Μανιακος
Σηκωθηκα στον υπνο μου μεσα στον κηπο σου περπατησα μα δεν κοιταζα πισω μου ειχα τα ματια μου κλειστα καποιος με ακολουθει δεν ειναι φιλος μου κι οταν γυριζω εχει φυγει μεινε διπλα μου και δες το φως να αντανακλαει στις ταρατσες ειμαστε γενια του μισους 2000 και κατι δαιμονες στιχους μα τη ψυχη μου δε πουλαω εχω κατι παραπανω απ' τους κατοικους μεσα στον πλαστικο τους θολο κανω κυκλους οσα εχω χασει μεσα σε τεσσερις τοιχους κι 'ναι κολαση μαλλον θα μ' αποφευγετε σα μολυνση οταν χλωμος κυκλοφορω μεσα στο κεντρο νυχτες που κατω απ' τη πανσεληνο πεθαινω μεθυσμενος μονος και αρρωστημενος ειναι εξαρτηση κολλησα παλι οπως το δερμα στην εξατμιση και παντα επιστρεφω σε οτι ειπα μαγκα τελος τα παντα γυρω παγωμενα μονο καμερες να παρακολουθουν καθε μου βημα ισορροπω επανω σε καλωδια με φοντο την Αθηνα και τυλιγμενος μεσα σε συρμα αλλοκοτες συχνοτητες εκπεμπουν τα καναλια οι τυψεις γινανε φονισσες δε μ' εμαθες ποτε ποτε σου δε προσπαθησες ακομα και να το 'θελες μα μη μου λες οτι δε προλαβες την ωρα δες δεν ειναι υπεροχες οι μερες που φευγω μα αν δε το προσεξες διχως εκεινες δε θα 'σουν εδω κι αυτο ειναι προφανες κλεισ' τις κουρτινες και το φως ασε με μονο μου πενθω τον πονο μου μεσα σε ατμοσφαιρες.
Styl Μω
Αποψε φοβασαι παλι μη χαθεις σε παραισθησεις ανθρωποι με φτερα προσωπα δαιμονα αντικριζεις κι αυτο σε κανει ν' ακους τις σκιες γιατι δεν ακουστηκαν οι προσευχες σου τριγυρω σου ολα ειναι ιδια ο κοσμος μας ανημερο θεριο χτιζει κελια μεσα του ολα γκριζα στην απαγορευμενη πολη βια ολα κι ολοι φαινεται να μενουμε μονοι bong da city κι ασε τα τρελα σου τα στολιδια δε ζουμε πλεον μεσ' στα παραμυθια ξενε δε λεω οχι να αφεθεις μα μην κλεισεις τα ματια σου και μετα χαθεις μεσα στο ψεμα μεσ' στα τοπια που ψαχνουν βροχη γιατι ολα ειναι ηδη ξεραμενα ψαχνεις το φως και το σκοταδι γινεται φιλος και εχθρος σου και στον καθρεφτη σου θολο το προσωπο σου αντικριζεις ομως δε βλεπεις καθαρα γιατι ενωσες τα σπασμενα κομματια κι ολα γυριζουν σαν τρελα ολα γυριζουν σαν τρελα.
Inka
Αυτες τις μερες νιωθω μονη τοσο που πατω στα λαθη μου αναδρομη στο παρελθον προβληματα στην πλατη μου δεκαδες απο χιλιαδες λογια εκατονταδες απο ατομα που δε τους ξερω και δε με ξερουνε επισης ακρες πολλες μα δε μπορεις να πιαστεις απ' αυτες αυταπατες μονη στο περιβαλλον μου και γυρω γυρω χαρτες μα ποιον προορισμο να παρω δε ξερω αφου ολες οι στασεις ειναι σαπιες κοιτα τον ουρανο μακαρι να θυμασαι στιγμες που μεσ' στα χερια μας περασαν μη φοβασαι παρε ανασα στον κοσμο μου τα πριμα και τα μπασα δινουνε να καταλαβεις οτι ειμαι απο αλλη ρατσα αποτυπωνω στο νου μου τοσες συχνοτητες αναμεταδοση σε πεντε ενοτητες πως ειμαι δε με ρωτησες ποτε σαν σημα κατατεθεν μεσ' στο κεφαλι μου τερεν και παλι πισω οι διαβολοι μεσ' στο κεφαλι δεν μ' αφηνουν να σ'αφησω τοσο οσο μακρια μου και να φυγεις θα γυρισω ψαχνω τη μυρωδια σου στο σκοταδι σα το σκυλο και γαβγιζω αναθεμα που στον καπνο ζυγιζω τι αξιζω κι αν πεσω στα χαμηλα μακαρι να 'χω κατι να θυμιζω πως δε πεθανα αλλα χαθηκα στο γκριζο, πως δε πεθανα αλλα χαθηκα στο γκριζο.
