Αγαπησέ με όσο μπορείς είμαι μεθυσμένος
και αποφάσισα να σου είμαι ευθύς μέρες κενές
νιώθω σε κλινική κλεισμένος ασθενής που να φανείς
του ρολογιού δείκτες γίνονται και πιο αφόρητοι
η μορφή σου αόρατη το γραπτό μου η μόνη
εικόνα ορατή δάκρυ στο κάτω μέρος για υπόγραφή
θυμήθηκες ποιος ειναι μπορεί αστείο να σου φανεί
και ναι αυτός είναι που σε κοίταγε κρυφά το παράξενο παιδί
ποιός σου απευθύνεται για τα λάθη του
κομμάτια γίνεται ταυτίστηκε σωστά και στο συγνώμη
ολόκληρος δίνεται κάθε απέχθεια σβήνεται ακόμα και αν
η αντίπαλη πλευρά αντεπιτίθεται δεν παραιτούμαι
να’μαι σ’ αυτούς που μισείς γιατί ξέρούν
να σ’ αγαπάνε φωνές έχουν αρχίσει το μυαλό μου
να τρυπάνε το πως η αϋπνία κάνει μάτια
να πονάνε άλλη μια νύχτα σαν και αυτές που δεν περνάνε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου