yo, χρονια πολλα
κανει κρυο και βρεχει κι ειναι εξω μονος του
δεν εχει κανεναν ειναι αυτος κι ο πονος του
δεν εχει σπιτι γονεις τη βγαζει στη γη στη τσεπη του εχει μονο εναν αναπτηρα
ευτυχισμενα χριστουγεννα δεν παιζουν γι' αυτον
κι ειναι ακομα μωρο δεκατεσσαρων χρονων
τριγυρναει βλεπει πολλα οπου κοιταει
ποναει, μεσα του κλαιει αλλα γελαει
οταν περναει εξω απο σχολεια ρωταει, το Θεο
η ζωη του αλλο τι του φυλαει
οταν πειναει βγαινει στα φαναρια και ζηταει λιγες δραχμες παρακαλαει γιατι πρεπει να φαει
μα δε τ' αντεχει ο κοσμος του φερεται σκληρα
φοραει βρωμικα ρουχα γιατι αλλα δεν εχει
κοιμαται στα σκληρα κατω σε κατι σκαλια μεσα στην παγωνια μεσα στην παγωνια
μα μια νυχτα το κρυο ηταν πολυ ηταν γιορτη χριστουγεννα παραμονη
κι επρεπε να ζεσταθει
ο αναπτηρας στην τσεπη του υπηρχε ακομα
τον αναψε αυτος το κρυο κι η φλογα
ξαφνικα αρχισε βροχη μα απο το κρυο επεφτε χιονι στη γη κι ολοι ειχαν χαρει
ο μικρος ειχε παγωσει το υγραεριο στον αναπτηρα ειχε σχεδον τελειωσει
τον εσβηνε τον αναβε η φλογα ηταν μικρη μεχρι που εσβησε τελειως σαν τη μικρη του ζωη
το αλλο πρωι τον βρηκαν νεκρο κατω στα σκαλια σ' ενα τοπιο λευκο και ολοι νιωσαν ντροπη, και ολοι νιωσαν ντροπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου