Βήτα Πεις - Βάπτισμα Πυρός

Καποια στιγμη θα΄φτανε, δεν γινοτανε
Ειναι το βαπτισμα πυρος, ειναι το βαπτισμα πυρος
Δια πυρος και σιδηρου, κατα παντος υπευθυνου

 Αυτοι που χτισανε την φυλακη που πηγες και μπηκες
ελευθερωσανε ναρκωτικα που σκοτωνουν κι εσυ τα πηρες
ιδιοι μ΄αυτους που σου δωσανε το οπλο
για να φυλας την πατριδα, δυνατα να χτυπας τις αρβυλες
εκεινοι που σε φακελωσανε, ανετα
με σελιδες που σερφαρεις και κυματα παιζουν απειρα
ειπανε ριξε μια ψηφο και παρε ενα χαμογελο για λιγο
μα ληγει τα μεσανυχτα
ενω γεμιζουνε τον ελευθερο χρονο σου
φροντιζουνε να σε φυλακιζουνε καπου μονο σου
γι΄αυτο και τρεφουνε στα καναλια τον φοβο σου
κι αν οχι καταγραφουνε με καμερα τον πονο σου
και στην οθονη σου βλεπεις τον φιλο σου
μ΄ενα κουτι απεναντι σου και τη ζωη σου πισω σου
με συγχωρεις αμα σου χαλασα τον υπνο σου
μπορει και να μην θελεις ποτε σου να βρεις το δικιο σου
μπορει και να΄σαι γραναζι δικο τους
πειραματοζωο, δημιουργημα τους αλλα ερχομαστε
επιτιθομαστε γιατι σκεφτομαστε δεν σκοτωνομαστε
γιατι στα ονειρα τους δεν κοιμομαστε
λιγοτεροι στον αριθμο μα δεν φοβομαστε
το βαπτισμα πυρος μια πυλη να συναντιομαστε
κι ενω καιγομαστε μ΄αυτα που βλεπουμε κι αυτα που ζουμε
τα γραφουμε και ζωντανοι κρατιομαστε

Σε βαπτιζω, σε βρεχω με φωτια
σε ονομαζω και ακουμπαω το μετωπο σου
βηταπεις, οι πνευματικοι σου πατερες
υπευθυνα ερεθιζουν το μυαλο σου
σε βαφτιζω, διωχνω τις παραισθησεις
διεγειρονται οι αισθησεις σου
ενας κυκλος μεγαλος ανοιγει και σε αγκαλιαζει
εισαι ικανος, διαλεξε τις κατευθυνσεις σου
σε βαφτιζω, ειναι το βαπτισμα πυρος, ειναι το βαπτισμα πυρος
σε βαφτιζω, δια πυρος και σιδηρου, κατα παντος υπευθυνου

Παραξενος σαν dejavu, το νιωθω εντονα
μεσα μου υπαρχει, σαν να εχω ξανα΄ρθει
μια πληροτητα αισθανομαι οπως, γραφω
σαν να προοριζομουνα χρονια το που΄ναι, να΄ρθω
και στον δρομο με τα παθη μας
πολλα κραταμε στην καρδια μας
κι αλλα τοσα στην πλατη μας
κι οσα αντικρισε το ματι μας
θα μπουν κι αυτα για να τα βρεις μεσ΄το κομματι μας
και πηγαινοντας συναντησαμε μπορα
και γελαγαμε γελαγαμε πλυθηκαμε απ΄τα λαθη
αν ειχες κουραστει μετα την ανηφορα
η θεα του πεδιου ανταμοιβει τον αναβατη
τ΄οραμα της ειρηνης ηταν σταχτη
στην κορυφη της τροφικης αλυσιδας βρισκονται οι σκαρτοι
κι ενω δεν ξερεις ποιοι ειναι καν, υπαρχουν
στην κορυφη της πυραμιδας τοποθετησαν το ματι
και οτι υπαρχει γυρο μας καταγραφει
κοιταει καχυποπτα, εμας κοιταει επιμονα
κατ΄επιλογην στεκομαι υπο σκια
δεν με βλεπουν, υπογεια διχοτομω τα τριγωνα
εγω χαλασμενο γραναζι θελω καθε γραναζι
που θελει μαζι μου να χαλασει
να γινουμε κυκλωμα που γυριζει αντιστροφα
ολεθρια στην μηχανη να κανει βραχυκυκλωμα
εν τελη ξενε τι επιλεγεις να λατρευεις
την τεχνη του προσωπου ή το προσωπο της τεχνης
κοιταξα το κενο χαμογελασα και πηδηξα ηταν βραδυ
το ξημερωμα σε μια γραμμη ξεψυχησα
ξαναγεννηθηκα απ΄τις σταχτες
να λυτρωθω να απελευθερωθω απ΄τις πλανες
μετα τον τοκετο κοβεται ο εμφαλιος λορος
το βρεφος ειναι ο μονος δολοφονος

Σε βαπτιζω, σε βρεχω με φωτια
σε ονομαζω και ακουμπαω το μετωπο σου
βηταπεις, οι πνευματικοι σου πατερες
υπευθυνα ερεθιζουν το μυαλο σου
σε βαφτιζω, διωχνω τις παραισθησεις
διεγειρονται οι αισθησεις σου
ενας κυκλος μεγαλος ανοιγει και σε αγκαλιαζει
εισαι ικανος, διαλεξε τις κατευθυνσεις σου
σε βαφτιζω, σε βαφτιζω, σε βαφτιζω, σε βαφτιζω