέμπτο το στομάχι πονά
δυνατά σαν να τρώω μπουνιά γυρίζω σαν υδρόγειος σφαίρα
το πάρτι τελειώνει γιατί θα φύγει η ρουκέτα
Ξερνάω συνεχώς μα ξαναρχίζω το μεθύσι!

FFC - Συζητώντας Με Εμένα

-Τι έχεις πάθει τελευταία και δεν θες να μ' ακούς?
-Ποιός ακούει το παιδί που ήταν κάποτε πες μου ξέρεις πολλούς?
-Ξέρω όμως κάποιους που το κάνανεκαι ήτανε ευτυχισμένοι
-Να ξέρεις στον κόσμο των μεγάλων οι μικροί είναι οι χαμένοι
-Καλά αν είναι έτσι τότε πες μου από πότε έχεις να νιώσεις καλά?
-Δεν ξέρω και δεν με νοιάζει σου λέω βούλωσ' το πια
-Το ξέρω πονάς να θυμάσαι για 'σένα αυτά είναι παλιά
μα ήταν όταν ήσουν εγώ και έπαιζες στη γειτονία
-Κοίτα αυτό ήταν το τότε, το σήμερα με θέλει να ωριμάζω
να μην σε ακούω και άλλουσςστόχους στη ζωή μου να βάζω
-Και αυτοί οι στόχοι νομίζεις οτι σε πάνε μπροστά?
'Εχεις γίνει ό,τι μισούσες και σου 'χω και άλλα πολλά
-Α δεν θέλω πια να σ' ακούω τη λύση μόνος θα βρώ
-Πώς, όταν μου έχεις αφήσει την ψυχή και έχεις πάρει το μυαλό?
-Τουλάχιστον με εσένα η ψυχή μου είναι καλά φυλαγμένη
και είναι το μόνο που μένει όταν το μυαλό και το σώμα πεθαίνει
-Μα δεν αντέχω να σε βλέπω να γίνεσαι μοιρολάτρης
Πού ειναι ο παλιός σου εαυτός? Πού είναι ο έντιμος επαναστάτης?
-Μα στην εποχή των αριθμών όλα αυτά μοιάζουν γραφικά
Πρέπει να παντρευτών , να ξεχάσω, να βρω και μια δουλειά
-Και όταν τα κάνεις όλα αυτά νομίζεις ότι όλα θα πάνε μια χαρά?
-Μόνο αν έχω προλάβει και έχω κάνει λεφτά
-Δεν το πιστεύω οτι σε ακούω να λες όλα αυτά που λες
ό,τι αγνο σου 'χει μείνει είναι μαζί μου στο χθες
Το ξέρω όταν μ' ακούς είναι σαν να ξύνεις πληγές
κι ανήκουν όλες στο τώρα και θα 'ρθουν κι άλλες πολλές
Το ξέρω πως δεν αντέχεις, σε πνίγει του κόσμου η τρέλα
υπάρχουν βράδια που σε έχω ακούσει να κλαις ακριβώς σαν κι εμένα

FFC - Ρυθμοδαμάζοντας

Στιχουργικά και μουσικά
Δεν έχεις δώσει για μένα αρκετά
Δε κοιτάζω πίσω πια μόνο μπροστά
Αν το 'χεις μέσα σου δεν σταματά
Στιχουργικά και μουσικά
Δεν έχεις δώσει για μένα αρκετά
Δε κοιτάζω πίσω πια μόνο μπροστά
Αν το 'χεις μέσα σου δεν σταματά
Ρυθμοδαμάζοντας ύφος αλλάζοντας
Στέκεις απορημενος ναι κοιτάζοντας
Ριμες προστάζοντας νερα ταράσοντας
Με το μικρόφωνο μπαίνω ανάμεσα στη μουσική με στίχους προκαλώ σημεία και τέρατα
Πες μου που έχει ξανακουστεί λυρικό ξέσπασμα στα 3/4
Δως μου δύο λεπτά είναι αρκετά για να δεις πως δεν υπάρχει τίποτα που να μην γίνεται πας λέω μείνετε ακούστε κρίνετε
Λίγο πριν φύγετε κι εσείς ιδιοφυείς MC's
Στο μικρόφωνο ο ρυθμοδαμαστης
Για να δεις μονάχα πως τα πράγματα είναι απλά για μένα
Άλλο ένα στυλ μόνο για σένα
Σένα και χαρτί γνωστή η συνταγή
Όμως δεν ασκούν μόνο αυτα πρέπει να έχεις κι αντοχή
Πάνω στην σκηνή σαν MC κι εσυ
Κάνοντας επίθεση φέρνω σ' αντίθεση
Ανεπνευστα LP αντιμέτωπα με μια καινούργια απειλή
Ρυθμοδαμάζοντας ριμες με όρεξη τα δύο λεπτά μάλλον θα γίνουν τρία
Σου μοιάζει εύκολη πως είναι υπόθεση το ίδιο είχαν πει και για την Τροια
Τους πήρε 10 χρόνια φορά χρειάζεσαι κι εσυ
Για να βρεις μια ιδέα που να 'ναι πρωτότυπη σωστή
Γι' αυτό λοιπόν κι εγώ ξαναχτυπάω ποικιλοτρόπως
Κι ελπίζω να μην πάει τσάμπα ο κόπος
Χωρίς κανενός την συναίνεση παραμένω εξαίρεση αίρεση μουσική με ενέργεια θετική που υπόσχεται να δώσει έμπνευση ένεση ψυχολογική διέγερση
Σεβασμός είναι κάτι που πρέπει ν' αποκτήσεις
Μην το ψάχνεις σε πωλήσεις κι έτοιμες λύσεις
Τα όρια σου πρέπει να εξαντλήσεις κι αν έχεις κάτι να πεις τότε να μιλήσεις
Έτσι απλά για πολλοστή φορά
Συνεχίζω να 'χω μέσα μου πολλά μηνύματα
Και κάνω διάλειμμα καινούργιο άνοιγμα
Μην το παίρνεις προσωπικα παρτο σαν μάθημα
Στιχουργικά και μουσικά
Δεν έχεις δώσει για μένα αρκετά
Δε κοιτάζω πίσω πια μόνο μπροστά
Αν το 'χεις μέσα σου δεν σταματά
Στιχουργικά και μουσικά
Δεν έχεις δώσει για μένα αρκετά
Δε κοιτάζω πίσω πια μόνο μπροστά
Αν το 'χεις μέσα σου δεν σταματά
Δεν σταματά
Δεν σταματά
Δεν σταματά δεν σταματά...

FFC - Ριμοθέτηση

Ζώντας!
Zώντας λοιπόν στη Αθήνα
Μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα
μεσα στη ρουτίνα, όλα μια βιτρίνα
αποκλεισμένος σε καραντίνα
σαν επικίνδυνος ιός
για όλα αυτά που αντιπροσωπεύω
έρχομαι και φεύγω
κάπου σε μπερδεύω
με παγιδεύεις μα προοδεύω
κι έτσι ξεφεύγω και αντιπαρατάσσω
λέξεις, πιο πολλές απ' όσες θα μπορούσες να αντέξεις
με ένα πρωτότυπο τρόπο θ' ακούς μουσικές λυρικές συνθέσεις
όχι δεν έχει να κάνει με τη δόξα και οπωσδήποτε δε πρόκειται για τα λεφτά
Μάλλον δεν κατάλαβες καλά γι' αυτο θα πρέπει να σου δείξω πως γίνεται σωστά
ειδικές εγκοπές από τα μέσα με μουσικές ανατροπές θέλω MCs χωρίς περικοπές
ούτε και αναστολές, λυρικές αποστολές και αποδείξεις άμα θες είναι μπροστά σου ετοιμάσου ψάξου έρχεται και η σειρά σου μη κοιτάς τα όνειρα σου κρατά τα δικά σου για φαντάσου άλλο ένα πλήγμα το δικό μου στίγμα προκαλώντας ρήγμα μαγικό μίγμα πάντα μες τα λίγα κι είναι απλώς ένα δείγμα!

Υπάρχουν δήθεν mcs που δε ξέρουν τι λένε και όμως μιλάνε και αυτό μου τη δίνει συμπέρασμα βγάζω γυρεύοντας πάνε και έτσι λοιπόν πηγαίνω παραπέρα και επροκειται να κάνω τη παρουσία μου αισθητή και έχω αφορμή κι είναι η στιγμή για να ακουστεί μετά μπορείς να κάνεις ότι θες εσύ!
Πρόκειται για κάποιους και ρωτάς ποιους αναφέρομαι σ' αυτούς που βλέπουν στίχους, ρίμες και ρυθμό χωρίς σεβασμό και ενδοιασμό είναι εύκολο λοιπόν να μπω στο πειρασμό να πω:

Μόνο για τη δόξα μόνο για το χρήμα; Ξέχασες τι είναι αυθεντικό και είναι κρίμα! δυνάμωσε τα μπάσα χαμήλωσε τα πρίμα Σκηνοθέτη άσε το ρυθμό με τη ρίμα να δούνε πως πρέπει να γίνεται και τι συμβαίνει όταν ευθύνεται η τέχνη και όχι το χρήμα η μουσική μας δε κατευθύνεται απλά μεταβάλλεται και εξελίσσεται ξέρει καλά στους καιρούς να ελίσσεται απ' όσα ζητάει ο χρόνος όσα σενάρια εσείς κι ας μας στήσατε γράφοντας λοιπόν τον επίλογο στο ψεύτικο μέλλον και πάλι αντίλογο το μέλλον σου μοιάζει να είναι αμφίρροπο και εγώ είμαι απλώς το αντίδοτο

FFC - Πρίσμα φαντασίας

Άλλη μια μέρα ξεκινά μα δε ξέρεις που θα καταλήξει
τι σου επιφυλάσσει το μέλλον ποτέ δε ξέρεις θα δείξει
λες και θυμάσαι σα να 'τανε χτες μερικές φορές κλαις
θυμάσαι κάποιον που 'φυγε άδικα και θέλεις κ' εσύ να φύγεις
να ησυχάσεις πάλι μόνος να μείνεις
καλύτερα όμως να το ξεχάσεις
το παιχνίδι της επιβίωσης κ' εσύ πρέπει να το περάσεις
πες μου πόσα χρόνια θα περάσουν, πόσοι αγώνες
πόσο αίμα πρέπει να χυθεί για να δεις πως όλα είναι ψέμα
απ' τήν αρχή μέχρι το τέρμα της διαδρομής
λίγες μάλλον θα είναι οι στιγμές που θα ξεκουραστείς
βλέπεις κ' εσύ θα τρέχεις και θα συναγωνίζεσαι την αδικία, τον πόνο, τον χρόνο
μην απελπίζεσαι σου λένε κάποιοι
που τα όνειρα σου εξαγοράζουν με ψεύτικη αγάπη
μια καλοστημένη απάτη γεμάτη με ψεύτικες υποσχέσεις
πως δήθεν για να πας μπροστά πρέπει και να διαλέξεις
τον τρόπο που θα φέρεσαι ρουφιάνος πρέπει να 'σαι
τον τρόπο που θα στέκεσαι στρατιώτης πάλι θα 'σαι
το πώς πρέπει να σκέφτεσαι μονόδρομος ευθεία
το άλλοθι θα έχουν στην εν ψυχρώ δολοφονία της δικιάς σου της ψυχής
εκτός κι αν αντισταθείς
εκτός κι αν καταφέρεις μόνος τη λύση για να βρεις
κ' έτσι βλέποντας όλ' αυτά μόνο μια λύση έχω
μάλλον θα το 'χει η μοίρα μου με το hip hop να αντέχω (να αντέχω)

Μα είναι όσα έχω με το hip hop αντέχω
σ' αυτή τη μάχη της ζωής φοβάμαι μα δε τρέχω
και σ' όλ' αυτά που βλέπω αντίδοτο θα έχω
ένα πρίσμα φαντασίας κι από μέσα του θα βλέπω

Μα είναι όσα έχω με το hip hop αντέχω
σ' αυτή τη μάχη της ζωής φοβάμαι μα δε τρέχω
και σ' όλ' αυτά που βλέπω αντίδοτο θα έχω
ένα πρίσμα φαντασίας κι από μέσα του θα βλέπω

Γι' αυτό πάρε ότι μπορείς, τώρα που μπορείς, τώρα που σε παίρνει
η επόμενη μέρα ποτέ δεν ξέρεις τι σου φέρνει
τα φέρνει η στιγμή όσα δε φέρνει ο χρόνος
μόνος κι αυτός προσπαθεί να επιβιώσει μα δε μπορεί
τον προσπερνάνε οι αιώνες και ιστορία γεμάτη από αγώνες
για μια ιδεολογία, κάποια ανεκπλήρωτη επιθυμία, για την ελευθερία
για μια χαμένη πατρίδα, για ένα καλύτερο μέλλον, για κάποιον που 'ψαχνε να βρει του γυρισμού το τρένο
και μην εκπλήσσεσαι γιατί απλά κρίνω απ' την κατάληξη
συνέχεια χειμώνας, πού 'ναι η άνοιξη
μοιάζει με όνειρο δράμα ανώνυμο σταλμένο από το πουθενά
κι όμως μια φλόγα ελπίδας κάπου βαθιά
μέσα μου λέει ότι έχω διέξοδο σ' αυτή τη ζωή με το hip hop να αντέχω (να αντέχω)

Μα είναι όσα έχω με το hip hop αντέχω
σ' αυτή τη μάχη της ζωής φοβάμαι μα δε τρέχω
και σ' όλ' αυτά που βλέπω αντίδοτο θα έχω
ένα πρίσμα φαντασίας κι από μέσα του θα βλέπω

Μα είναι όσα έχω με το hip hop αντέχω
σ' αυτή τη μάχη της ζωής φοβάμαι μα δε τρέχω
και σ' όλ' αυτά που βλέπω αντίδοτο θα έχω
ένα πρίσμα φαντασίας κι από μέσα του θα βλέπω

Ηθοποιός και συγγραφέας στη ταινία της ζωής
βλέπεις και 'γώ παίζω το ρόλο μου όπως και 'σεις
γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί ρόλοι που μπορείς να παίξεις
το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι απλά να διαλέξεις
μπορείς να είσαι καλός ή κακός, υπομονετικός, ανθεκτικός, δυνατός
κοινωνικά αποδεκτός, άλλες φορές περιθωριακός, λίγο αντικοινωνικός
εγωκεντρικός, εσωστρεφής, ειλικρινής, εγωιστής, σοβαροφανής, υποκριτής
αξιοπρεπής, εθνικιστής, αριστεριστής
μα όμως εγώ με όσα η ζωή μου έχει διδάξει
προσπαθώ πάνω απ' όλα να είμαι εντάξει
και πάντα θα φροντίζω διέξοδο να έχω
βλέπεις θα το 'χει η μοίρα μου με το hip hop να αντέχω (να αντέχω)

Μα είναι όσα έχω με το hip hop αντέχω
σ' αυτή τη μάχη της ζωής φοβάμαι μα δε τρέχω
και σ' όλ' αυτά που βλέπω αντίδοτο θα έχω
ένα πρίσμα φαντασίας κι από μέσα του θα βλέπω

Μα είναι όσα έχω με το hip hop αντέχω
σ' αυτή τη μάχη της ζωής φοβάμαι μα δε τρέχω
και σ' όλ' αυτά που βλέπω αντίδοτο θα έχω
ένα πρίσμα φαντασίας κι από μέσα του θα βλέπω

FFC - Ποιος Δαίμονας

Υπάρχουν όμορφες στιγμές μα σπάνια γίνονται συχνές
Υπάρχουν κάποιες μέρες που δύσκολα γίνονται εύκολες
Υπάρχουν ξεχασμένες πληγές που με πάγο τις καις
Υπάρχουν και κάποιες άλλες φορές που με το γέλιο σου κλαις
Υπάρχουν καταστάσεις που ξεχνώντας θυμάσαι
Υπάρχουν και μέρη που λείπεις και εκεί πάντα θα ʽσαι
Άσε τη ζωή να τρέξει και κερδίζοντας χάσε
Κάνε τις επιλογές και μάθε θαρραλέα να φοβάσαι
Υπάρχουν ώρες ώρες που είναι λογικό να τρελαίνεσαι
Υπάρχουν βλέμματα που σε κοιτούν μα νιώθεις ότι δεν φαίνεσαι
Υπάρχουν εποχές που ανθίζοντας μαραίνεσαι
Και κάποια άλλα βράδυα που μέσα στα όρια εκτρέπεσαι
Δεν είναι απαραίτητο να πεθαίνεις για να ανασταίνεσαι
Και μέσα στον πανικό στέκεσαι ακίνητος να ταλαντεύεσαι
Και κάποιοι σου επιβάλλουν τʼ άνοστα να γεύεσαι
Κράτα μόνο τα θετικά και μάθε δακρύζοντας να χαίρεσαι

Ποιος δαίμονας είναι μέσα μου και με γεμίζει βάσανα
Τη ματωμένη σάρκα μου τυλίγει με σάβανα
Μου θυμίζει σφάλματα που επαναλάμβανα
Μα τα ΄κανα εσκεμμένα μάλλον γιατί τʼ απολάμβανα

Μπορείς να φέρεσαι ευγενικά και να είσαι αγενής
Μπορεί τα βήματά σου να είναι σταθερά μα να παραπατείς
Χρειάζεται δύναμη για να μπορείς ξύπνιος να ονειρευτείς
Και να ξέρεις ότι μπορείς μέσα από το πρόβλημα τη λύση να βρεις
Οι πιο δυνατές κραυγές βγαίνουν από εκρήξεις σιωπής
Όταν νιώθεις καταδικασμένος μέσα στη νέκρα της ζωής
Ψάχνοντας τον εαυτό σου μπορεί να συμβεί και να χαθείς
Και θα σε υποχρεώσουν πολλές φορές το κλάσιμο να σεβαστείς
Το ʽχεις νιώσει μέσα στην ηρεμία σου να παραληρείς
Το ʽχεις βιώσει να μην υπάρχουν επιρροές μα να ʽσαι επιρρεπής
Κι έχεις χρεώσει πολλές φορές το ψέμα για αλήθεια
Έχεις αναλώσει την αγάπη τόσο ασυνήθιστα ίδια
Το ʽχεις βιώσει τα πρόβατα να γίνονται φίδια
Έχεις νιώσει μάτια να μιλούν πιο δυνατά από χείλια

FFC - Πισώπλατα

Ένας για όλους και όλοι για έναν"
όμως όταν έρχεται η δύσκολη στιγμή τότε δε βλέπεις κανέναν
σαν να 'χουν σπάσει τα φρένα
και όλα μοιάζουνε ξένα
με κυριεύει - με κυριεύει μια τρέλα
αρκεί μόνο ένα βλέμμα για να σου πει
ότι όσα πίστευες ψέμα
και άντε πάλι απ' την αρχή
διέξοδο μόνο μια πένα κι ένα φύλλο χαρτί
περιθώριο κανένα
τα όνειρά μου περιορισμένα
προκαθορισμένα
με άγχος και ευθύνες πάντα φορτωμένα
αν θες να πας μπροστά
προσόν πρέπει να έχεις ένα
ένα μόνο
μάθε μόνο καλά πώς να προκαλείς τον πόνο
και κατά τ' άλλα περασμένα ξεχασμένα
τα όνειρα που λήστεψες είναι καταγραμμένα
εκεί που διάλεξες και σε βολεύει εσένα
εκεί που δεν έχει χώρο για ανθρώπους σαν και μένα

Κι ακόμα ψάχνεις να βρεις ποιος φταίει
κάτι βαθιά μέσα σου νιώθεις να σε καίει
και πάνω που νόμιζες πως ήσουν δυνατός
πισώπλατα νιώθεις το μαχαίρι κι έτσι αρχίζει ο πόλεμος
πισώπλατα κι έτσι αρχίζει ο πόλεμος
στα παιχνίδια της ζωής πάντα παίζεις μοναχός
πισώπλατα κι έτσι αρχίζει ο πόλεμος
μα να ξέρεις πως θ' αντέχω όσο είμαι ζωντανός

Θυμάμαι κάποιον που μου 'χε πει να μην τα βάζω με το χρόνο
όμως εγώ αντιστάθηκα και της φωνής αλλάζω τον τόνο
δέκα χρόνια κι αν έχουν περάσει
μάλλον δεν ήταν αρκετά
κι έτσι ακόμα αντέχω στο 1997
καλή χρονιά
χρόνια πολλά σε όλους
σ' αυτούς που δεν είναι πια μαζί μας
που είναι σε άλλους κόσμους
βλέπεις έτσι είν' η ζωή και πώς να την αλλάξεις
απ' αυτά που ονειρεύεσαι πόσα μπορείς να κάνεις πράξεις
πες μου
πες μου τι φταίει πες μου
πες μου τι θέλεις πες μου
μονάχα μη λες πως δεν ξέρεις τι να κάνεις
είναι τόσο απλό
γι' αυτό και σου εξηγώ
και νιώθω όλα αυτά που λέω να ξαναπέφτουν στο κενό
κι έτσι βουλιάζω
στα στέκια της απόγνωσης πάλι συχνάζω
και μάρτυράς μου ο θεός
αν σταματήσω να φωνάζω, να ουρλιάζω, να κραυγάζω
και να βγάζω στη φόρα τ' άπλυτα όλων αυτών που μ' ενοχλούν
λες κι έχει πιάσει μπόρα
οι λύσεις πέφτουνε βροχή
και κάπου σε μια γωνιά βλέπω κάποιον που θέλει να κρυφτεί
μοιάζει με δικαστή, μοιάζει με δικηγόρο
μοιάζει με όλους αυτούς που ζουν κάθε μέρα από το δικό σου φόρο
ειρωνικά λοιπόν γυρνάει και μου λέει
"ακόμα δεν κατάλαβες ποιος είν' αυτός που φταίει;"

Κι ακόμα ψάχνεις να βρεις ποιος φταίει
κάτι βαθιά μέσα σου νιώθεις να σε καίει
και πάνω που νόμιζες πως ήσουν δυνατός
πισώπλατα νιώθεις το μαχαίρι κι έτσι αρχίζει ο πόλεμος
πισώπλατα κι έτσι αρχίζει ο πόλεμος
στα παιχνίδια της ζωής πάντα παίζεις μοναχός
πισώπλατα κι έτσι αρχίζει ο πόλεμος
μα να ξέρεις πως θ' αντέχω όσο είμαι ζωντανός

στα παιχνίδια της ζωής
στα παιχνίδια της ζωής
στα παιχνίδια της ζωής
στα παιχνίδια της ζωής

πισώπλατα
στα παιχνίδια της ζωής πάντα παίζεις μοναχός
πισώπλατα
μα να ξέρεις πως θ' αντέχω όσο είμαι ζωντανός

FFC - Πάρε Λίγο Φως

Θέλω αυτάρκεια να νιώσω με τα λίγα αυτά που έχω,
άλλο δράμα στη ζωή μου πια δεν το αντέχω.
Ήρθε η ώρα στη μιζέρια μου ν’ ασκήσω βέτο γιατί σκοτείνιασε πολύ που τώρα πια δε βλέπω.
Σ’ ότι με χαλάει έμαθα να αντέχω με τη φαντασία μου ελεύθερος να τρέχω.
Η ζωή πολλές φορές μοιάζει με εικόνα, αλλάζουμε διαθέσεις κι αυτή αλλάζει χρώμα.
Αλλάζουμε εποχές καλοκαίρι και χειμώνα,
περνάνε τα λεπτά και αυτά γίνονται τώρα.
Πόσα σπαταλάμε στης καριέρας τον αγώνα
πόσο γρήγορα το αύριο γίνεται τώρα.
Τι θα θυμόμαστε όταν περάσουνε τα χρόνια,
τι θα καταφέρουμε με μίσος και διχόνοια.
Φύγε τη ψυχή σου και αυτή θα ζει αιώνια,
μη μοιραστείς τα θέλω σου με δόσεις και κουπόνια.
Γι’ άλλη μια φορά…

Πάρε λίγο φως από τον ήλιο που ανατέλλει
Κι όταν πάλι δύσει αυτό το φως θα σε ζεσταίνει
Εν τέλει τι είναι αυτό που απομένει,
Ποιοι κέρδισαν πραγματικά, ποιοι μοιάζουνε χαμένοι…

Θέλω να δω μια μέρα που ο ήλιος θα λάμψει,
μπορεί να φωτίσει αδικίες, μίση, άγχη και λάθη.
Να υπάρχει δουλειά κι όχι δουλεία κι όχι το χρήμα να ‘ναι θρησκεία,
η ζωή να αποκτήσει αξία μακριά από την ανία.
Το νόημα ακόμα ψάχνω, μα έχω ρίξει τα θεμέλια.
Η ζωή δε δόθηκε για να’ ναι πάντα τέλεια.
Μάθε να αντιδράς λίγο αυθόρμητα και αυθαίρετα.
Κράτα τα όνειρα σου ζωντανά, απλά κι ελεύθερα.
Άσε το μυαλό χωρίς φανατισμό,
να ζήσει απαλλαγμένο από τον εγωισμό.
Να μην υπάρχει έγκλημα, να μην υπάρχουν κλέφτες,
να μην υπάρχουν άποροι ούτε ρακοσυλλέκτες.
Να μην υπάρχουν λόγια σε μπαλκόνια από ψεύτες,
να μην αλώνουνε λαούς, να στέλνουνε ευχές,
να μην υπάρχει άλλο πολεμική δράση
να μην υπάρχουν πια νεκροί στη γη από άκρη σε άκρη.

Πάρε λίγο φως από τον ήλιο που ανατέλλει
Κι όταν πάλι δύσει αυτό το φως θα σε ζεσταίνει
Εν τέλει τι είναι αυτό που απομένει,
Ποιοι κέρδισαν πραγματικά, ποιοι μοιάζουνε χαμένοι…

FFC - Οχυρωμένη Αντίληψη

Η αντίληψη μου παραμένει ακόμα οχυρωμένη
σε μια ζωή επιθετικιά προσανατολισμένη
δοκιμασμένη κάτω από αντίξοες συνθήκες
το νόημα της ζωής δεν θα ρωτήσω αν βρήκες
σκοπός μου να χεις πάντα δίπλα σου μία φωνή
που να σ' εκφράζει να σου δίνει δύναμη πνοή
και μόλις παίξει το cd μικραίνουν οι αποστάσεις
βρίσκομαι δίπλα σου εκεί σ' όλες τις καταστάσεις
στα πάνω και στα κάτω σου στις πιο καλές στιγμές σου
στις εύκολες στις δύσκολες και στις χειρότερες σου
αυτό μετράει τελικά και πιστεύω πως το ξέρεις
όταν δε νιώθεις μόνος σου τις ώρες που υποφέρεις
μα κάθε εμπόδιο για καλό όπως μας λέει και το ρητό
κι έτσι με ρίμες και νότες φτιάχνω εμβόλιο ισχυρό
με τον κατάλληλο τρόπο έχω τους στίχους μου όπλο
χιλιάδες σκέψεις βουίζουν και χωρίς να χάσω χρόνο
οι σκέψεις γίνονται λέξεις οι λέξεις γίνονται φράσεις
οι φράσεις γίνονται στίχοι που ίσως απλά τους ξεχάσεις
μα αν πάλι κάτι σου μείνει να σε συντροφεύει τα βράδια
κράτα το μέσα σου αυτό οχυρωμένο για πάντα

για πάντα οχυρωμένο το δικό μας πεπρωμένο
κι αν θέλεις και εξήγηση οχυρωμένη αντίληψη [x2]

πάντα μέσα από εμπειρίες και προσωπικά βιώματα
παίρνω την πρώτη ύλη κ αναπτύσσω τ'αντισώματα
κι όταν ακούω τους στίχους να βγαίνουν κι από άλλα στόματα
αυτό δεν τ 'αλλάζω μ όλου του κόσμου τα διπλώματα
στ 'ορκίζομαι πολλές φορές νιώθω πως εξατμίζομαι
στης μουσικής τ' άγια νερά όταν βαπτίζομαι
κι αναλογίζομαι τι να είναι αυτό που τόσα χρόνια με κρατάει
είν 'η θέληση για έκφραση που ποτέ δεν σταματάει
είν 'ο κόσμος που στο ράδιο τα κομμάτια μας ζητάει
η πουτάνα η ζωή που όλο πισώπλατα χτυπάει
και με πεισμώνει κι όσες φορές με πληγώνει απλώς ανταποδίδω με ήχους και στίχους
φοβάμαι και δεν στο κρύβω μα ούτε σκύβω το κεφάλι στην πρώτη αναποδιά
εξάλλου λένε πως πολεμάς τη φωτιά με φωτιά
ενοχοποιητικά περιστατικά πάντοτε βασισμένος
παρουσιάζω τον τρόπο που παραμένω οχυρωμένος

πάντα το hip hop μέσα στο αίμα μου το έχω [x4]

για πάντα οχυρωμένο το δικό μας πεπρωμένο
κι αν θέλεις και εξήγηση οχυρωμένη αντίληψη [x2]

απ 'τους σκληρούς καιρούς περάσαμε σ 'άλλη διάσταση
και γίναμε απειλή για κάθε ψεύτικη κατάσταση
όμως άλλος είμαι γω και άλλος είσαι συ
και η κλίκα της στάχτης ήτανε μόνο η αρχή
είναι το ημερολόγιο ενός τρελού mc
και δεν αρκεί στην πιο παλιά μάχη κανείς απλώς να βρεθεί
είναι το παιχνίδι στημένο οι σκέψεις έχουν χαθεί
μέσ 'από πρίσμα φαντασίας τη βγάζω καθαρή
και όλα όσα ελπίζω πάντα θα τα θυμάμαι
κι όσο γι αυτούς που έχουν φύγει "θέλω κοντά σου να 'μαι"
ήρθα από άδειο σκηνικό μια φορά κι έναν καιρό
κι έδωσα στ 'όνειρο ζωή όταν ήταν ψυχικά νεκρό
ρυθμοδαμάζοντας βαρέθηκα να δαμάζω mc's
και δε με νοιάζει πια γιατί έχω όπλο επιλογής

για πάντα οχυρωμένο το δικό μας πεπρωμένο
κι αν θέλεις και εξήγηση οχυρωμένη αντίληψη [x2]

FFC - Όσα μου 'μαθες εσύ

Μοιραστήκαμε τα πάντα όσο ζω σ' αυτή τη γη
Κάθε γέλιο, κάθε δάκρυ, κάθε τέλος, κάθε αρχή
Ήσουν δίπλα μου με θάρρος στην πιο κρίσιμη στιγμή
Τότε σε έλεγα hip hop τώρα σε λέω μουσική

Ήσουν συντροφιά τα βράδια όταν οι φίλοι είχαν χαθεί
Να με γεμίζεις με δύναμη όταν είχα κουραστεί
Μου 'λεγες να κρατήσω έστω την ψυχή μου καθαρή
Τότε άλλαξα το όνομα σου και σε φώναξα ζωή

Με νανούριζες όταν οι σκέψεις δεν με άφηναν να κοιμηθώ
Μ' έμαθες να παίρνω ρίσκο για ότι στ' αλήθεια αγαπώ
Με βοήθησες να φτιάξω έναν κόσμο που να αντέχω
Να εκφράσω με ειλικρίνεια όσα μέσα στην ψυχή μου έχω

Φώναξες μαζί μ' εμένα όταν ήμουν θυμωμένος
Μου 'δειξες τον δρόμο όταν ένιωθα χαμένος
Δεν με πρόδωσες ποτέ, ήσουν πάντα στο πλευρό μου
Έδιωξες τον εφιάλτη απ' το πιο όμορφο όνειρο μου

Μου 'δειξες πώς να κρατήσω το παιδί που ήμουν ζωντανό
Στον κόσμο αυτόν τον κυνικό να ζω με ρομαντισμό
Μεγαλώσαμε μαζί με ευθύνη αλλά και μ' αφέλεια
Μα μόνο που σ' είχα συντροφιά μου ένιωθα και νιώθω τέλεια

Όσα μου 'μαθες εσύ μένουνε για πάντα χαραγμένα
Σε βινυλίου χαρακιές, σε ζωγραφιές πάνω σε τρένα
Και όσα μου 'μαθες εσύ τώρα που φτάνω τα τριάντα
Τα φύλαξα όλα εδώ σ' ένα ρυθμό και μια μπαλάντα

Μ' έμαθες να είμαι πιστός σ'όλα αυτά που εγώ πρεσβεύω
Να υποστηρίζω με πάθος όσα πραγματικά πιστεύω
Νιώθω περήφανος για όσα μαζί έχουμε καταφέρει
Και τώρα που γράφω αυτούς τους στίχους πάλι μου κρατάς το χέρι

Κι όρθιο θα με κρατήσεις όταν η ζωή ανάποδα τα φέρει
Όπως κάνεις τόσα χρόνια κάθε χειμώνα και καλοκαίρι
Χωρίς εσένα δεν νομίζω να την είχα βγάλει καθαρή
Ίσως να τα 'χα παρατήσει, μπορεί και να 'χα βολευτεί

Σε μια δουλειά, εννιά με πέντε, σε κάποιου ρουφιάνου τη στολή
Γιατρός, μπορεί και δικηγόρος, μπορεί και να 'χα παντρευτεί
Άλλα όσα εσύ μου 'χεις χαρίσει με τίποτα πια δεν τ' αλλάζω
Γιατί νιώθω ακόμα ζωντανός κι ας μένω πολλές φορές στον άσσο

Έτσι απλά σ' ευχαριστώ που ωρίμασες μ' εμένα
Κι αυτά που νιώσαμε μαζί δεν είναι κατανοητά για τον καθένα
Κι από το γάμο το δικό μας γεννήθηκαν νότες και στίχοι
Για να μου θυμίζουνε πάντα ότι σημαντικό ως τώρα έχω ζήσει
Κι όταν το εφηβικό μου όνειρο κάποτε την πόρτα θα χτυπήσει
Ξέρω καλά πως πάντα θα 'ναι κάποιος εκεί για να του ανοίξει

Όσα μου 'μαθες εσύ... ] 2x

FFC - Ο κύκλος

Παράλογα μοιάζουνε τα πράγματα που δεν καταλαβαίνω,
πάρα πολλά κάνω όταν δεν γίνονται αυτά που περιμένω,
περίμενα χρόνια να βρεθώ σε αυτή εδώ τη θέση,
πείρα κάποιες απαντήσεις μ'αρέσει δε μ'αρέσει.

Πρώτον προσπαθώντας να σπάσω το φράγμα του στίχου,
πραγματοποίησα όνειρα άπιαστα,
τα εφτά cd που έχουμε βγάλει στοιχεία αδιάσειστα,
διευρύναμε τους μουσικούς ορίζοντές μας,
σα τους μουσικούς που παίζουνε όργανα άταστα.

Δεύτερον μάλλον βγήκε σε καλό που δεν φταίνε,
τα ευρό για αυτό που έχω φτάσει να είμαι εγώ,
μάλλον φταίει το στυλό,
που δεν χρειάστηκε μέχρι τώρα να συντηρώ στην Εκάλη ένα ακίνητο,
παρά μόνο ένα κοινό ευσυνείδητο.

Τρίτον για να έχεις κοινό,
πρέπει να έχεις κάτι κοινό με αυτό,
αλλιώς υπάρχει κενό που δεν συμπληρώνεται,
το εννοώ.

Τέταρτο οι πράξεις και τα λόγια ενός mc πρέπει να βρίσκονται σε αρμονία,
δεν αρκούν οι ρίμες του κάνουν ομοιοκαταληξία,
στο χέρι σου είναι και στο μυαλό σου,
είπα στο χέρι σου είναι και στο στυλό σου,
σου λέω ξανά στο χέρι σου είναι και στο τετράδιο σου,
είναι στο χέρι σου να βρεις το προορισμό σου.

Έκανα το κύκλο μου hip-hop μα πάλι γύρισα σε σ'ένα,
έκανα το ταξίδι μου σα τον Οδυσσέα,
το αίμα έγινε μελάνι μα εγώ δεν άγγιζα την πένα,
μα χωρίς να σε σκεφτώ δεν πέρασε ούτε μια μέρα. (χ2)

Υπήρξε περίοδος που δεν ήθελα να γράφω,
δεν ήθελα να σκάψω μέσα μου,
γιατί φοβόμουν να μάθω την αλήθεια και το ψέμα μου,
έχω πει αυτές τις δύο λέξεις τόσες φορές,
που σκέφτομαι μήπως έφτασα στο τέλμα μου.

Δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο μια καινούργια αρχή,
οι ρίμες είναι απλώς μια αφορμή να ανακαλύψω την αιτία μου,
ζωγραφίζω την θλίψη μου με λέξεις,
είναι που σιχάθηκα τα γκρίζα τοπία μου,
αν με βαρέθηκες τότε θα χαλάρωσες δια της απουσίας μου,
γράφοντας τόσα χρόνια έγινα κάτοχος μιας ανοσίας που,
με κατέστησε ικανό να ανατρέπω κάθε ψυχρολουσία μου,
εξέθεσα προς κοινή θέα σχεδόν κάθε ευαισθησία μου,
γράφω γιατί έτσι αποφεύγω την πνευματική αναπηρία του,
κόσμου που μάλλον δε θέλει,
γιατί μπορεί να ξεφύγει από την ακινησία του,
γράφω για να υπενθυμίζω σε μερικούς την αμνησία τους,
προσπαθώντας να κατανοήσω την ψυχολογία τους,
και να βρω που ταιριάζει η παρουσία μου,
γράφω για να συγκεκριμενοποιήσω ότι είναι φλου,
μου φαίνεται πως το να γράφω είναι απλώς μια επιθυμία μου,
που σου βάζει συνήθως σκέψης και αμφισβητείς την εξουσία τους,
πως σε ποιους και το πως να εκφράζω την αδυναμία μου,
να απαντήσω στις απορίες σου,
παρά μόνο όταν μια ρίμα μου γίνετε κτήμα σου,
και νοιώθω πως δεν είμαι τρελός τελικά,
πιστεύουν κι άλλοι στην ουτοπία μου.

Έκανα το κύκλο μου hip-hop μα πάλι γύρισα σε σ'ένα,
έκανα το ταξίδι μου σα τον Οδυσσέα,
το αίμα έγινε μελάνι μα εγώ δεν άγγιζα την πένα,
μα χωρίς να σε σκεφτώ δεν πέρασε ούτε μια μέρα. (χ3)

FFC - Νέος τρόπος σκέψης

FF.C - Παρεμβολές - ΝΕΒΜΑ
Τα λένε σταράτα...
Έι, σερίφη! Φέρε άλλη μια κανάτα!

Είμαι εδώ πάλι
Απέναντί μου το μπουκάλι
Μέσα στη ζάλη, πάλι
Αρχίζω, κάνω κεφάλι
Πραγματικότητα έστω για λίγο
Ναι, μου κάνει τη χάρη
Και στο δικό της το καζίνο
Παίζω και ρίχνω το ζάρι
Φέρνω τώρα εξάρες
Σκέφτομαι μ' άλλο τρόπο
Το κρασί είναι γλυκό
Και μου δείχνει το δρόμο
Δεν ξέρω αν είναι ο σωστός
Δεν σου είπα αυτό
Μα το μπέρδεμα στο μυαλό μου
Τώρα γίνεται απλό
Το βλέμμα γίνεται λοιπόν θολό
Κι έτσι ξαναπιάνω το ποτήρι
Νιώθω πάλι τον πόνο να σβήνει
Καθώς το ακουμπάω επάνω στα χείλη
Πόσο ακόμα έχει μείνει;
Ακόμα συνεχίζει να πίνει
Ελπίζω να 'ναι αρκετό
Όλους για να μας στείλει

Είναι ο νέος τρόπος σκέψης
Πίνω κρασί και φτύνω λέξεις
Διώχνω μακριά τις σκέψεις
Είναι ο τρόπος να αντέξεις (x2)

Ταξίδεψα σε άλλους κόσμους
Έψαξα, και γύρισα
Ξανάφυγα από το χθες
Μα δεν ησύχασα
Εισιτήριο η ζάλη
Πάλι άδειο το μπουκάλι
Δε μου φτάνει για να μπω
Σε μια διάσταση άλλη
Η θολούρα μια εικόνα
Κι ένα κόκκινο μάτι
Ξανανάβω τα σβησμένα
Πριν να γίνομαι στάχτη
Τ' αλκόολ, η απομόνωση
Και θα μ' αφήσει
Να ξερνάω συνεχώς
Να ξαναρχίζω το μεθύσι

Τώρα που ξαναλιώνω
Θαρρώ πως νιώθω
Αυτή τη νύχτα
Την ανηφόρα της ζωής
Προς τα πάνω κατρακυλάμε
Θάρρος μου 'πανε να 'χεις
Και όλα περνάνε και πάνε
Να δεις που τα δάκρυα
Θα πάψουν να κυλάνε
Βουτάμε σ' ένα ποτήρι
Τα λάθη μας
Ξεχνάμε, μεθάμε, και θα 'ναι
Σαν να ξημερώνει
Καινούργια μέρα
Ο ήλιος διώχνει τα σύννεφα
Απ' τον αέρα, χαμογελάμε εμείς
Κερνάμε μια γουλιά να πιεις
Απ' το βαρέλι της ζωής

Είναι ο νέος τρόπος σκέψης
Πίνω κρασί και φτύνω λέξεις
Διώχνω μακριά τις σκέψεις
Είναι ο τρόπος να αντέξεις (x2)

Παραδίνομαι...
Παραδίνομαι...
Παραδίνομαι...
Παραδίνομαι...

Αδειάσαμε κανάτια
Γίναμε κομμάτια
Και κομμάτια φτιάξαμε
Σε κρασιού και καπνού
Κύμματα βουλιάξαμε
Προβλήματα ξεχάσαμε
Και ξανά (ξανά)
Αρχίσαμε, μεθύσαμε
Ήπιαμε, ίσαμε (ουπς, γκάφα!)
Ποιότητας άλφα
Οίνο, φίνο, πίνω
Λέξεις φτύνω
Και σου δίνω
Από ένα φίλο που 'χω
Και που 'χα
Στυλ αλκοολούχα
Τις ρίμες αλλάζω σα ρούχα
Και ξαναμπαίνω
Ψεύτικοι MCs (σσσσςςς)
Τουμπεκί ψιλοκομμένο
Όταν μπαίνω
Με στυλ μεθυσμένο, χαμένο
Το μυαλό μου θολωμένο
Στο κρασί βουτηγμένο, ζαλισμένο
Στο οινόπνευμα πνιγμένο
Βλέπω τον παραγωγό
Χωρίς να περιμένω
Τον ακολουθώ
Και σε προσκαλώ
Αν θες μαζί μας έλα (έλα!)
Χαμογέλα (γέλα!)
Τα σύννεφα απ' τον αέρα
Διώξε, κάντα πέρα
Και πέταξε στον αέρα

Είναι ο νέος τρόπος
Και ίσως όχι ο σωστός
Αφού μπορώ και ξεφεύγω
Για μένα είναι αρκετός
Μ' ένα μπουκάλι κρασί
Στο πλευρό μου
Τώρα σκέψεις αφήνω πίσω
Και στην πραγματικότητα
Ξανά δεν θέλω να γυρίσω
Πίνω λοιπόν στην υγειά
Όλων αυτών που πάντα
Δίπλα μου στέκονται
Σ' αυτούς που έρχονται
Και σ' όσους και όσες απέρχονται
Σέβομαι αυτούς που με σέβονται
Μια πρόποση λοιπόν, γι' αυτό
Σε κάθε γνήσιο και αυθεντικό

Είναι ο νέος τρόπος σκέψης
Πίνω κρασί και φτύνω λέξεις
Διώχνω μακριά τις σκέψεις
Είναι ο τρόπος να αντέξεις (x2)

Παραδίνομαι...
Παραδίνομαι...
Παραδίνομαι...
Παραδίνομαι...

FFC - Ναρκωτικά

[Intro – Ρεπορτάζ Ειδήσεων]
Τον λευκό θάνατο τον κερνάει κάποιος στην αρχή που κάνει τον φίλο. Πολλοί έχουν πλησιάσει τους μικρούς μαθητές και προσπαθούν να τους μυήσουν στο κόσμο των ναρκωτικών.
Και θα πάει και θα του πει… πάρε εντάξει … σε κερνάω μια φορά. Πάρε εσύ από εκεί και πέρα
Μερικοί παρασύρονται και παίρνουν ναρκωτικά. Οι περισσότεροι ξέρουν καλά και φυλάγονται. Και οι γονείς που το μαθαίνουν τελευταίοι απʼ όλους παθαίνουν σοκ.
Προχθές ήταν το Περιστέρι, χθες η Γκράβα(??), αύριο σειρά μπορεί να έχει το σπίτι μας.

[Verse 1]
Πριν 19 χρόνια γεννήθηκε απ΄την αρχή όμως η ζωή τον αρνήθηκε
Μετά το σχολείο βρέθηκε χαμένος,
σʼ ένα παρόν δίχως μέλλον παγιδευμένος
Όπου και να έψαξε δουλειά δεν βρήκε
Μόνο σε μια καινούρια κόλαση μπήκε
Κάποιος του είπε να καπνίσει μαύρο
Αυτός το έκανε με την ελπίδα να μην καπνίσει άλλο
Το ʽκανε με την ελπίδα να ξεχάσει
Βάζοντας προβλήματα
Σʼ ό,τι ήδη είχε αρπάξει
Αλλά κάπνισε ξανά και ξανά
Και τα λεφτά πια ποτέ δεν ήταν αρκετά
Όμως μια μέρα δεν βρήκε μαύρο
Έτσι ο έμπορος του πρότεινε κάτι άλλο
Του ʽδωσε χωρίς λεφτά ηρωίνη
Κι αυτός το πήρε με την ελπίδα τα προβλήματα να ξεδιαλύνει
Έτσι κάθε μέρα βυθίζεται ακόμα πιο πολύ
Σε μια κόλαση που δεν μπορούσε καν να αρνηθεί
Γιατί το είναι από πολύ καιρό νεκρό
Το μυαλό του ήταν έτοιμο να πέσει στο γκρεμό
Νεκρός από υπερβολική δόση
Και δεν υπαρχει πια κανείς εξηγήσεις για να δώσει.

[Chorus]
Ναρκωτικά μια ψεύτικη λύση
Ναρκωτικά μια ψεύτικη λύση
Ναρκωτικά μια ψεύτικη λύση
Σʼένα δρόμο που κανείς δεν πρόκειται πίσω να γυρίσει

[Verse 2]
ήταν ένα κορίτσι γύρω στα 16
κάτι όμως ήθελε τη ζωή της να αλλάξει
τα φτιαξέ μʼ ένα αγόρι μεγαλύτερο
αλλά δεν ήταν για αυτή ό,τι το καλύτερο
Της πρότεινε ναρκωτικά για να ʽρθει πιο κοντά
Το δέχτηκε
(γιατί)
τον αγαπούσε πραγματικά
έτσι αυτός την έσπρωξε εκεί που ήθελε
και ύστερα άρχισε και τη λήστευε
της ζητούσε λεφτά πιο πολλά και πολλά
ενώ αυτή δεν είχε τίποτα άλλο πια
έτσι άρχισε να πουλά το κορμί της
και να σκοτώνει σιγά σιγά τη ψυχή της
ήδη σε έναν χρόνο είχε βαρεθεί τη ζωή της
η ζωη της ήταν η κόλαση της
όλα αυτά την έκαναν να πάρει απόφαση
ο θάνατος ήτανε η μόνη απόδραση
από τον εφιάλτη της ζωής
από πού δεν μπορούσε να την βγάλει πια κανείς
έτσι μια μέρα πήδηξε από τον 6ο όροφο στο κενό
άλλη μια θυσία στο λευκό βωμό.

[Chorus]
Ναρκωτικά μια ψεύτικη λύση
Ναρκωτικά μια ψεύτικη λύση
Ναρκωτικά μια ψεύτικη λύση
Σʼένα δρόμο που κανείς δεν πρόκειται πίσω να γυρίσει

6αρια - Δεν Μετανιώνω

Axel

Δες την καριολα στη TV
για να γινεις σαν κ' αυτη πορνη
τα προτυπα σου σβηνω Αξελ οτι πει
βαψε τα νυχια σου φτιαξε τα μαλλια σου παρε την δικια σου
κ' αλλους δυο να σας γαμησουνε να ζησεις την βραδια σου
λιγο πιο κατω γραφω πριν το παρεις γραμμη
η Αθηνα ειναι η πολη μου κ' οι στιχοι μου καυτοι
μπες στο facebook απ' το PC να βρεις κανα μουνι
δεν γουσταρω μην με παρεις τηλ γιατι δεν θα 'μαι εκει
στο μαγαζι που θα πας δεν θα με δεις μην μιλας
δεν αραζουμε στα στεκια αυτα δεν ειναι αυτα για μας
τα 6αρια δεν θα πουνε στο σημειο της βραδιας
που θα γινουνε ολα πουτανα φραγκα μην χαλας
για ανουσια πραγματα μην περιμενεις θαυματα
απο χθες τα μεσανυχτα δεν βαδιζουμε παραλληλα
παρανοια με πιανει κολληστε δυο πενταφυλλα
κ' αφηστε τους στη μοδα τους να περνουνε παρασημα
τραβα να ψωνησεις οτι βγει να το βαλεις να δειχτεις
να μπλεχτεις μεσ' στα διχτυα μιας πλεκτανης
η κοινωνια σου παιρνει φραγκα απο παντου ρε μαγκα
ακου λιγο προσεχε κ' εχε ανοιχτα τα ματια
τα ματια μας βλεπουν πολλα γιαυτο δεν μας κοιτανε
γιαυτο στην γειτονια μας τα 6αρια τραγουδανε
ή αγαπανε ή μισουνε ή ακουνε ή μιλανε
κ' υπολοιποι δεν ξερουν ουτε καν για τι μιλαμε

Emor

Νιωθω τ' απολυτο παγωμα απο ατομα
σκαλωμα βλεπω στο χερι μου ενα αιματωμα
τριγυρω πραγματα σπασμενα απο εμενα
δεν θυμαμαι καλα απλα ειχα νευρα τσακισμενα
τριγυρω κλαινε γελανε τα νευρα μου σπανε
ολοι προσποιουνται και καπου αλλου το πανε
κανε οτι μπορεις βαρεθηκα να 'σαι ευθης
μην κρυβεσαι, ελα καταματα να με δεις
δεν μετανιωνω που τη σκοτωσα σου λεω
με βαραινε δεν αντεχα πνιγομουνα δεν φταιω
ισως γεννηθηκα σε αλλη εποχη
μπορει να χαθηκανε ολοι στην διαδρομη
δεν μετανιωνω αφηστε με μονο μου εδω
παρεα μου την τρελα μου μονο κ' ενα στυλο
απομονωστε με απο τη κοινωνια σας
σημερα σκοτωσα την ανια σας

6αρια - Έχουμε Κάτι Κοινό

Emor

Κομπλε ειμαι ρε
ειναι τα 6αρια, το Sixtape

Εχουμε κατι κοινο ανθρωποι κ' οι δυο
ειναι για σενα
εχουμε κατι κοινο ανθρωποι κ' οι δυο
ειναι για μενα
εχουμε κατι κοινο ανθρωποι κ' οι δυο
ειναι για ολους
ελα κοντα μου νιωσε με κ' εγω θα σ' αγαπω
Ποσο αρσενικο νιωθεις οταν το μυαλο
δεν το αφηνεις να καλλιεργηθει και μενει πιστο
στα προτυπα που του 'χουν περασει απο μικρο
στο αν θα φαω αν θα πιω και αν θα γαμηθω
ενα καλο αμαξι ενα πρισμενο σωμα
μια καλη δουλεια να βρεις κ' ενα φιλτραρισμενο στομα
ακομα αναισθητος σαν παγος και ακομα στα πατωμα-τα
να κυλιεσαι πριν μπεις στο χωμα, ορμα
ζησε τον ερωτα το παθος την φιλια
παλεψε με τον τροπο σου να βρεις ελευθερια
τι ειρωνεια παλεψες μα στη πρωτη δυσκολια
τα παρατησες γιατι σ' απομονωσε η κοινωνια
θελει δυναμη και πισμα για να βγεις απ' την σαπιλα τους
μιλα τους αν δεν σε νιωσουν, πονεσε, χτυπα τους
εκτος κ' αν δεν βλεπεις κ' εισαι τυφλωμενος
θαμπωμενος απ' οτι γυαλιζει ισοβια σκλαβωμενος

Ρεφραιν

Αν εισαι αρσενικο αν εισαι θηλυκο
εχουμε κατι κοινο ανθρωποι κ' οι δυο
αν εισαι εγχρωμο αν εισαι λευκο
εχουμε κατι κοινο ανθρωποι κ' οι δυο
αν εχεις οτιδηποτε διαφορετικο
εχουμε κατι κοινο ανθρωποι κ' οι δυο
ελα κοντα μου νιωσε με κ' εγω θα σ' αγαπω

Ποσο θηλυκο νιωθεις οταν εκμεταλευεσαι
τα προσοντα σου για υλικο οφελος και δεν σεβεσαι
πρωτα απ' ολα εσενα την ιδια και αν δεν το σκεφτεσαι
θα 'ρθει μια μερα που θα ξυπνησεις μετα θα ντρεπεσαι
προβαλουν ηλιθια προτυπα στην TV
θες να γινεις κ' εσυ το πλαστικο ξανθο μουνι
δεν ειναι λαμψη μικρη
το φως βρισκεται στην ψυχη καλλιεργειται και σε οδηγει
εξω απο την φυλακη του σωματος σου
ψαχνι ειναι για να βρεις τον εαυτο σου
δεν ειναι η ομορφια σου το οπλο σου συγκεντρωσου
ζησε τον ερωτα μην κανεις προστυχιες
κ' αν πονεσες παλιοτερα εχεις ευθυνες δες

Ρεφραιν

Αν εισαι αρσενικο αν εισαι θηλυκο
εχουμε κατι κοινο ανθρωποι κ' οι δυο
αν εισαι εγχρωμο αν εισαι λευκο
εχουμε κατι κοινο ανθρωποι κ' οι δυο
αν εχεις οτιδηποτε διαφορετικο
εχουμε κατι κοινο ανθρωποι κ' οι δυο
ελα κοντα μου νιωσε με κ' εγω θα σ' αγαπω

6αρια - Μπορεί

Axel

Παταω στα ποδια μου γερα
κραταω την γροθια μου σφιχτα
με νιωθεις με διαθεση να κανω πολλα
κ' απαραιτητα δεν ξερω τι θα γινει μετα
απλα στον ρυθμο σε μεταφερω για να νιωσεις καλα
μετα θα φυγω για λιγο γιατι εχω δουλεια
κ' εχει και κινηση το βλεπω να μας παιρνει αργα
αστο και θα τα πουμε καποια αλλη φορα
εγω ενα beat θα βαλω κ' ενα rap θα γραψω ξανα
ανοιγω μια καινουργια σελιδα
και γραφω μια καινουργια ριμα
περπατω μεσ' στην Αθηνα το 'χεις δει και συ
σε μια βρομικη νυχτα ή σε μια ανυποπτη στιγμη
σ' ενα σκηνικο που θα σου αλλαξει ολη τη ζωη
μπορει, μπορει και οχι ομως γαμα το αυτο
εγω ποτε δεν σταματω και τρελαμενος γυρνω
και θα σκευτω πως θα φερθω σε προβληματα αν βρεθω
και θα το λυσω ειτε με το μυαλο ειτε με το στυλο
μετα απο αυτο δεν εξηγω περαιτερω τι θα συμβει
μπορει οι δρομοι που παιρνουμε να 'ναι διαφορετικοι και κοινοι
παιζει ρολο κ' η τυχη θα δειξει
αλητη πολλα φιλια απο Γαλατσι City

6αρια - Ξανασκάμε

Axel

Ξανασκαω
μην μ' απασχολεις πολυ γιατι εχω δουλειες και γυρναω
χθες το βραδυ εγινα φεσι απ' τα ξυδια παραπαταω
τα 'χω γραμμενα στ' αρχιδια μου ξερεις για τι μιλαω
σ' εχω γραμμενο στ' αρχιδια μου ξερεις που τριγυρναω
επισης σ' οποιον δεν μιλαω να μην μου μιλαει
κοιταω τον αλλον στα ματια να δω τι κοιταει
οποιος θελει τον Σπυρο να φαει ακυρο θα φαει
εχω μυαλο μεσ' στο κεφαλι, κοζαρω κ' αυτο μετραει
στον δρομο μεγαλωνω τον δρομο ψαχνω να βρω
γιατι ο δρομος μ' εμαθε να γραφω κατω τι ζω
νταξει η ψυχη μου ειναι αλλου μα το μυαλο μου εδω
κραταω γερα και στο 'πα οτι αρχιζω δεν σταματω
γιατι ειμαι εγω λογαριασμο δεν δινω δεν εξηγω
δεν εχω κολλημα του stage οταν δω θα χωθω
μπορει τους φιλους μου να βρω κανα τσιγαρο να πιω
μπορει για κανα δυο βδομαδες εντελως να χαθω
μονο αγαπη στα παιδια που χαθηκαν απ' την ζωη
και προσοχη στους υπολοιπους ειναι δυσκολοι καιροι
παρανομοια Λαμπρινη Γαλατσι περιοχη
κ' οποιος μας ψαχνει να του πεις εκει να 'ρθει να μας βρει

Emor

Ποιος να μιλησει ρε Σπυρακο και τι να πει
αν ειναι μαγκας δεν θα βρει κατι να χαλαστει
οι υπολοιποι στ' αρχιδια μου σκευτομαι πολλα
σκευτομαι θολα εχω προβληματα σοβαρα
και σοβαρα η ψυχη μου ειναι αγνη μα το μυαλο
δεν μ' αφηνει ουτε μια στιγμη λιγο χαλαρο
γυρω απατη καποιος να μου χτυπησει την πλατη
γιατι με πιανει βηχας οταν μιλω για αγαπη
καπου καποιες καρδιες ανησυχουνε
για το πως θα ειμαι σε λιγα χρονια οταν με δουνε
για αυτεσ τις καρδιες στεκομαι ορθιος ακομα
κ' αν τις βλαψεις εγω στην φυλακη κ' εσυ στο χωμα ΜΠΕΣΑ

Ρεφραιν

Ξανασκαμε τα 6αρια τραγουδανε
στηριζουμε την μουσικη κ' η μουσικη ειναι ο τροπος που μιλαμε
και διπλα μας ποιοι θα 'ναι αυτοι που αγαπαμε
κ' οι υπολοιποι δεν ξερουνε το πως και που το παμε
ξανασκαμε
τραγουδανε
που μιλαμε
πανε
παμε
και που το παμε

FFC - Μία Διαπίστωση

Μια διαπίστωση που έχω κάνει εδώ και καιρό
νιώθω πως είναι η σωστή στιγμή για να βγω να την πω
κάποιοι μπορεί να βγουν και να πουν πως είναι υπερβολική κι αστεία
όμως στ' αλήθεια δεν με πειράζει ειλικρινά δεν δίνω μία
Μία θητεία είναι η ζωή που ζούμε σου λέω στην ουσία
ίδιος είναι ο κάθε ρόλος μόνο που αλλάζει ονομασία
με μισθωτή αγγαρεία μου μοιάζει αυτό που εσύ το λες δουλειά
θέλεις δεν θέλεις μπαίνεις στο λούκι κι ας μην το θες πραγματικά
Μα είναι τα πράγματα έτσι φτιαγμένα δε μπορείς να κάνεις αλλιώς
και πάντα περιμένεις στην σειρά σου πότε θα γίνεις παλιός
Μα αν δεν έχεις το κατάλληλο μέσο την σωστή μετάθεση για να πάρεις
θα μείνεις για πάντα ένας νέος και πάντα θα τρέχεις ποτέ δεν θα φτάνεις
Μέχρι τη στιγμή που θα καταλάβεις πως δεν είσαι αυτός που θα 'θελες να ήσουν
Αντιρρήσεις δεν επιτρέπονται στο πειθαρχείο μπορεί να σε κλείσουν
Μη συνεχίζεις άλλο πηγαίνεις για στέρηση εξόδου
στρατιωτάκια πανομοιότυπα στο όνομα της προόδου

Ρεφραίν
Δε θα μιλήσω για την εξαίρεση παρά μονάχα για τον κανόνα
μοιάζει ο κόσμος αυτός που ζούμε με έναν οργανωμένο στρατώνα
μόνο που υπάρχει μία αλήθεια τόσο απλή όσο και σκληρή
απ'τη ζωή βλέπεις κανείς δεν μπορεί να πάρει αναβολή
"απ'τη ζωή αυτη κανείς δεν μπορεί να πάρει αναβολη"

Στεκόμαστε όλοι προσοχή χωρίς να ξέρουμε γιατί
λίγοι γλιτώνουνε το χακί και άλλοι το 'χουνε μέσα τους μια ζωή
Κι αυτοί που ξέφυγαν πάντοτε θα πληρώνουνε κάποιο τίμημα
άλλοι στην απομόνωση άλλοι τρελοί δεν τίθεται ζήτημα
Κι έτσι λοιπόν κυλάνε οι μέρες χωρίς καμιά αλλαγή
οι μέρες γίνονται μήνες οι μήνες χρόνια μια ολόκληρη ζωή
κοίτα πως πέρασαν λες, μοιάζουν σαν να 'τανε χτες χρόνια χαμένα
που 'ναι τα όνειρα πες σίγουρα όμως δεν είναι εκπληρωμένα
Εγκλωβισμένοι σε μια πόλη που όλοι είναι βολεμένοι τι απομένει
πες μου πώς θα γνωριστούνε πέντε εκατομμύρια ξένοι
συνωστισμένοι, σαν νεοσύλλεκτοι που δεν ξέρουν τι τους περιμένει
Στ' αλήθεια λοιπόν πες μου τι συμβαίνει
μήπως πρέπει να συμβιβαστω και να μην μιλήσω άδεια να ζητήσω
ή να τ' αφήσω όλα πίσω ποτέ να μην γυρίσω και να λιποτακτήσω
Το ξέρω υπάρχουν και αυτοί που τα 'χουν καταφέρει με κόπο και αγώνα
μα δεν αναφέρομαι στην εξαίρεση παρά μόνο στον κανόνα

Ρεφραίν
Δε θα μιλήσω για την εξαίρεση παρά μονάχα για τον κανόνα
μοιάζει ο κόσμος αυτός που ζούμε με έναν οργανωμένο στρατώνα
μόνο που υπάρχει μία αλήθεια τόσο απλή όσο και σκληρή
απ'τη ζωή βλέπεις κανείς δεν μπορεί να πάρει αναβολή
"απ'τη ζωή αυτη κανείς δεν μπορεί να πάρει αναβολη"

FullFace - Η Καλοσύνη Πέθανε

Καλες προθεσεις δεν υπαρχουν
η αληθεια πεθανε την καλοσυνη ο κοσμακης ξεχασε
γευτηκε τροφη χρηματικη ρευτηκε εγωισμο πολυ
και η βοη εκωφαντικη να κουφαθει καθε παιδι
να μην ξανακουσει ποτε για αγαπη αληθινη στη γη
καθε φωνη που μιλαει γι'αυτη να ' ναι τοσο χαμηλη
που να μοιαζει ενοχλητικη
ψιθυροι ελπιδας σε ενα πλαστικο κοσμο που ολοι φωναζουν σαν τρελοι
και ειναι περιεργο η μαλλον εγω νιωθω περιεργα
σαν ορφανο παιδι με περιεργο οιδιποδειο συμπλεγμα
γιατι θα ζεις οταν κανεις τα πρωτα βηματα
το στοιχημα δινει στην γεννα 1,10 για χρηματα
η καλοσυνη εχει χαθει για τα καλα
και σε εναν κοσμο σκατα πως να την παρουμε μυρωδια
ειμαι φωτια σε καθε ξυλινη ψυχη η σωμα
οσο μπορω και οσο με παιρνει αντιστεκομαι ακομα
αποροφαω τις ακτινες του ηλιου της αθωοτητας
και ασ παθω καρκινο της κυνικης κοινωνικοτητας
φοβαμαι κι ομως δεν το σκεφτομαι να αλλαξω
και η μετασταση ασ φτασει στο νου μου και ασ πεθανω
ραπαρω χωρις κατι να περιμενω να παρω
ειμαι το μαυρο κουτι μες το αεροπλανο
λιγη καλοσυνη στον τοπο που πεισανε το κοσμο ανοιξη
να κλεισουν τον αϊ βασιλη φυλακη για διαρρηξη

Ποια καλοσυνη για καλοσυνη
ρωτα να σου πουν αυτους που διωξαν απ'την Σμυρνη
Ποια καλοσυνη για καλοσυνη
πωτα οσους μενουνε μεσα στην Παλαιστινη
Ποια καλοσυνη για καλοσυνη
ρωτα οσους ειχαν σπιτι στην Ερζεγοβινη
Ποια καλοσυνη την καλοσυνη
μαλλον την πηρε καποιος μαζι του προς την σεληνη

Η καλοσυνη ηρθε αλλα δεν εμεινε αιωνια
πεθανε μαζι με τον batman στην ομονοια
εκει που καθε μερα γκρεμιζουνε ονειρα
και αφηνεις τα παιδια σου να παιρνουν θανατο απλοχερα
κοιτα πεθαινει η καλοσυνη καθε μερα
παρεα με την ψυχη ενος πατερα
που για να βγαλει γουστα παρατα την οικογενεια του
και στο νυχτοκαματο πρεπει να πεσει ακομα μια μητερα
η καλοσυνη πεθανε σου λεω την πρωτη μερα
που καποιος μαλακας ανακαλυψε την σφαιρα
την ιδια μερα που οι ανθρωποι βαλαν βερα με το χρημα
και ας βλεπαν πως τους κοβαν τον αερα
η καλοσυνη πεθανε στο οπλο ενος μπατσου
που εκπυρσοκροτησε πιο κατω απ'την Κολιατσου
και στα λογια ενος δικηγορου τσατσου
που ακομα κρατα ανεγκιχτα τα δικαιωματα του
η καλοσυνη πεθανε στου Αλεξανδρου το ξιφος
στου Τσεγκινς Χαν την τρελα και στου Αδολφου την παρανοια
σε ολων των πολεμοχαρων που σκοτωναν με ηθος
αυτοι πρωτοι κηδεψανε την καλοσυνη εγκαρδια
απ'οτι βλεπω και βλεπεις
η καλοσυνη συνεχως πεθαινει γιατι καποιος το επιτρεπει
και αν θελεις να την ξαναδεις στον Χριστο τραγουδα
γιατι μαζι του την πηρε συγχωροντας τον Ιουδα

Ποια καλοσυνη για καλοσυνη
ρωτα να σου πουν αυτους που διωξαν απ'την Σμυρνη
Ποια καλοσυνη για καλοσυνη
πωτα οσους μενουνε μεσα στην Παλαιστινη
Ποια καλοσυνη για καλοσυνη
ρωτα οσους ειχαν σπιτι στην Ερζεγοβινη
Ποια καλοσυνη την καλοσυνη
μαλλον την πηρε καποιος μαζι του προς την σεληνη

FFC - Λεπτή γραμμή

Είδα τα χέρια μου βαμμένα, από το δικό σου αίμα
Έμεινα αποσβολωμένος να κοιτάω, το ακίνητο σου βλέμμα
Μεταξύ αγάπης και μίσους, υπάρχει μια λεπτή γραμμή
Μερικοί σαν κι εμένα την περνάνε και πάνε και πιο ‘κει
Χρόνια ήμουνα το θύμα Και τι ειρωνεία; Τώρα θύτης
Μα ακόμα και νεκρή, πιο πολύ πάλι θα μου λείπεις
Το υποσυνείδητο μου να φωνάζει «ήταν η κακιά στιγμή»
Κι όσα έζησα μαζί σου περνούν μπροστά μου απ’ την αρχή
Σε είδα πάλι να ξεσπάς σε μένα, χωρίς λόγο και αιτία
Να με ταπεινώνεις συχνά, σαν να είσαι εθισμένη στη μοιχεία
Τόση κοροϊδία, το μυαλό μου δεν μπόρεσε άλλο να αντέξει
Δεν παραδέχθηκες τα λάθη σου, δεν είπες ποτέ ούτε μια λέξη
Όμως εσύ όπλισες το τρεμάμενό μου χέρι
Δε θυμάμαι τώρα πια αν ήταν πιστόλι ή μαχαίρι
Η μορφή του δικαστή, να φωνάζει δις ισόβια για μένα
Κι εγώ να σκέφτομαι μονάχα πώς θα ζω χωρίς εσένα

Και στο εφετείο η ποινή μειώθηκε σε εξήντα έτη
Κι ακούω ακόμα τον ήχο που κάνει το άψυχο σώμα όταν πέφτει
Κάποτε τα ΄χαμε όλα, μα δεν σου ήμουν αρκετός
Γιατί δεν μ’ άφησες να φύγω όταν ήταν ακόμα καιρός;
Κι όμως με ήθελες εκεί, υπηρέτη στον εγωισμό σου
Άλλη μια επιτυχία στον άρρωστο ναρκισσισμό σου
Ποτέ δεν άνοικες σε μένα και εγώ να είμαι πάντα δικός σου
Σαν να ‘ναι η πίστη και η αγάπη, ο χειρότερος εχθρός σου
Μα η ψυχή μου πονάει πιο πολύ απ’ ότι τ’ αγκάθι στη πληγή
Και νοιώθω ακόμα να μ’ εκδικείσαι κι ας μην είσαι στη ζωή
Και θα ‘χω πάντα εφιάλτες μέσα σ’ αυτό το υγρό κελί
Με μόνιμο πρωταγωνιστή, τη ματωμένη σου μορφή
Κι αφού δε μου μένει άλλη λύση, ας με συγχωρέσει ο Θεός
Αυτό που δεν έκανες εσύ, ίσως να κάνει κάποτε Αυτός
Και σαν τελευταία επιθυμία πριν περάσω την θηλιά στο λαιμό
Και πριν πετάξει η ψυχή μου να ψελλίσω πάλι «σ’ αγαπώ»

FFC - Κατά Ριπάς

Υπάρχουν πράγματα για σένα που δεν τα'χεις πει πουθενά
μέσα σου μένουν θαμένα, μυρίζουνε μοναξιά
Κάνουν παρέα με θλίψη, ντροπή κι ενοχές
πληγώνουν συνέχεια το αύριο και μισούνε το χθες.
Συνήθως παίρνουν τη μορφή από παλιές αναμνήσεις
πρέπει να πληρώσεις για αυτές, πρέπει μελλώς να τις κρύψεις.
Έτσι σε βρίσκει το βράδυ μ'ένα μολύβι στο χέρι
κι απέναντι σου οι τύψεις να σου'χουν στήσει καρτέρι.
Δε θέλω κανέναν κοντά μου, τέρμα τα ψεύτικα λόγια,
προσποιητή η αγάπη, προσποιητή τόσα χρόνια.

Το ξέρω, φταίω και εγώ, κανέναν πια δε χρεώνω
για τη φθαρμένη ψυχή μου, για το χαμένο μου χρόνο.
Είμαι και εγώ ο εαυτός μου, μα το κατάλαβα αργά,
έφτιαξα έναν κόσμο δικό μου κι έτσι περνάω καλά.
Έκανα τον πόνο εχθρό μου και φίλο μου τη μοναξιά
μα πολλές φορές με πληγώνει, που όλα μοιάζουν φθηνά.
Τώρα πια και η αγάπη πουλιέται με άτοκες δόσεις
κι άμα θες να πετύχεις, πρέπει να μπορείς να προδώσεις.
Τώρα που σε όλα τα αισθήματα έχουν κηρύξει εκπτώσεις,
όσο φθήνια αντέχεις, τι σου έχει μείνει να δώσεις.

Πολλές φορές θέλω να φύγω να ζήσω κάπου μακριά
από φλώρους, τσούλες, κινητά και λεφτά,
να ζω απλά έχοντας για στέγη τον καθαρό ουρανό
μα πάντα κάτι με κρατάει κολλημένο εδώ.
Τι κι άμα έβγαλα δίσκο, τα πάντα μείνανε ίδια
οι όροι γίναν σκληροί στης ζωής τα παιχνίδια.
Τόσα πάθη σαν ξυράφι την ψυχή μου έχουν χαράξει
για μάχες που έχω κερδίσει και πολέμους που έχω χάσει.
Μα αυτό που ακόμα νοσταλγώ, είναι η παλιά μου εικόνα
ενός παράξενου παιδιού σε λάθος τόπο και ώρα.
Η ζωή μου ένας δίσκος κολλημένη η βελόνα,
ίδιο τραγούδι καλοκαίρι, ίδιο τραγούδι χειμώνα.

Ίδιο τραγούδι καλοκαίρι, ίδιο τραγούδι χειμώνα.
Ίδιο τραγούδι καλοκαίρι, ίδιο τραγούδι χειμώνα.

Σαν τις στιγμές που χωρίς λόγο απλώς κοιτάζεις τον τοίχο
ψάχνεις φως, ψάχνεις οίκτο, ίσως τον βρεις σε ένα στίχο
ίσως και πάλι χαθείς μες στης ζωής τα μπερδέματα
κι όσο λες την αλήθεια, τόσο πληθαίνουν τα ψέματα.
Κι επιτίθονται, τίθονται υπό περιορισμό όλα όσα είχες μάθει
για το τι θα πει σωστό και τι λάθος, σαν ορκισμένος μονομάχος
στην αρένα του κόσμου στέκεις και πάλι μονάχος με άγχος.
Κι έτσι γίνεται, φθείρεται από το κύμα ο βράχος, αλλάζει,
μεταμορφώνεται μέσα στου χρόνου το βάθος μα προσαρμόζεται,
σώζεται στην ακτή γατζωμένος, να νοιάζεται, δε χρειάζεται
μιας και είναι ταγμένος σε μια αιώνια προσπάθεια χωρίς αρχή και τέλος.
Κάπως έτσι νιώθω και εγώ κολλημένος μέσα στο έλος.

Μα τελικά κατάλαβα πως πρέπει να μας έχουν εθίσει
μέσα σε ένα φαύλο κύκλο που δεν μπορεί να σταματήσει
Ναρκωτικό σκληρό βλέπεις, δεν είναι μόνο η ηρωίνη.
Χρειαζόμαστε όλοι τις δόσεις μας το εγώ ψηλά να μείνει.
Θέλουμε δόσεις εγωισμού, δόσεις φιλοδοξίας, δόσεις υλισμού,
δόσεις ανταρσίας και εξουσίας.
Δόσεις ανδρισμού, δόσεις θηλυκότητας,
δόσεις μιας στολής παιδικής ξεχασμένης αθωότητας.
Η ζωή μου ένας δίσκος, κολλημένη η βελόνα,
ίδιο τραγούδι καλοκαίρι, ίδιο τραγούδι χειμώνα.

Ίδιο τραγούδι καλοκαίρι, ίδιο τραγούδι χειμώνα.
Ίδιο τραγούδι καλοκαίρι, ίδιο τραγούδι χειμώνα.

FFC - Ίδιο Τραγούδι

Υπάρχουν πράγματα για σένα που δεν τα'χεις πει πουθενά
μέσα σου μένουν θαμένα, μυρίζουνε μοναξιά
Κάνουν παρέα με θλίψη, ντροπή κι ενοχές
πληγώνουν συνέχεια το αύριο και μισούνε το χθες.
Συνήθως παίρνουν τη μορφή από παλιές αναμνήσεις
πρέπει να πληρώσεις για αυτές, πρέπει μελλώς να τις κρύψεις.
Έτσι σε βρίσκει το βράδυ μ'ένα μολύβι στο χέρι
κι απέναντι σου οι τύψεις να σου'χουν στήσει καρτέρι.
Δε θέλω κανέναν κοντά μου, τέρμα τα ψεύτικα λόγια,
προσποιητή η αγάπη, προσποιητή τόσα χρόνια.

Το ξέρω, φταίω και εγώ, κανέναν πια δε χρεώνω
για τη φθαρμένη ψυχή μου, για το χαμένο μου χρόνο.
Είμαι και εγώ ο εαυτός μου, μα το κατάλαβα αργά,
έφτιαξα έναν κόσμο δικό μου κι έτσι περνάω καλά.
Έκανα τον πόνο εχθρό μου και φίλο μου τη μοναξιά
μα πολλές φορές με πληγώνει, που όλα μοιάζουν φθηνά.
Τώρα πια και η αγάπη πουλιέται με άτοκες δόσεις
κι άμα θες να πετύχεις, πρέπει να μπορείς να προδώσεις.
Τώρα που σε όλα τα αισθήματα έχουν κηρύξει εκπτώσεις,
όσο φθήνια αντέχεις, τι σου έχει μείνει να δώσεις.

Πολλές φορές θέλω να φύγω να ζήσω κάπου μακριά
από φλώρους, τσούλες, κινητά και λεφτά,
να ζω απλά έχοντας για στέγη τον καθαρό ουρανό
μα πάντα κάτι με κρατάει κολλημένο εδώ.
Τι κι άμα έβγαλα δίσκο, τα πάντα μείνανε ίδια
οι όροι γίναν σκληροί στης ζωής τα παιχνίδια.
Τόσα πάθη σαν ξυράφι την ψυχή μου έχουν χαράξει
για μάχες που έχω κερδίσει και πολέμους που έχω χάσει.
Μα αυτό που ακόμα νοσταλγώ, είναι η παλιά μου εικόνα
ενός παράξενου παιδιού σε λάθος τόπο και ώρα.
Η ζωή μου ένας δίσκος κολλημένη η βελόνα,
ίδιο τραγούδι καλοκαίρι, ίδιο τραγούδι χειμώνα.

Ίδιο τραγούδι καλοκαίρι, ίδιο τραγούδι χειμώνα.
Ίδιο τραγούδι καλοκαίρι, ίδιο τραγούδι χειμώνα.

Σαν τις στιγμές που χωρίς λόγο απλώς κοιτάζεις τον τοίχο
ψάχνεις φως, ψάχνεις οίκτο, ίσως τον βρεις σε ένα στίχο
ίσως και πάλι χαθείς μες στης ζωής τα μπερδέματα
κι όσο λες την αλήθεια, τόσο πληθαίνουν τα ψέματα.
Κι επιτίθονται, τίθονται υπό περιορισμό όλα όσα είχες μάθει
για το τι θα πει σωστό και τι λάθος, σαν ορκισμένος μονομάχος
στην αρένα του κόσμου στέκεις και πάλι μονάχος με άγχος.
Κι έτσι γίνεται, φθείρεται από το κύμα ο βράχος, αλλάζει,
μεταμορφώνεται μέσα στου χρόνου το βάθος μα προσαρμόζεται,
σώζεται στην ακτή γατζωμένος, να νοιάζεται, δε χρειάζεται
μιας και είναι ταγμένος σε μια αιώνια προσπάθεια χωρίς αρχή και τέλος.
Κάπως έτσι νιώθω και εγώ κολλημένος μέσα στο έλος.

Μα τελικά κατάλαβα πως πρέπει να μας έχουν εθίσει
μέσα σε ένα φαύλο κύκλο που δεν μπορεί να σταματήσει
Ναρκωτικό σκληρό βλέπεις, δεν είναι μόνο η ηρωίνη.
Χρειαζόμαστε όλοι τις δόσεις μας το εγώ ψηλά να μείνει.
Θέλουμε δόσεις εγωισμού, δόσεις φιλοδοξίας, δόσεις υλισμού,
δόσεις ανταρσίας και εξουσίας.
Δόσεις ανδρισμού, δόσεις θηλυκότητας,
δόσεις μιας στολής παιδικής ξεχασμένης αθωότητας.
Η ζωή μου ένας δίσκος, κολλημένη η βελόνα,
ίδιο τραγούδι καλοκαίρι, ίδιο τραγούδι χειμώνα.

Ίδιο τραγούδι καλοκαίρι, ίδιο τραγούδι χειμώνα.
Ίδιο τραγούδι καλοκαίρι, ίδιο τραγούδι χειμώνα.

Αναζήτηση