Tsaki Vs
Βουτω τα χερια μου στο κρυο αγγιζω το ξυραφι λιγο λιγο σταζει αιμα και μου φαινεται αστειο κοιτα οι σταγονες σχηματιζουν ζωγραφιες περηφανος που εχω φλεβες καλλιτεχνικες η ακρη των ματιων μου συλλαμβανει τις σκιες μα πριν καλα τ' αντιληφθω ενωνονται μ' αληθινες το νιωθω γυρω μου δε ξερω τι σκοπο εχουν παντως ειναι στο σπιτι μου και υπουλα κινουνται παραισθησεις ιλιγγος στο εδαφος δονησεις μια φωνη ακαταλαβιστικη παγωνει τις αισθησεις σταματω με το ζορι προσπαθω το να σκεφτω ισως να παλλεται το εδαφος γιατι δεν αντιδρω παω να μιλησω μα δε θυμαμαι καν τι ξεστομιζω νιωθω αδυναμα τα χερια ενω δεν ξερω αν γονατιζω ενα πεπλο μου θολωνει το τοπιο το οποιο μ' εμποδιζει τιποτα δεν αναλυω με κοιτανε το νιωθω και το νιωθουν πως φοβαμαι το κοκκινο γυαλιζει στη θολουρα που κοιταμε στα χερια ξυραφι κατευθυνομαι προς τον καθρεφτη να δω τι υπαρχει χλωμο χαραζω το χαμογελο απ' τις ακρες των χειλιων να δουνε και να δω ποσο ομορφα γελω.
Σηκωθηκα στον υπνο μου μεσα στον κηπο σου περπατησα μα δεν κοιταζα πισω μου ειχα τα ματια μου κλειστα καποιος με ακολουθει δεν ειναι φιλος μου κι οταν γυριζω εχει φυγει μεινε διπλα μου και δες το φως να αντανακλαει στις ταρατσες ειμαστε γενια του μισους 2000 και κατι δαιμονες στιχους μα τη ψυχη μου δε πουλαω εχω κατι παραπανω απ' τους κατοικους μεσα στον πλαστικο τους θολο κανω κυκλους οσα εχω χασει μεσα σε τεσσερις τοιχους κι 'ναι κολαση μαλλον θα μ' αποφευγετε σα μολυνση οταν χλωμος κυκλοφορω μεσα στο κεντρο νυχτες που κατω απ' τη πανσεληνο πεθαινω μεθυσμενος μονος και αρρωστημενος ειναι εξαρτηση κολλησα παλι οπως το δερμα στην εξατμιση και παντα επιστρεφω σε οτι ειπα μαγκα τελος τα παντα γυρω παγωμενα μονο καμερες να παρακολουθουν καθε μου βημα ισορροπω επανω σε καλωδια με φοντο την Αθηνα και τυλιγμενος μεσα σε συρμα αλλοκοτες συχνοτητες εκπεμπουν τα καναλια οι τυψεις γινανε φονισσες δε μ' εμαθες ποτε ποτε σου δε προσπαθησες ακομα και να το 'θελες μα μη μου λες οτι δε προλαβες την ωρα δες δεν ειναι υπεροχες οι μερες που φευγω μα αν δε το προσεξες διχως εκεινες δε θα 'σουν εδω κι αυτο ειναι προφανες κλεισ' τις κουρτινες και το φως ασε με μονο μου πενθω τον πονο μου μεσα σε ατμοσφαιρες.
