Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

Βήτα Πεις - Ταξιδεύω με το Στίχο



Εγω μπορω να σε στηριξω ναι ναι
εσυ μπορεις να με στηριξεις ναι ναι
εγω μπορω να σε στηριξω ναι ναι
εσυ μπορεις να με στηριξεις
Βητα Πεις Βητα Πεις οι αποδειξεις
οι απαντησεις για τις ερωτησεις ναι
ευφλεκτον, θελεις κοντρα?
ξανασκεψου το,

Εγω μπορω να σε στηριξω
κοπιαζω να σ' ανεβασω αμα σε ριξω
κριμα του λογου το σχημα
ειναι καθετος σε καθε βημα
ενω το γραφω ακουω πολεμου σειρηνα
με κυνηγετικο μπουφαν και καραμπινα
η μπροστα σ' ενα μικροφωνο ζωντανα στην Αθηνα
βαζω φωτια και με καπνο την πολη μου σκεπαζω
βημα βημα προτου σπασω και κολλησω για να σκασω
χυμα στο κυμα του κοινου σου νου και του κενου σου
κανονισου εκκενωσε το κελι σου και καψε το τμημα
η βγες απο τη φυλακη σου ταξιδι ξεκινα
και κοιτα την ζωη σου, την προσοχη σου στο νημα
οι ισορροπιες αλλαζουνε σαν τον ανεμο
απο πολη σε πολη γυρνω φερνω θανατο
στον υπνο, τροπος του λεγειν εξω το ριχνω
και εξελεγειν, ο λογος μου μονοπατι που δειχνω.

Ταξιδευω με το στιχο, στιχο
απο ποτε μεχρι και τωρα λιγο να ξεφυγω
ταξιδευω με τον ηχο, ηχο
και δενω κομπο στον λαιμο σου προτου σε πνιξω τον λυνω. (x2)

Κι οπου μπριζωνεις με σηκωνεις
μπριζωνω σε σηκωνω
προσαρμοζομαι παντου μα πολυ γουσταρω δρομο
αερατοι παντα σκαμε με φρεσκες κουβεντες
στο κρεβατι σου σε βρηκαν κατω απο τις κουβερτες
οταν γραφω, παιχτες ανοιγουνε τους δεκτες
το συντασσω απλα και δε βαζω γλωσσοδετες
οταν γραφω, παιχτες ριχνουνε τις πενες
γιατι οι στιχοι αυτοι και τα καγκελα ειναι για τους λεβεντες
ειναι το Η, ειναι το Α, ειναι το Τ, το Ε
ειναι στο στυλ, η συμπεριφορα, το Μ, το C
ειναι η βρωμα, το χρωμα πανω σε τοιχους η βαγονια
ειναι το στομα που ροκαρει σε παρκα και σε σαλονια
ακομα, ιδια τρελα μ' αναποδα τα καπελα
μακρια απ' το ψεμα για σενα με την αληθεια θεμα
θα πονεσουν, μα ετσι κανει παντα μια παρθενα
αφαιρω τα κεφαλια τους ακομη και acapella.

Ταξιδευω με το στιχο, στιχο
απο ποτε μεχρι και τωρα λιγο να ξεφυγω
ταξιδευω με τον ηχο, ηχο
και δενω κομπο στον λαιμο σου προτου σε πνιξω τον λυνω. (x2)

Aν δεν το 'χα ζησει δεν θα το 'χα γραψει ουτε και θα το 'χωνα
καποια παρκα με ξερουνε προτου πιασω μικροφωνα
γραφω ριμες και μου βγαινει φυσικο
εχω μαζι τον λογο 90 και τον πιο μισητο
το θανασιμο, ειναι της πλατειας προιον
το πανακριβο, γαλατσιωτικο flow Dom Pérignon
στην καβα μας φυλαγμενα εχουμε ολοκληρα τελαρα
εμεις το φτυνουμε κι αλλοι το κανουνε γαργαρα
και το παμε τρια κλικ πιο πανω δινουμε το ανωτερο
και καθε μερα παει απο το κακο στο χειροτερο
δεν επιδεχεται αγωγη ειναι χρονια η ασθενεια
στα μικροφωνα παρανοϊκη σχιζοφρενεια
συγγενεια δεν εχεις με τον ηχο μας
κι αν το μιμεισαι αυτο δεν σε βαζει μεσα στον κυκλο μας
ανωριμος κι απαιδευτος respetados padres
ποιος σε καλεσε εδω το τραπεζι ειναι μονο για αντρες.

Ταξιδευω με το στιχο, στιχο
απο ποτε μεχρι και τωρα λιγο να ξεφυγω
ταξιδευω με τον ηχο, ηχο
και δενω κομπο στον λαιμο σου προτου σε πνιξω τον λυνω. (x2)

2 σχόλια:

  1. παιδια στην στροφη του Φορτσατου λεει

    "το πανακριβο, γαλατσιωτικο flow, Dom Pérignon"

    (μια ακριβη σαμπανια)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αναζήτηση