Σε clubs δεν θα με βρεις
ποτέ χωρίς φτερά δεν θα με βρεις πάντοτε
ψηλά πετώντας όντας στην Αλεξανδρούπολη
που ούτε ακουστά την έχεις παρόλα αυτά όταν ακούς
για ‘κείνη τρέχεις τι σε έκανε να τρέχεις στο άκουσμα
απ’ το όνομά της η χρονιά της καταστροφικής σοδειάς της
και θα σωριαστείς επάνω στο σανίδι που λεηλατήθηκε
και βεβηλώθηκε απ’ το κάθε αρχίδι
αν αμφιβολία έχεις για κάθε τύπο που μαζί μου
αράζει να ξέρεις πως ο δρόμος με καμάρι
μας κοιτάζει δεν με νοιάζει ποιος από εσάς εμάς πλάτη
γύρισε αφού θα κάνει το κύκλο και θα ξανάρθει
μίλησε δε μίλησε ρόλο δεν παίζει παίζει να με βρεις
με ούζο καπνό στυλό τετράδιο στο τραπέζι
δώδεκα κουπλέ να δημιουργώ για να σε ξαφνιάσω
διάβολε άσε με στη κόλαση να φτάσω
άφησε το Νικολή εκεί να αγκαλιάσω αφού πλέον
ο μόνος τρόπος να δω το παλιό εαυτό μου είναι οι φωτογραφίες
ο δρόμος με στιγμάτισε και έτσι
θα με δεις να λέω ιστορίες για ένα βράδυ που κατέληξα
νεκρός δυο το βράδυ Απρίλης δέκα εφτά
του μηνός καθώς πνεύμα ψηλά πετούσε έκανε στροφή
γύρισε στο σώμα που πήρε πολλά απ’ τη καταστροφή
στοιχεία και ενσωματωμένα με εμένα
πλέον λένε να σπάσουν τα σαγόνια των παλιών
μα και των νέων βαδίζω σε ρυθμό μοιραίων σταυροδρόμια
τόσα χρόνια έχω δει τόσα άσχημα σκηνικά που εσύ
δεν τα είδες μήπως ζούμε σε 2 διαφορετικές διχασμένες πατρίδες
βολίδες σφαίρες πετάνε ουρανό πατάμε αγνό στα εδάφη
για εσάς πουλάμε ουλές χαμογελάμε τολμάμε να πάμε στο διάβολο
να μη μας ξαναδείς να γυρνάμε αφού φου παρακολουθείς
κάθε κίνηση του μουσικού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου