Κακοήθης
Και απο το πρώτο τσίγαρο πέσε κατω και μόκο bong da city σ'ολες τις γωνιές παρα το φόρτο έργασιας που έχω να γαμώ τον κάθε στόκο ναι καμένοι λένε πίνουνε μπαφους και παιζουν χορτο μάτια ανοιχτα κρατω παντα κι'ολα ρευστα κι'ολα σωστα κυλανε οταν η'ομαδα βγαινει χτυπα , απο τις πρωτες προβολες των παρανομων των δρομων κι εφοδους κάνουμε ταπα το γκαζι κι'ετσι σαλπαρουμε ξεκινησ'απλα σαν εκδικηση των λιγων επιθεση των λύκων κι'αποικων μενω για επειγων περιστατικα που απεικονιζω μεσω στοιχων μα στην πραξη αν σε πετυχω δεν θα γλιτωσεις ανηκω , ανηκω σ'ομαδα που γαμαει κι'οταν λειπω θα βγαζεις τον σκασμο γιατι'αν ξαναρθω δεν θα φυγω ζησε καθε σου στιγμη γιατι όλα κρατάνε λιγο εμεις χεζόμαστε με μίλκο αραζουμε και ακούμε νιβο...
Τσάκι
Μαυροφορεμενη σκια μου τα τετραστοιχα μου κομπος και θυλια μπροστα μου γίγαντες στο μαύρο μου τοπίο υγρό και κρύο φτιαγμένος απο μόλυβδο και θείο εκρικτικός μηχανισμός στο εμποριο ολων των κυρίων μένω καρκίνωμα που αγκαλιάζει τον πλανήτη σου απ'τα σύννεφα ως μαύρο αποτύπωμα το bong απόγωνος θνητων τα χέρια τους βυθίζω στο αίμα απεικονίζωντας το θανατό μας μέσα στο μπετόν φτύνω σκοτάδι βήμα βήμα απο την κόλαση στον Άδη εγω ο Κάκο και ο Μάνι μόνοι μας με κόνειο για μελάνι ηχογραφώντας το κοράνι για την Gotham κάθε βράδυ για πιστούς και λίγους φτάνει , απ'τα γόνατα στην μέση στον αυχένα στο κεφάλι προσεχώς το Bong κατ'απ'τα πόδια σου σε τύλιξε κι'αργοβουλιάζεις στο τετράδιο που γράφεις έχεις φτιάξει το εγώ σου ενω το ράπ μου είναι πιο βρόμικο κι'απ'το κωλοχαρτό σου .
Άδοξος
Οταν ανοίγω το στώμα μου'ανοιγώ πόλεμο όπου βρεθω βγαινει πηγη απ'τ'αλήθινο εγώ μου δεν εχω μυστικά μονο το flow μου μην ψάχνεις το ποιόν μου μόνιμα καβλωμένος ζαλισμένος απ'τις μύρωδιες του δρόμου νιώθω το σώμα μου ανάλαφρο και το μυαλό μου πάντοτε βασικος συνεργός στον θανατό σου χώσε μας ή χώσου κάνε το καμπόσο όμως με ψεματά και φήμες δε βρισκείς το φώς σου μούσικος τυφώνας Bong Da City καίμε πρότυπα σπάμε τις βιτρίνες σας μακρία ραπ ταυτότητα κόλλημα απ'τα δώδεκα εχω το κόλλημα το ραπ ειναι ο λόγος που ξεφεύγω απ'το πρόβλημα , δε'πα να γίνεται χαμός να επίκρατει ο ράτσισμος δέ λύγιζει ο δύνατος δέν είμαι πια μικρός εχω περάσει όλα τα στάδι'αυτής της φάσης το γράφω άνετα και'συ σκοπός σου ν'αντιγράψεις είμαι αυτός που είμαι και τι είμαι να μην ψάξεις κερδίζω σέβασμο ενώ υποκρίνεσαι θα χάσεις εχείς ερωτημάτικα πρεπεί να μεγαλώσεις man κι'υστερά θα'χεις γνώμη για να μιλίσεις για μας .
