Βήτα Πεις - Από το Σκότος στο Φως

Ημουνα μικρος θυμαμαι
τοσο μικρος που δεν θυμαμαι
σε λαθος τοπο και χρονο και λαθος δρομο
σε λαθος κοσμο μπορει με πονο μονο
δηλωνω
ημουνα μαρτυρας επιθεσης αυτοκτονιας
η οραση μου θυμα της τρομοκρατιας
απο τοτε περιμενα το ποτε θα ξαναδω
το ποτε θα ζω ξανα χωρις να φοβηθω

Ημουν ετων 8 ενα παιδι μικρο
κι απο τοτε σκοταδι σαν βουτια στο κενο
το καθε μου βημα σε μονοπατι σκοτεινο
δεν μπορουσα να δω μα μπορουσα να φανταστω
και τη μορφη σου δεν γνωριζω
αναγνωριζω την φωνη σου και το αγγιγμα σου
νομιζω πως νιωθω ασφαλεια κοντα σου
τα ματια σου εικονα που δεν ειδα ποτε
γεματα φως
και περιγραφω 10 χρονια στο σκοτος
εργο μακαβριο και σκοτεινο δωματιο ολος ο κοσμος
και μαραζωνω στη γωνια σου καταθλιψη
με θλιψη περιμενω στα γιατι μου την απαντηση
και λυση για να βρω
ψαχνω για να βγω απο την αβυσσο και το καταραμμενο το μαυρο τοπιο
να πω αντιο στο βαρυ φορτιο
το οποιο κουβαλω και σιγα σιγα παραλυω
και πανε χρονια διχως χρωμα
γη χωρις χωμα νιωθω να πατω
παγωμενο βλεμα κρυα λογια κι ειμαι εδω στον παγετωνα στον αγωνα
με τα χιονια μεσ στον εσωτερικο μου τον χειμωνα
και πανε χρονια διχως χρωμα
γη χωρις χωμα νιωθω να πατω
παγωμενο βλεμα κρυα ολα κι ειμαι εδω στον παγετωνα στον αγωνα
με τα χιονια μεσ στον εσωτερικο μου τον χειμωνα
μα τωρα νιωθω τη φλογα κοντα μου τωρα
με συγκινηση 10 λεπτα μετα την εγχειρηση
10 τις εκατο το ποσοστο του να δω
εκτιμηση γιατρου κι ημουν 8 τωρα 18
και τωρα νιωθω μεσα μου την φλογα τωρα
με συγκινηση 1 μηνα μετα την εγχειρηση
90 τις εκατο το ποσοστο να μην δω
και βγαζω γαζες και ανοιγω τα ματια να δω
ειδα λευκο πρωτα εκτυφλωτικο φως κι απο τα
δακρυα μου ο κοσμος θολος μα χρωματιστος
μακρια μου ο θαλαμος ο σκοτεινος
ειδα πρασινο κοκκινο μπλε και μαυρο και γκριζο και ροζ
κιτρινο καφε και μωβ πορτοκαλι και σομον χακι γαλαζιο παρων
ο καθαρος ουρανος
εκει θελω να ’μαι μαζι να πεταμε παμε ζωη
μεσ στο ταξιδι σου δεν αξιζει να πολεμαμε
απολαμβανω τις εικονες
γυριζω το κεφαλι στις οθονες
ζωγραφιζω με τις ωρες
αντιστοιχω τα προσωπα με φωνες
κι οι μορφες ειναι ομορφες ολες ειναι μοναδικες
ητανε διπλα μου σαν να ’ταν εχθες
φωτογραφιες βλεπω μιλα μου και πες οτι θες
οταν στα ματια σε κοιτω οι λεξεις παυουν να φανταζουν απλες
κι ειναι φωτεινο το μελλον τοσο που θα ξεχασω το χθες
αγαπα δυνατα και πατα γερα
γιατι ειναι φωτεινο το μελλον τοσο που θα ξεχασω το χθες
καθε φορα που θα πεφτεις να σηκωνεσαι ξανα
γιατι ειναι φωτεινο το μελλον τοσο που θα ξεχασω το χθες
απο τον πιο βαθυ βυθο μεχρι το πιο ψηλο βουνο
γιατι ειναι φωτεινο το μελλον τοσο που θα ξεχασω το χθες
κι απο το πιο ψηλο βουνο μεχρι ψηλα στον ουρανο
γιατι ειναι φωτεινο το μελλον τοσο που θα ξεχασω το χθες