Styl Μω
Αποψε φοβασαι παλι μη χαθεις σε παραισθησεις ανθρωποι με φτερα προσωπα δαιμονα αντικριζεις κι αυτο σε κανει ν' ακους τις σκιες γιατι δεν ακουστηκαν οι προσευχες σου τριγυρω σου ολα ειναι ιδια ο κοσμος μας ανημερο θεριο χτιζει κελια μεσα του ολα γκριζα στην απαγορευμενη πολη βια ολα κι ολοι φαινεται να μενουμε μονοι bong da city κι ασε τα τρελα σου τα στολιδια δε ζουμε πλεον μεσ' στα παραμυθια ξενε δε λεω οχι να αφεθεις μα μην κλεισεις τα ματια σου και μετα χαθεις μεσα στο ψεμα μεσ' στα τοπια που ψαχνουν βροχη γιατι ολα ειναι ηδη ξεραμενα ψαχνεις το φως και το σκοταδι γινεται φιλος και εχθρος σου και στον καθρεφτη σου θολο το προσωπο σου αντικριζεις ομως δε βλεπεις καθαρα γιατι ενωσες τα σπασμενα κομματια κι ολα γυριζουν σαν τρελα ολα γυριζουν σαν τρελα.
Inka
Αυτες τις μερες νιωθω μονη τοσο που πατω στα λαθη μου αναδρομη στο παρελθον προβληματα στην πλατη μου δεκαδες απο χιλιαδες λογια εκατονταδες απο ατομα που δε τους ξερω και δε με ξερουνε επισης ακρες πολλες μα δε μπορεις να πιαστεις απ' αυτες αυταπατες μονη στο περιβαλλον μου και γυρω γυρω χαρτες μα ποιον προορισμο να παρω δε ξερω αφου ολες οι στασεις ειναι σαπιες κοιτα τον ουρανο μακαρι να θυμασαι στιγμες που μεσ' στα χερια μας περασαν μη φοβασαι παρε ανασα στον κοσμο μου τα πριμα και τα μπασα δινουνε να καταλαβεις οτι ειμαι απο αλλη ρατσα αποτυπωνω στο νου μου τοσες συχνοτητες αναμεταδοση σε πεντε ενοτητες πως ειμαι δε με ρωτησες ποτε σαν σημα κατατεθεν μεσ' στο κεφαλι μου τερεν και παλι πισω οι διαβολοι μεσ' στο κεφαλι δεν μ' αφηνουν να σ'αφησω τοσο οσο μακρια μου και να φυγεις θα γυρισω ψαχνω τη μυρωδια σου στο σκοταδι σα το σκυλο και γαβγιζω αναθεμα που στον καπνο ζυγιζω τι αξιζω κι αν πεσω στα χαμηλα μακαρι να 'χω κατι να θυμιζω πως δε πεθανα αλλα χαθηκα στο γκριζο, πως δε πεθανα αλλα χαθηκα στο γκριζο.
Tsaki Vs
Βουτω τα χερια μου στο κρυο αγγιζω το ξυραφι λιγο λιγο σταζει αιμα και μου φαινεται αστειο κοιτα οι σταγονες σχηματιζουν ζωγραφιες περηφανος που εχω φλεβες καλλιτεχνικες η ακρη των ματιων μου συλλαμβανει τις σκιες μα πριν καλα τ' αντιληφθω ενωνονται μ' αληθινες το νιωθω γυρω μου δε ξερω τι σκοπο εχουν παντως ειναι στο σπιτι μου και υπουλα κινουνται παραισθησεις ιλιγγος στο εδαφος δονησεις μια φωνη ακαταλαβιστικη παγωνει τις αισθησεις σταματω με το ζορι προσπαθω το να σκεφτω ισως να παλλεται το εδαφος γιατι δεν αντιδρω παω να μιλησω μα δε θυμαμαι καν τι ξεστομιζω νιωθω αδυναμα τα χερια ενω δεν ξερω αν γονατιζω ενα πεπλο μου θολωνει το τοπιο το οποιο μ' εμποδιζει τιποτα δεν αναλυω με κοιτανε το νιωθω και το νιωθουν πως φοβαμαι το κοκκινο γυαλιζει στη θολουρα που κοιταμε στα χερια ξυραφι κατευθυνομαι προς τον καθρεφτη να δω τι υπαρχει χλωμο χαραζω το χαμογελο απ' τις ακρες των χειλιων να δουνε και να δω ποσο ομορφα γελω.
ΒΟΝG ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ!
ΑπάντησηΔιαγραφή