Και απο το πρώτο τσίγαρο πέσε κατω και μόκο bong da city σ'ολες τις γωνιές παρα το φόρτο έργασιας που έχω να γαμώ τον κάθε στόκο ναι καμένοι λένε πίνουνε μπαφους και παιζουν χορτο μάτια ανοιχτα κρατω παντα κι'ολα ρευστα κι'ολα σωστα κυλανε οταν η'ομαδα βγαινει χτυπα , απο τις πρωτες προβολες των παρανομων των δρομων κι εφοδους κάνουμε ταπα το γκαζι κι'ετσι σαλπαρουμε ξεκινησ'απλα σαν εκδικηση των λιγων επιθεση των λύκων κι'αποικων μενω για επειγων περιστατικα που απεικονιζω μεσω στοιχων μα στην πραξη αν σε πετυχω δεν θα γλιτωσεις ανηκω , ανηκω σ'ομαδα που γαμαει κι'οταν λειπω θα βγαζεις τον σκασμο γιατι'αν ξαναρθω δεν θα φυγω ζησε καθε σου στιγμη γιατι όλα κρατάνε λιγο εμεις χεζόμαστε με μίλκο αραζουμε και ακούμε νιβο...
Τσάκι
Μαυροφορεμενη σκια μου τα τετραστοιχα μου κομπος και θυλια μπροστα μου γίγαντες στο μαύρο μου τοπίο υγρό και κρύο φτιαγμένος απο μόλυβδο και θείο εκρικτικός μηχανισμός στο εμποριο ολων των κυρίων μένω καρκίνωμα που αγκαλιάζει τον πλανήτη σου απ'τα σύννεφα ως μαύρο αποτύπωμα το bong απόγωνος θνητων τα χέρια τους βυθίζω στο αίμα απεικονίζωντας το θανατό μας μέσα στο μπετόν φτύνω σκοτάδι βήμα βήμα απο την κόλαση στον Άδη εγω ο Κάκο και ο Μάνι μόνοι μας με κόνειο για μελάνι ηχογραφώντας το κοράνι για την Gotham κάθε βράδυ για πιστούς και λίγους φτάνει , απ'τα γόνατα στην μέση στον αυχένα στο κεφάλι προσεχώς το Bong κατ'απ'τα πόδια σου σε τύλιξε κι'αργοβουλιάζεις στο τετράδιο που γράφεις έχεις φτιάξει το εγώ σου ενω το ράπ μου είναι πιο βρόμικο κι'απ'το κωλοχαρτό σου .
Άδοξος
Οταν ανοίγω το στώμα μου'ανοιγώ πόλεμο όπου βρεθω βγαινει πηγη απ'τ'αλήθινο εγώ μου δεν εχω μυστικά μονο το flow μου μην ψάχνεις το ποιόν μου μόνιμα καβλωμένος ζαλισμένος απ'τις μύρωδιες του δρόμου νιώθω το σώμα μου ανάλαφρο και το μυαλό μου πάντοτε βασικος συνεργός στον θανατό σου χώσε μας ή χώσου κάνε το καμπόσο όμως με ψεματά και φήμες δε βρισκείς το φώς σου μούσικος τυφώνας Bong Da City καίμε πρότυπα σπάμε τις βιτρίνες σας μακρία ραπ ταυτότητα κόλλημα απ'τα δώδεκα εχω το κόλλημα το ραπ ειναι ο λόγος που ξεφεύγω απ'το πρόβλημα , δε'πα να γίνεται χαμός να επίκρατει ο ράτσισμος δέ λύγιζει ο δύνατος δέν είμαι πια μικρός εχω περάσει όλα τα στάδι'αυτής της φάσης το γράφω άνετα και'συ σκοπός σου ν'αντιγράψεις είμαι αυτός που είμαι και τι είμαι να μην ψάξεις κερδίζω σέβασμο ενώ υποκρίνεσαι θα χάσεις εχείς ερωτημάτικα πρεπεί να μεγαλώσεις man κι'υστερά θα'χεις γνώμη για να μιλίσεις για μας .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου